MarianneS kennen we van de textielpost uit Landskrona. Nu stuurde MarianneS een textielkaartje uit Groningen.

MarianneS: ‘Hierbij stuur ik je een kaart die ik kocht in het
Groninger Museum, waar ik de tentoonstelling
Het onbekende Rusland, Oriëntalistische schilderkunst 1850-1920 zag. Ik vond dit schilderij met drie zwijgzame religieuze bedelaars in feestkleding zo mooi van kleur. De gewaden doen me denken aan de feestrokken die na de 2e Wereldoorlog door de Plattelandsvrouwen werden gemaakt, om de bevrijding te vieren. Op de kaart zijn de gewaden als een kunstvoorwerp dat de drie arme bedelaars verandert in personages uit een Oosters sprookje.’
Het Groninger Museum is voor ongeveer 7 miljoen euro verbouwd en sinds december 2010 weer open. Er is veel vernieuwd omdat het versleten was, maar er is ook een zeer mooi informatiecentrum gekomen, ontworpen door de Spaanse ontwerper Jaime Hayón. Dit moet je zeker gaan bekijken als je in het museum bent, volgens MarianneS.
In het informatiecentrum kun je digitaal bladeren in kunstenaarsboeken en kun je video’s bekijken. Spectaculair is een groot liggend multi-touchscreen, waarop je met meerdere mensen tegelijk de collectie kunt bekijken en associaties kunt maken. Dit scherm bevat ook een prachtig driedimensionaal ontwerp van het gebouw waarmee je virtueel door het gebouw kan lopen. Zo zie je niet alleen precies hoe het gebouw in elkaar zit maar krijg je info over de architecten, hun opvattingen en het ontstaansproces.
Een mooi nieuw snufje in het Groninger Museum is de GMcollector. De GMcollector die je bij de kaartverkoop samen met je kaartje krijgt, is bedacht door
IJsfontein. Het is een sleutelhanger waarmee je zelf informatie kan verzamelen over kunstwerken die onderdeel zijn van de hoofdtentoonstelling. Bij sommige schilderijen is er een klein rood lampje waar je je GMcollector voor moet houden om de info op te slaan. Je kan dan je persoonlijke verzameling, na je bezoek aan het museum via een e-mail uit Groningen, thuis bekijken. Ook kan je direct naar het nieuwe informatiecentrum gaan en je GMcollector uitlezen.
‘Maar het stomme vind ik dat het achteraf is. Daarom ga ik er nog een keer kijken met de info die ik nu gelezen heb via die GMcollector. Bij de infobalie zeiden de dames: “Het is een grapje. Het is een soort stikkie waar je info mee opslaat”‘, vertelt MarianneS.
De GMcollector geeft de volgende informatie over het schilderij
Derwisjen in feestgewaad, Tasjkent, Oezbekistan 1870, Vasili Vereshchagin:
Op Vereshchagins schets staan Khuffiyya-derwisjen, verdiept in gebed en zwijgzame contemplatie. Onder de islamitische bevolking van het negentiende-eeuwse Centraal-Azië nemen derwisjen – leden van een islamitische soefi-broederschap – een belangrijke plaats in. Een derwisj (Perzisch voor ‘bedelaar’, ‘arme’) is een rondtrekkende asceet die leeft van aalmoezen en God looft. Sommige derwisjen (de Qadiriyya-orde) brengen zichzelf in een staat van religieuze extase door urenlang citaten uit de Koran te reciteren. De zwijgzame derwisjen van de Khuffiyya-orde loven Allah juist in stilte. Maar Vereshchagin is niet geïnteresseerd in de psychische toestand van de derwisjen: hun gezichten zijn verborgen voor de kijker. In plaats daarvan schildert Vereshchagin vol overgave en tot in de kleinste details hun kegelvormige vilten mutsen met bonten rand en hun lapjesdekenachtige feestgewaden die bijeengehouden worden door een fleurige riem. De gewaden kunnen worden gezien als een kunstvoorwerp dat de arme bedelaars verandert in personages uit een oud Oosters sprookje.
Les Ballets Russes was een balletgroep gesticht door Serge Diaghilev. Het balletgezelschap was gek op exotische kleding en gebruikte dus ook de mutsen uit onbekend Rusland. Bij de opvoering van
Le Sacre du Printemps zien we de hoge hoeden terug die de bedelaars dragen op het schilderij
Derwisjen in feestgewaad van Vasili Vereshchagin. Bij
Les Ballets Russes dansten wereldberoemde dansers en danseressen, waaronder de geesteszieke Vaslav Nijinsky. Arthur Japin schrijft in zijn boek
Vaslav over deze beroemde danser.