De rode draad

Anne de Vocht las mijn bericht Slow Fashion en vraagt of iemand weet waar oorspronkelijk de rode draad vandaan komt. Een interessante vraag, dus startte ik een zoektocht op internet. Het eerste wat ik vond was het artikel Waar komt die rode lijn eigenlijk vandaan?. Ik lees het volgende:

De beeldspraak rode draad is overigens ontleend aan de gewoonte bij de Engelse marine om in ieder touw een rode draad te vlechten, waardoor het als staatseigendom was gekenmerkt. Althans, dat heeft Goethe ooit beweerd en sindsdien zeggen wij het hem na.

Op de website Digitale Bibliotheek voor Nederlandse letteren lees ik:

De uitdrukking met de ‘rode draad’ verscheen in 1809 in het Duits (Goethe) en heeft zich in die taal met succes ingeburgerd. Uit het Duits kwam de spreekwijze over in het Nederlands. Het Frans en het Engels kennen de ‘rode draad’ niet. Goethe heeft die rode draad in het touwwerk niet gezien, hij kent hem alleen van horen zeggen. Genoeg om met het beeld te spelen en het in een klassieke zegging in zijn verhaal vast te leggen. Nergens blijkt, en allerminst uit Engelse bronnen, dat er ooit touwwerk met een rode (of een anders gekleurde) draad voor de Royal Navy geslagen werd. Doch ook zonder een feit gaat het woord zijn wegen die soms, ten onrechte, dwaalwegen worden genoemd.

Vervolgens kwam ik op de website Kroniek waar de schrijver op twee plaatsen in de bijbel de rode draad tegenkwam. Allereerst Genesis 38:

…Toen de tijd van de bevalling was gekomen, bracht ze een tweeling ter wereld. Tijdens de bevalling stak een van de twee zijn hand naar buiten. De vroedvrouw bond een rode draad om zijn hand ten teken dat hij zich het eerst had laten zien. Maar hij trok zijn hand weer terug, en daar kwam zijn broer tevoorschijn. ‘Wat een baanbreker ben jij!’, zei ze. Hij kreeg de naam Peres. Daarna kwam zijn broer, met om zijn hand de rode draad. Hij werd Zerach genoemd.

In het boek Jozua komt in hoofdstuk 2 en 6 de naam Rachab voor. Wikipedia zegt het volgende: … Daarna hielp Rachab de spionnen ontsnappen uit haar raam aan een koord (de verhaaltraditie wil dat de verspieders aan hetzelfde rode koord werden neergelaten). Later, toen het leger van de Israëlieten kwam, volgde zij de instructies op en werd ze met haar familie gered. Rachab en haar nakomelingen bleven onder de Israëlieten wonen.

Dan bestaat er een eeuwenoude mythe dat sommige mensen aan elkaar verbonden zijn door middel van een rode draad. Hier kun je de legende van de rode draad lezen.

Tineke ging ook op zoek en vond de volgende interessante links over de rode draad: The Story of The Red String, Red string, Red thread of fate en The legend of the red string of Japan.


Een vraag roept bijna altijd weer een vraag op. Worden de borduursters door bovenstaande verhalen geïnspireerd om regelmatig rood borduurgaren te gebruiken voor hun handwerk?

Slow Fashion


Tineke: ‘Dinsdag waren we naar Slow Fashion in Dordrecht. Mooie opstelling in het Dordrechts Museum en ook nog wat stukken in de stijlkamers van Simon van Gijn. Zoals de laatste tijd zo vaak waren er geen ansichtkaarten. Gelukkig laat de folder een paar mooie plaatjes zien. Even knutselen, (rode draad in de naaimachine voor Berthi) en dan kan er toch iets op de post.’


Een mooie eigengemaakte textielkaart die met een rode draad vastgenaaid is aan de folder die bij de expositie Slow Fashion hoort! Ik vind het een geweldig idee om op deze manier een kaart te maken, te versturen en te mogen ontvangen!

Na het bezoek – Jan Altink


MaaikeW: ‘Voor mij was de reden om deze kaart te kopen de duidelijk zichtbare schorten. Deze komen echter niet ter sprake bij de beschrijving van het schilderij zelf. Art Unlimited blijkt deze kaart ook uitgegeven te hebben als postkaart. Schilder Jan Altink was lid van De Ploeg. Zijn expressionisme was het sterkst in de jaren 20 van de vorige eeuw, vooral in het uitbeelden van het Groningerlandschap met ongemengde kleuren en schaduwloze vlakken. Bij Art Unlimited is het onderwerp voor deze kaart “hoeden” en geen schorten waar het voor mij wel onder valt.’

Chinees Nieuwjaar – Het Jaar van de Rat


Gisteren (25 januari) werd Chinees Nieuwjaar gevierd en begon Het Jaar van de Rat. In Den Haag stonden diverse festiviteiten op het programma waaronder optredens in het stadhuis en de traditionele draken- en leeuwendansen in de Haagse Chinatown.


Om het Chinees Nieuwjaar te vieren werden draken- en leeuwendansen uitgevoerd. De dansen staan voor het verspreiden van geluk en voorspoed. De draak werd gedanst door een groep mensen die de stokken vasthielden waarop het lijf en de kop van de draak vastzat.


De leeuw werd door twee personen gedanst, één in de kop en één in de staart. Om de leeuw te belonen kreeg hij sla en hong boa (Een rode envelop. De kleur rood staat voor voorspoed en geluk. De hong bao is gevuld met geld.). De dansers werden begeleid door livemuziek. Vuurwerk om de boze geesten mee weg te jagen, mocht zeker niet ontbreken.


Op 7 februari 2008 begon eveneens Het Jaar van de Rat. Volgens de Chinese jaartelling begint het jaar 4.717 en dat is Het Jaar van de Rat. De Chinese astrologie heeft twaalf andere tekens dan de westerse dierenriem. Het afgelopen jaar was Het Jaar van het Varken. Nu is het eerste dier van de twaalfjarige cyclus aan de beurt, de rat.


X?nnián kuàilè – Gelukkig Nieuwjaar

The Art of Lace


Tineke: ‘Vandaag (16 januari) waren we naar The Art of Lace in Tilburg. Mooie tentoonstelling, kan natuurlijk qua omvang niet tippen Den Haag (hier en hier kun je foto’s bekijken van de expositie in Den Haag). Ik houd wel van die borduursels op kant en leuk dat je ook aan veel lapjes mocht voelen. Aanrader hoor!’


Tineke: ‘Kaart nr. 2 uit Tilburg. Deze laat de details zien van de kaart van gisteren. Zo leuk om verschillende soorten kant te mogen aanraken. Zo soepel ook. Dat is wat anders dan het nylonkant (maar dat is dan ook veel goedkoper).’

Textielcollectie Annemor Sundbø


Afgelopen dinsdag viel bovenstaande textielkaart op mijn deurmat; afzender Mieke Gorter. De afbeelding laat een gedeelte van de immens grote textielcollectie van Annemor Sundbø zien. In 2017 was ik bij een lezing van haar. Annemor is een enthousiaste vertelster, zij gaf een inkijkje in haar leven en liet je kennismaken met het Noorse breiwerk. Inmiddels heeft ze al diverse boeken op haar naam staan.

Geborduurde zakdoek


Een prachtig geborduurde zakdoek die mij meteen doet denken aan het artikel Boerenzakdoeken worden kunstwerken – borduurtrend in gevangenissen dat ik schreef voor Handwerken zonder Grenzen nummer 130; april-mei 2005. De afgebeelde zakdoek is in het bezit van Helmi Wakkie. Zij kan ons het volgende er over vertellen:

Al jaren woonde ik in de Transvaalbuurt in Amsterdam en bezocht altijd de toenmalige Koninginnedag. Aan de kade zat altijd een kennisje waarvan onze kinderen bij elkaar in de klas zaten en ik goed kende. Ik stond waarschijnlijk rond 2013 weer bij haar uitstalling en zag plotsklaps een borduursel ergens tussen wat troep in een mandje en zei: ‘Goh, Heleen wat is dat voor iets?’ Ze zei: ‘Je mag het wel hebben.’ Nou ik had inmiddels al door dat het om zo’n zakdoek ging die ooit in Goed Handwerk stond. Ik zei: ‘hoe kom jij er aan?’ En kreeg ik het volgende verhaal: ‘De peettante van Heleen Dop (de kennis die ik aansprak = van mijn leeftijd), Helena Hermina Dop 1909-1999, had in WO II gewerkt als handwerklerares in Oudenbosch in een kinderhuis, waaronder Joodse kinderen. Later heeft ze gewerkt voor Tesselschade Arbeid Adelt in Arnhem (wist Heleen niet zeker). Wanneer ze precies die zakdoek heeft versierd is mij onduidelijk.’


In de zakdoek zitten enkele gaatjes. Helmi heeft nu eindelijk een katoenen lap gekocht in precies dezelfde kleur en wil de zakdoek erop naaien, vervolgens opspannen op zuurvrij karton en laten inlijsten.

Koning laat stropdas afknippen


Koning Willem-Alexander zoekt altijd met zorg zijn stropdas uit, dus ook voor zijn bezoek aan de dak- en thuislozenopvang in Weert. Projectleider Jozé Moonen van de opvang opende het centrum jaren geleden door een stropdas door te knippen en vroeg daarom vandaag op haar laatste werkdag of ze de stropdas van de koning mocht doorknippen. ‘De koning twijfelde wel even toen ik het hem vroeg’, zegt ze. ‘Maar ik heb hem wel een nieuwe stropdas gegeven natuurlijk.’

Volgens wethouder Paul Sterk van Weert, ook aanwezig bij het bezoek van de koning, was het een spontane actie. ‘We zagen de koning wel even heel bedenkelijk kijken, want het was een heel mooie designer stropdas, passend bij zijn kostuum. Ik vroeg me af wat hij zou doen, maar toen zei hij “voor u doe ik dat”.’


Nadat zijn stropdas was afgeknipt kreeg de koning een nieuwe van projectleider Moonen. Aan het eind van het bezoek keek de koning nog even naar zijn nieuwe stropdas. Niet helemaal zijn smaak, gaf hij toe.

Bron: NOS

Meer informatie over de stropdassen van koning Willem-Alexander kun je in dit bericht vinden.

Nog een leuk weetje: Tijdens de Weiberfastnacht tijdens de carnavalsdagen in Duitsland is het afknippen van stropdassen gebruikelijk. Alle vrouwen mogen dan bij mannen de das afknippen en als trofee mee naar huis nemen. Men draagt op deze dagen oude of lelijke dassen en zeker geen Hermes. Ook in Limburg en Oost-Brabant komt dit gebruik voor. In Limburg zijn in verschillende plaatsen in de week vóór Carnaval de zogenaamde Oude Wijven-avonden. Tijdens ‘Oude Wijven’ zijn de kroegen en de straten bevolkt door verklede vrouwen. Mannen die zich op straat en in de cafés naar binnen wagen lopen gevaar vernederd en weggejaagd te worden. Tot de ingeburgerde traditie op deze dag behoort het afknippen van de stropdassen (soms ook de schoenveters) die de mannen dragen. Een bekende viering van ‘auw wieverbal’ vindt plaats in Valkenburg aan de Geul.

Schattige breier


Op het informatiescherm in de trein kun je niet alleen het verloop van je reis volgen, maar komen er ook leuke tips voorbij en de rubriek NS Hartkloppingen. Gisteren zag ik in een flits de hartklopping met de titel Schattige breier.

2 januari, wat een leuke verschijning was je! Ik zat rond 5’en na het werk in de trein van Leiden naar Rotterdam. Je stapte in bij Den Haag. Je mooie rode haar en leuke brilletje vingen mijn aandacht toen je langs liep en ergens anders ging zitten. Opeens stond je op en vond een andere plaats… naast mij! Natuurlijk zegt dat niks, maar mijn hart bonkte in mijn keel. Je greep naar je tas en ik dacht dat je een boek zou pakken, maar nee, je begon te breien! Mijn hart smolt bijna door mijn ribbenkast heen. Oh wat zou ik graag hallo tegen je willen zeggen. Wie weet…