Max Liebermann aan zee

Geen plek in Nederland toont de opkomst van het fenomeen vrije tijd zo zonneklaar als Scheveningen. Liebermann bezoekt dit vissersdorp al in 1871, maar schildert dan nog niet de zee. Rond 1890 kijkt hij met andere ogen naar de kustplaats, die een mondain karakter heeft gekregen. Regelmatig plant Liebermann zijn schildersezel in het zand, tussen baders en spelende kinderen.

In Scheveningen verblijft Liebermann altijd bij zijn vriend Jozef Israëls in het Oranjehotel. Daar bouwt hij ook een band op met Israëls’ zoon Isaac. Samen schilderen zij ruiters te paard en kinderen die ezeltje rijden. Maar de toenemende drukte wordt Liebermann op een bepaald moment te veel. Wanneer het strand van Scheveningen zwart ziet van de mensen verlegt hij zijn blik naar de stillere kusten van Noordwijk en Katwijk.

In 1914 heeft Liebermann zijn hotel in Noordwijk al geboekt, als plots de Eerste Wereldoorlog uitbreekt. De kunstenaar zal nooit meer terugkeren naar zijn geliefde Nederland.

Tekst: Gemeentemuseum Den Haag


Max Liebermann, Strand bij Noordwijk, 1908.


Max Liebermann, Op het strand, 1899.


Max Liebermann, Op het strand in Noordwijk, 1908.

De expositie Max Liebermann – een zomers impressionist is tot en met 24 juni 2018 te zien in het Gemeentemuseum Den Haag.

5 gedachten over “Max Liebermann aan zee

  1. Mooi! Een nieuwere kijk op het strand dan de eerder gebruikelijke (dacht ik) bomschuiten op het strand en de vis die werd binnengebracht. Opmerkelijk vind ik het grote aantal rood-wit-blauwe vlaggen…………
    Groetjes, Tineke

  2. @Tineke, Nederland was zeer geliefd bij Max Liebermann en dat wil hij wellicht laten blijken door veelvuldig de Nederlandse vlag terug te laten komen op zijn schilderijen.

  3. Hele sfeervolle schilderijen heeft Max Liebermann gemaakt.
    Ze spreken mij erg aan.
    Gezellige dag
    groetjes, Truus uit Drenthe

  4. Het gaat hierbij niet om de Nederlandse vlag met rood – wit en blauw, maar om de vlag van Duitsland in die tijd, namelijk blauw – wit en rood! De vlag was ten teken dat men daar Duits sprak en de Duitse bezoeker dus in de eigen taal te woord gestaan kon worden.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *