2 gedachten over “Arthur Japin

  1. Een krappe tien jaar geleden las ik De overgave van Arthur Japin en ik was overdonderd. Hoe was het in hemelsnaam mogelijk dat een man een boek kon schrijven vanuit het vrouwelijk perspectief?
    Hoeveel later het was weet ik niet meer, maar toen Arthur J. Purmerend aandeed voor een Literaire Salon waren vriendin Ilonka en ik van de partij.
    De vraag die op mijn lippen brandde was: hoe was het in hemelsnaam mogelijk dat een mannelijke auteur een gruwelijke ervaring als verkrachting (tsja, ’t moet in deze tijd van: # me too maar even) akelig realistisch het drama weer kon geven, vanuit de beleving van een vrouw.
    Het toeval (tijdens de pauze) bracht Arthur J. en mij dichter bij elkaar en toen durfde ik mijn vraag te stellen. Hij riposteerde: doe dat in de vragenronde.
    Berthi… heb ik zenuwtrekkend gedaan. En Arthur’s antwoord was… Tsja.. dat vraagt veel meer tekst en daar is hier niet de plaats noch de ruimte voor.
    Ik zou willen zeggen: lees Arthur Japin. Wat, wanneer en waarover dan ook.

  2. @Puck, mooi verhaal. De Overgave heb ik (nog) niet gelezen. Op dit moment ben ik Vaslav aan het lezen.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *