Maandelijks archief: november 2019
Jopie Huisman – Ny Bethanië
ChristienS: ‘Dit weekend in het Jopie Huisman Museum in Workum. Net of ik alles nieuw zag. Dit schilderij: hij telde de steken en schilderde ze één voor één: zo was het ook gebreid.’
Gelukkig komt de Sint nog
MaaikeW: ‘Deze kaart kocht ik net en wat gaat deze kaart met zijn tijd mee: zie je dat Sinterklaas wegvalt tegen het rode gordijn met zijn rode mijter en kledij. Op de voorgrond wordt hij ingepakt door sinterklaascadeaus in glimmend cadeaupapier, het echte sinterklaascadeaupapier komt er niet aan te pas zoals er ook op deze kaart geen Zwarte Piet meer te zien is. Over twee weken doet Sint zijn intrede (inmiddels is hij aangekomen) in ons land en overal heeft hij andere hulp. Gelukkig komt hij nog!’
Sinterklaas is aangekomen
Let’s Dance! in het Kunstmuseum Den Haag II
Gisteren zag je de eerste serie foto’s van de expositie Let’s Dance! – Dansmode: van tutu tot pattas, vandaag laat ik je de tweede serie foto’s zien.
Bron tekst: Kunstmuseum Den Haag
De expositie Let’s Dance! – Dansmode van tutu tot pattas in het Kunstmuseum Den Haag is te zien tot en met 12 januari 2020. Zeer de moeite waard!
Let’s Dance! in het Kunstmuseum Den Haag I
Hier kun je lezen over het bookazine Let’s Dance dat gelijktijdig verschijnt met de expositie Let’s Dance! – Dansmode: van tutu tot pattas in het Kunstmuseum Den Haag. Vorige week donderdag bezocht ik deze vrolijke expositie en maakte enkele foto’s. Vandaag het eerste deel van een sfeerimpressie.
Let’s Dance! richt zich op danskleding van tutu’s tot pattas (sneakers). Danskleding voor professionals, maar ook de kleding waarin je in je vrije tijd de nieuwste dansen uitvoerde. Natuurlijk werd die kleding beïnvloed door deze dansen. En natuurlijk choqueerde je met een nieuwe dans, net als met een nieuwe mode, altijd de oudere generatie. Want te wild, niet zedelijk genoeg: moraal verval lag dan op de loer. Desondanks danst onze garderobe al eeuwenlang mee met alle populaire dansen. De wals, de charleston, de bunny hop, de jive, rock-‘n-roll, discodans, of house beïnvloedden wat we dragen. En subculturen zoals hiphop hebben het modebeeld blijvend veranderd, door de sneaker, hoodie en sportkleding tot belangrijke mode-items te maken. Naast professionele danskostuums, invloedrijke kostuums uit dansfilms en kleding om in te dansen, zijn in de tentoonstelling ontwerpen te zien die bekende couturiers maakten voor balletgezelschappen. Want sinds de jaren 1950 worden couturiers steeds vaker gevraagd om voor dansgezelschappen te ontwerpen. Denk aan Viktor & Rolf, Christian Lacroix, Yves Saint Laurent, Vivienne Westwood, Jan Taminiau, Iris van Herpen en Rodarte. Maar ook is er werk te zien van modeontwerpers die zich door dans lieten inspireren. Mode en dans werden bijvoorbeeld in 2018 door Maria Grazia Chiuri voor Dior letterlijk samengebracht op de catwalk. En zij is zeker niet de enige modeontwerper die de danswereld als inspiratiebron ziet. Grote wolken tule zijn momenteel bij veel ontwerpers terug te vinden, zoals bij Giambattista Valli en Viktor & Rolf. Is het de vrijheid van de dans die al deze ontwerpers trekt? Of het gevoel te willen dromen? Dans biedt de modewereld in ieder geval volop inspiratie en tegelijkertijd zorgen couturiers voor innovaties in de danswereld: het is een wisselwerking.
Bron tekst: Kunstmuseum Den Haag
Borduurwerk op gaas
Twee kralenetuis uit de collectie van Anneke den Herder zag je onlangs op dit blog. Vandaag laat ik je uit haar collectie twee doosjes met borduurwerk op gaas onder glas zien. Anneke: ‘De doosjes zijn 12,5 bij 7,5 bij 2,8 cm. Van binnen lijken resten te zitten van een metalen folie. De ene heeft op de bodem reepjes, het lijkt net of daar kleine sigaartjes hebben gelegen, maar dat is een suggestie. Ze zullen ongetwijfeld gemaakt zijn in de hoogtijdagen van de alba amicorum, hier in Nederland tussen 1825 en 1875. En dan zullen deze wel gemaakt zijn in het midden van die periode en mooi dat ze er nu nog zijn.’
Zaterdagdrukte in Maastricht
Sint Maartensfeest
Vandaag is het 11-11-2019, de feestdag van Sint Maarten. Het afgelopen weekend gingen in mijn stad weer veel kinderen met hun lampion in optocht naar de grote kerk waar het verhaal van Sint Maarten werd verteld om hierna naar het Sint Maartensvuur te gaan. Onderweg kregen de kinderen een oliebol aangeboden.
Hier zie je lampionnen die ik vorig jaar fotografeerde, in Hasselt maken ze een foekepot en Kea maakte een quilt met lampionnetjes.
Bovenstaande afbeelding laat een meisje met een lampion zien. De illustratie vormt een onderdeel van de decemberzegels 2019. De postzegels zijn getekend door Lieke van der Vorst. Samen vertellen de afzonderlijke illustraties op de postzegels een verhaal: een feestelijke parade van mensen en dieren op weg naar een plek waar ze Kerstmis zullen vieren. De parade eindigt met de ijsbeer die kaarten in de brievenbus doet voor degenen die niet aanwezig kunnen zijn. Voor Lieke symboliseren deze postzegels van december het belang van tijd doorbrengen met de mensen en dieren waar zij van houdt. Zij tekende niet alleen haar vader met zijn kerstverlichting, maar ook de kippen die in haar achtertuin wonen. Zij gelooft dat de warmte die december ons geeft niet alleen voor mensen, maar ook voor dieren is.
De decemberzegels kun je gebruiken tot en met 3 januari 2020.
Kralenetui
Naar aanleiding van het bericht kralenbreiwerk, stuurde Anneke den Herder twee afbeeldingen van een kralenetui uit haar collectie.
Anneke: ‘Ik heb twee etuitjes van elk 10 bij 6 cm met aan de buitenkant helemaal kralen. Dit is een andere techniek: het is gaas waar om iedere horizontale draad een kraal geregen wordt met naald en draad. Je moet dus volgens patroon iedere keer een nieuwe kraal vastmaken en hoeft het niet van te voren te rijgen. Dit was rond 1830-1840 in de mode maar mogelijk ook al eerder. Rond 1800 waren er de sablé kralen, dat zijn kraaltjes ter grootte van een zandkorrel. Die zijn ook bij deze twee etuitjes gebruikt. Het lijkt of de middenstukken “kaal” zijn maar dat is ook opgevuld met kraaltjes en je moet er met je nagel over om het te geloven. Wanneer het kralenwerk klaar was, is het hier om karton gespannen om stevigheid te krijgen. De Engelsen noemen dit canvas beading en wordt besproken in het boekje Beadwork van Pamela Clabburn. Het Tassenmuseum in Amsterdam heeft hier één of meerdere tasjes van.’