Gisteren hadden we het over Coco Chanel de modeontwerpster, vandaag gaan we het hebben over Coco het vogeltje.

Voor Coco, het liefste babyvogeltje van het bos, is het tijd om haar vleugeltjes uit te slaan. Alle babyvogels gaan voor het eerst vliegen. Alleen Coco durft niet. Wat als ze valt? Of als een kat haar grijpt? Maar als het wél lukt, kan ze samen met haar vriendjes mooie vormen vliegen. Is Coco klaar om haar vleugels uit te slaan? Gelukkig heeft Coco een wijze moeder die haar precies het zetje geeft dat ze nodig heeft. Coco kan het! is een prachtig verhaal over het uitslaan van je vleugeltjes, moed verzamelen en meer kunnen dan je denkt.

Coco kan het! van Loes Riphagen is verkozen tot prentenboek van het jaar 2021. Het prentenboek zal centraal staan tijdens De Nationale Voorleesdagen, die in de ochtend van woensdag 20 januari 2021 landelijk worden gestart met Het Nationale Voorleesontbijt.

Enkele bladzijden uit het prentenboek Coco kan het!:




Vandaag zou Geef een prentenboek cadeau van start gaan, maar vanwege de ontwikkelingen rondom het coronavirus heeft het bestuur van de organisatie Geef een prentenboek cadeau besloten om de campagne, met twee maanden uit te stellen. De actie start nu op 12 juni 2020. Woeste Willem van Ingrid en Dieter Schubert is dan te koop voor € 2,50.

MaaikeW; ‘In de bibliotheek vond ik het boek Coco of het kleine zwarte jurkje, een prentenboek, leuk om voor te lezen aan Rixt (4) die ik eerder een klein zwart jurkje gaf. Dit boek valt in de serie kunstprentenboeken van de uitgever Leopold in samenwerking met het Kunstmuseum Den Haag en is bekroond met de zilveren penseel 2014. Het is heel leuk om te leren over het leven van Coco Chanel die op haar elfde kon naaien als de beste. Ze wil erbij horen en dat kan als je paardrijdt. Paardrijden lijkt haar al moeilijk genoeg, laat staan in amazonezit: met twee benen aan een kant. Ze vraagt een stalknecht zijn rijbroek te leen en tornt de broek los om te zien hoe hij in elkaar zit, dan naait ze een rijbroek voor zichzelf. Met haar rijbroek valt ze op en mag ze mee met de mannen, ook naar de paardenrennen en daarvoor versiert ze haar eigen hoeden en dat blijft niet onopgemerkt. Een leuk boek!’

In 2013-2014 was er in het Kunstmuseum Den Haag de expositie Chanel: de legende. Foto’s van deze tentoonstelling kun je hier en hier bekijken. Gelijktijdig met de expositie verscheen de publicatie Coco of het kleine zwarte jurkje. Over het leven van Coco Chanel is de film Coco avant Chanel gemaakt.

Afbeelding: Morgenrit langs het strand, 1876, Anton Mauve

Traditiegetrouw wordt de lente in Valencia ingeluid door het straatfeest Las Fallas de Valencia. Door het coronavirus kon het feest dit jaar niet doorgaan in het voorjaar. Er is gekozen voor de nieuwe data: 15 tot en met 19 juli, mits tegen die tijd het coronavirus onder controle is en alle instanties toestemming geven. In 2019 won Luisa Dörr de derde prijs Portretten – World Press Photo 2019. In dit bericht zie je enkele foto’s die Luisa Dörr maakte.

de Volkskrant: ‘Vanuit haar vissersdorp in deelstaat Bahia vertelt Luisa Dörr (via quarantaine-medium Whatsapp) over haar kennismaking met het festival, ze bezocht destijds haar Spaanse schoonfamilie. Ze was meteen geïntrigeerd door de falleras, de vrouwen en meisjes die in hun kostuums traditie en mode combineren en strijden om de titel van fallera mayor en fallera infantil.

In een ver verleden droegen vrouwen in de rijstvelden rond Valencia iets soortgelijks. Ze knoopten hun haar in platte spiralen over beide oren zodat het niet in de weg zat. Moderne falleras kleden zich in zijde en kant, de handgemaakte schoenen zijn afgestemd op het lijfje, de patronen op de rok veranderen elk jaar. Juwelen die als erfstukken worden doorgegeven completeren de outfit: een broche, een kam voor in het haar, uitbundige oorbellen.

Een kostuum kost al gauw duizenden euro’s. Families sluiten leningen af zodat hun vrouwen kunnen meedingen naar de titel, vertelt Dörr. De falles van papier-maché verbeelden jaarlijks actuele thema’s. “Volgende keer komt ongetwijfeld het virus langs”, voorspelt de fotograaf. Covid-19 gemaakt van kranten en lijm. De fik erin, laat dan het hart weer kloppen.’





De foto’s zijn gemaakt door de Braziliaanse fotograaf Luisa Dörr (31).

Textielpost van Las Fallas de Valencia kun je hier zien.

Op bovenstaande foto zie je de moeder van Peter – helemaal rechts in hurkzit naar links kijken – als zeeverkenner. De foto zal midden jaren dertig van de vorige eeuw zijn gemaakt toen zij ongeveer 16 jaar was. Dat haar keuze uitging naar de zeeverkenners en niet de padvinderij is te begrijpen. Zij hield van de zee, ze woonde in Den Haag maar was heel graag in Scheveningen. Het liefste had ze aan zee gewoond wat er nooit van gekomen is.

Het uniform dat de meisjes dragen is donkerblauw, met om hum middel een riem. Het embleem is een anker en om de das wordt het witte koord van het fluitje gewikkeld dat vervolgens weer onder de riem gaat. In hun hand houden de meisjes een matrozenpet vast. Op de kniekousen zien we een ruitpatroon. Bovenstaande foto is origineel in zwart-wit maar is bij My Heritage omgezet in kleur.

Het is onbekend waar de foto is gemaakt. Herkent iemand de achtergrond op de foto? De kerk? De spoorwegrails/station?

Er is veel te doen over mondkapjes: helpen ze wel of niet tegen het coronavirus. Uiteraard dragen de medici goedgekeurde mondkapjes als bescherming, maar hoe zit het met de rest van de bevolking? De deskundigen zeggen dat het dragen van een mondkapje geen nut heeft, toch worden er veel mondkapjes gemaakt door particulieren zoals bijvoorbeeld Janne Mooij. ‘Onze mondkapjes hebben geen keurmerk en we leveren ze niet steriel aan. Ze zijn gemaakt van 100% katoen en je kan ze zelf heet wassen en hergebruiken. Maar weet: ze zijn niet geschikt voor huisartsen en chirurgen. Wie er bij ons aankloppen? Dat zijn zorgmedewerkers van bejaardenhuizen, de gehandicaptenzorg, hospices en de daklozenopvang. Ook mensen thuis die bezorgd of ziek zijn vragen of ze via de post een mondkapje mogen ontvangen. Onze mailbox loopt over’, vertelt Janne.

In het tijdperk ‘voor Corona’ maakte Janne in haar atelier in Amsterdam kostuums, kleding en zelfs hoofdtooien voor voorstellingen, festivals en modeshows. Ze is een voorloper in duurzame mode. ‘Ik hergebruik veel en maak kleding van gekke materialen. Een jurk van oude sloffen voor een lingeriemerk en model Kim Feenstra liep vorige maand nog in een jurk van mij van hergebruikt isolatiemateriaal over de catwalk’.

de Volkskrant vandaag: ‘Donderdag 950 doden. Vrijdag 932 doden. Zaterdag 809 doden. Zondag 674 doden. Het worden er minder, maar het zijn er nog steeds onbevattelijk veel. In geen enkel land is het coronavirus inmiddels dodelijker dan in Spanje, wanneer je het afzet tegen het aantal inwoners. Meer dan 12 duizend doden werden er al geteld. Nergens raakten ook meer mensen besmet.’

Nonnen in Sevilla maken mondkapjes en beschermende jassen. Normaal produceren ze traditionele koekjes. Getty Images

Boekverkopers in de Oudemanhuispoort Amsterdam die op 10 juli 2019 weinig klandizie hadden en op dit moment zijn er wellicht helemaal geen klanten meer.

Door de coronamaatregels zijn we aan huis gebonden. We hebben tijd om het huis op te ruimen of in de tuin te werken. Vervolgens gaan we met z’n allen massaal naar het milieustation om daar het afval in te leveren. Het huis opruimen heb ik een paar jaar geleden grondig gedaan, maar de tuin heeft elk voorjaar een grote schoonmaak nodig. Afgelopen week was het weer zover en het tuinafval was zoveel dat we noodgedwongen naar het milieustation moesten. Dat we niet de enigen waren, blijkt wel uit bovenstaande foto. Een lange rij auto’s zowel voor als achter ons. Uiteindelijk heeft het ons twee uur gekost.

Na twee maanden regen en zo’n vijf stormen is het prachtig lenteweer. We kunnen helaas niet op pad gaan, maar heb je een tuin of een balkon geniet dan buiten van de heerlijke voorjaarszon. Heb je geen van beiden, gooi dan een raam of een deur open en laat de zon en de warmte binnenkomen. Een mooi weekend en pas goed op!

Greet van Duijn: ‘Sociale isolatie leidt bij mij tot opruimen. Overal vind ik kaartjes. Ik stuur ze nu naar mensen uit mijn omgeving. Hou je goed!’

Afbeelding: Wollen poncho, Inca circa 1500. Collectie: Museum voor Volkenkunde, Rotterdam.

Een leuk ‘ikje’ – ik@nrc.nl – in NRC Handelsblad van Marianne Vaneker:

‘Zoals veel oma’s lees ik in deze bizarre tijden mijn kleindochter van vier voor via de iPad. Ze zit stralend te wachten op het verhaal van vandaag. Haar broertje en zusje zijn afgehaakt. Op mijn vraag of zij het voorlezen nog wel leuk vindt antwoordt ze: “Ik doe het voor jou oma, ik weet dat jij zo van voorlezen houdt.”‘

Mijn oudste kleindochter van ruim twee jaar komt elke dinsdag en ook ik lees haar dan minstens één verhaaltje voor, niet via de iPad maar uit een echt boek. Op dit moment zijn de avonturen van Dikkie Dik populair. Nu pakt ze zelf af en toe een boek en gaat ze mij voorlezen, ze probeert de lijn te volgen zoals ik dat doe wat best lastig blijkt voor een peuter van twee jaar maar erg leuk dat ze het probeert.

Acht dames borduren elke dinsdagmiddag aan het wandtapijt. Foto: Hein van Bakel.
De Paramentengroep van de parochie werkt aan een groot wandtapijt. Acht dames borduren wekelijks aan taferelen die kenmerkend zijn voor de geschiedenis van Deurne, vanaf de ijstijd. Deadline: mei 2021. Dan opent de tentoonstelling in het kader van 1300 jaar Deurne.

Veertig taferelen worden verzameld op een wandtapijt van in totaal twintig meter lang en vijftig centimeter hoog. Eerst worden ze op ware grootte getekend op papier, waarna ze op een lichtbak worden overgetekend op doorzichtig papier en vervolgens op het stof. Pas dan kan er gestart worden met borduren. De juiste kleur garen zoeken is dan ook nog een van de uitdagingen die op het pad komt van de handwerksters. Evenals de goede steekrichting om de prenten zo realistisch mogelijk te weergeven. Lees hier verder.

De inspiratiebron voor het wandtapijt van Deurne is het Tapijt van Bayeux. Dit geldt ook voor het wandkleed De Flevowand en de langste merklap ter wereld: DOG: Door ons gedaan. Dan is er ook nog het Scottish Diaspora Tapestry waaraan vrijwilligers uit Veere hebben meegewerkt.