Mijn dagboek – Paula Geerts


Mijn dagboek is geschreven door Paula Geerts en begint in juli 1936 en eindigt in juli 1938. Het is echter niet volledig, want vele bladzijden zijn later door haarzelf vernietigd. Het dagboek van haar twee laatste levensjaren droeg ze steeds bij zich, het werd helaas, met haar zelf begraven. Een paar losse aantekeningen, een onafgewerkt gedicht en een uiting van haar stemming op haar 18e verjaardag, in het Duits vluchtig geschreven, zijn bewaard gebleven en opgenomen in het boek.


’10 mei 1940: Nachtelijk luchtgevecht meegemaakt te ’s Hertogenbosch. Te 6 uur per fiets naar huis gevlucht. Te 9 uur thuis: Bij moeder! Gered! Oorlog! Krieg!’


Paula Geerts was sinds 1939 studente in de letteren aan de Rooms Katholieke Universiteit te Nijmegen. Zij kwam om bij het Duitse bombardement op het centrum van Roosendaal op 11 mei 1940. In de nacht van 10 mei 1940 maakte zij een luchtgevecht mee in ‘s-Hertogenbosch. Zij vluchtte per fiets naar haar ouders in Roosendaal en meende dat ze daarmee gered was. De volgende nacht viel een bom op het huis van haar ouders, waar Paula en haar enige broer Olav het slachtoffer van werden. In Hoofddorp is een scoutingvereniging naar haar vernoemd en haar naam staat vermeld op de gedenkplaat voor de ten gevolge van de oorlog omgekomen leden van de academische gemeenschap van de Rooms Katholieke Universiteit te Nijmegen.

Op het Norbertuscollege is een gevelsteen aangebracht ter nagedachtenis aan het overlijden van de zestienjarige Olav Geerts, leerling van de school en zoon van de docent klassieke talen Arthur Geerts.



De laatste drie berichten komen uit de krant De Tijd.

2 gedachten over “Mijn dagboek – Paula Geerts

  1. Als kleinzoon van Bert D’Haese, schoonbroer van Arthur Geerts wil ik even wat verduidelijken en rechtzetten.
    Paula is met haar broer Olav uit het huis waar ze samen met haar ouders schuilde buiten gelopen terwijl ze riep ‘ wij zijn jong en willen leven’ en is voor de ogen van haar ouders getroffen door bomscherven.
    Dit is wat haar moeder ’tante Marieken’ ons vertelde.
    De familie Geerts is twee keer in hun leven slachtoffer geworden van de Duitsers.
    Tijdens de eerste wreldoorlog was haar vader Arthur Geerts samen met zijn schoonbroer Bert D’Haese politiek actief als fronter, een Vlaams nationale en groot Nederlandse politieke vereniging die vocht voor de rechten van de Vlaamse frontsoldaten die dan nog steeds enkel in het Frans werden bevolen en steeds de gevaarlijkste plaatsen aan het front moesten bezetten.
    Na de oorlog werden alle leden veroordeeld tot celstraffen voor landverraad. Om hieraan te ontkomen is Arthur Geerts naar Nederland gevlucht en is daar gebleven tot zijn dood.
    Ik heb oom Arthur enkel gekend als een verbitterd man.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *