HildadeW maakte mij attent op het volgende gedicht:
Zo moe ben ik
Alsof ik van moeheid ben gebreid
Zo moe ben ik
Met naalden twee en dunne wol
Zodat geen moeheid wordt bevrijd
En toch nog door de gaatjes glijdt
Zo moe ben ik
Restjes blauw en geel en donkerrood
En hier en daar een stukje wit
Waarin de minste moeheid zit
Ach vond ik maar een losse draad
Geen seconde zou ik dralen
Om mijn strak gebreide lijf
Tot de allerlaatste steek
Volledig uit te halen
Zo moe ben ik
Allison Hackley
Dit geldt nog altijd…