In IJsland is het traditie om op kerstavond een boek cadeau te geven. Ze noemen dit Jólabókaflód – spreek uit als Yo-La-Bok-A-Flot – wat betekent de vloed van kerstboeken.
Deze traditie begon tijdens de Tweede Wereldoorlog nadat IJsland in 1944 onafhankelijk was geworden van Denemarken. Papier was een van de weinige producten die tijdens de oorlog niet was gerantsoeneerd, dus de IJslanders deelden hun liefde voor boeken nog meer omdat andere geschenken schaars waren. Deze toename in het geven van boeken als cadeaus versterkte de IJslandse cultuur als een natie van boekenverslaafden; een studie uitgevoerd door de Bifröst Universiteit in 2013 wees uit dat de helft van de bevolking van het land minstens acht boeken per jaar leest. Sinds 1944 publiceert de IJslandse boekenhandel elk jaar een catalogus – Bókatíðindi (Boekennieuws) – die medio november naar elk huishouden in het land wordt gestuurd. Mensen gebruiken de catalogus om boeken te bestellen en deze aan vrienden en familie met Kerstmis te geven.
Als de cadeautjes op kerstavond zijn opengemaakt, leest iedereen meteen de boeken die ze hebben gekregen. Hier hoort dan een kop warme chocolademelk bij of alcoholvrij kerstbier; genaamd jólabland.
Deze mooie traditie mag van mij overwaaien naar Nederland!
Denk dat dit vroeger-ongeveer 60/70 jaar geleden al een soort traditie was.
Wij kregen met Kerstfeest van de zondagsschool altijd een boekje van W.G van der Hulst en een sinaasappel.
Later toen ik mijn man leerde kennen, was het bij hen thuis ook de gewoonte om een boek te krijgen met Kerst.
Misschien nu weer wat verwaterd?
Gezellige Kerstdagen en een voorspoedig en creatief Nieuwjaar
groetjes, Truus uit Drenthe
Dit brengt bij mij herinneringen aan de sinterklaasmorgens uit onze kindertijd in het grote gezin met 12 kinderen. Iedereen kreeg met sinterklaas wel een boek en dat was in dat grote gezin heel wat leesvoer, want we lazen (en herlazen)ook alle boeken van elkaar.
ja h oor…natuurlijk hoorde er ook altijd een BOEK bij !!
Geweldige gewoonte..moet maar zo blijven !!
Die IJslandse traditie ken ik niet. Wel kreeg ik van de Sint of Kerstman in mijn jeugd wel vaker een boek. Ik was een echte boekenwurm. Met plezier denk ik terug aan de Margriet Winterboeken (ik heb er nog 3), die ik vast in december heb gekregen. Met mijn boeken was ik in een andere wereld. In de huidige tijd hoor ik dat kinderen steeds minder met boeken hebben. Zeker de boeken uit mijn kindertijd zijn niet meer interessant genoeg. Ik hoop dat de boekentraditie in december ook hier in ere wordt hersteld of traditie wordt. Dat zou mij in ieder geval meer aanspreken dan de Boekenweek in maart………….
Fijne dagen iedereen en een Gezond 2020!
Tineke
Ik kocht elk jaar een mooi kerstboek, heb er al heel wat verzameld.
Toen ik ooit rondreisde in IJsland en lange stukken in de lokale bussen zat merkte ik dat op zo’n rit uit een boek werd voorgelezen. Er was een IJslands verhaal te volgen via de speaker. Er werd goed naar geluisterd. Ik verstond er natuurlijk geen klap van, maar ik vond het wel een geweldig idee. Ook bij mij is er vaak een boek, met Sint of Kerst. Ik ben er blij mee…..!
Erg leuk dat er families zijn waar de traditie van het geven van een boek met Sinterklaas of Kerstmis bestaat/bestond. Helaas was/is deze traditie niet bij mij thuis, maar nu haal ik het dubbel en dwars in. 🙂 Ik sla een bezoek aan een boekwinkel nooit over als ik een stad ben. Het is zo heerlijk om te snuffelen tussen de nieuwste boeken die ook zo heerlijk ruiken. Maar een landelijke traditie net als in IJsland is het in Nederland (nog) niet. Wie weet komt het ooit…
@Josefien, geweldig als je al reizend in een bus een mooi verhaal via de speaker krijgt te horen. Ik zou welllicht vergeten uit te stappen bij de halte waar ik zou moeten zijn.
Pas nu lees ik dit, vier dagen na kerstavond, en ik herinner me ook dat we met Kerst als kind altijd een boek kregen. Die traditie zette ik voort toen we zelf kinderen kregen, maar nu zijn ze volwassen en leiden hun leven. Gek genoeg liep ik vlak voor Kerst een boekwinkel in om te snuffelen en ik realiseer me nu pas waarom. De traditie wil je eigenlijk wel voortzetten, maar het is iets van “krijgen” en “geven” en “voor kinderen” binnen onze familie en kleinkinderen zijn er nog niet. Toch fijn om het me te herinneren, bedankt voor het stukje en de mooie reacties.