Peter en ik gingen in 1980 voor de eerste keer samen op vakantie. De treinreis ging naar Den Haag waar we in de flat van de nicht van Peter mochten logeren. Van hieruit ondernamen wij uitstapjes. Op vrijdag 25 juli stond een bezoek aan Marken en Volendam op de agenda.
Op een klein notitieblokje werden korte verslagen genoteerd. Peter en ik wisselden elkaar af. Peter: ‘… Om circa 10.30 waren we in Mon’dam, op ons gemak naar de Marken Express, een boot, gewandeld. Onderweg nog een krentenbrood met smots gekocht. Smots is kaneel met bruine suiker. Ook de boot was er al. Met de boot naar Marken. Het was nog stil aan boord (circa 20 mensen). In Marken aangekomen wees de kapitein het gezelschap een huisje aan waar men het interieur kon bewonderen. Daarbij werd uitleg gegeven door een zeer pronte oude dame, uiteraard in klederdracht. De huiskamer was 4 x 4, de keuken 4 x 1,5 en dan nog een berghok van 1,5 x 2. In deze ruimte waren 10 kinderen grootgebracht. De huiskamer was volgepropt met porselein, borden aan de muur, prullaria in de kast, geen stukje nog was onbedekt, uitgezonderd de 2 bedsteden. De dame begon uit te leggen, waarbij ze maar op een stoel ging staan. Desgewenst wilde ze het ook nog wel in het Engels doen. Eerst iets even over ’t leven in deze ruimte. Elke vrijdag werd het porselein afgedaan. Daarna werd de klederdracht verklaard. Getoond werd de kleren van de kinderen (jongens én meisjes in jurken, tot 7 jaar, daarna een broek), de bruidskleren die overgingen van moeder op dochter, de bruiloftsklompen die door de vrijer werden gemaakt (maaktijd 2 maanden). Bij het verlaten van het huisje hield de echtgenoot ons een klomp voor, waarin we geld mochten doen voor de bezichtiging.’
Hierna gingen we het dorp bekijken en de Hervormde Kerk. ‘Foto genomen van ’t overzicht van de predikanten’, schrijf ik en verder ‘gebabbeld met twee Markense vrouwtjes en een foto van hen genomen.’
Op het notitieblokje schrijf ik verder: ‘Om 12.15 de Marken-express genomen om per boot naar Volendam te gaan. Rond gekeken, foto genomen van ’n Volendammer in klederdracht. Verder was ’t er veel te druk, de ene souvenirwinkel na de andere, dus helemaal op toeristen ingesteld.’
Deze foto’s met notitieblokje vond ik gisteren in de kast. Uiteraard wist ik nog goed dat Peter en ik naar Den Haag waren geweest, maar beiden kunnen we ons niets meer herinneren van het uitstapje naar Marken en Volendam. Het is maar goed dat we toen foto’s hebben gemaakt en een kort verslagje hebben geschreven.
Ook gingen we tijdens onze vakantie een dagje naar Scheveningen waar toen nog dames in dracht liepen en waar we foto’s van hebben gemaakt. Morgen zal ik deze foto’s op dit blog plaatsen.
Foto’s en tekst: © Copyright Peter en Berthi Smith-Sanders
Ohhh, wat een leuk verslag uit vervlogen tijden! Nog met de boot naar marken, later toch een dijk aangelegd. Foto’s spreken boekdelen uit welke tijd het ze komen.
Toen had je zeker nog geen flauw idee dat het zo´n rage zou worden…anders had je je wel een Marker Rijglijf aangeschaft !!
Maar zo zie je dat je opruim woede onverwachte zaken aan het licht brengt !!
LEUK !!<
Zo kort geleden en toch zo ver weg.
Wat is de wereld toch ongelofelijk snel veranderd.
Groetjes,
Anneke SK
Het is zo leuk om naar deze oude foto’s te kijken.
Wat waren de mensen toen nog dun / slank vergeleken met nu. Het woord obesitas was nog onbekend. “Een tas van Indianen met franje? “… zou men gevraagd hebben….
De mooie dozen van Ritmeester sigaren, kreeg ik van mijn pa en deed mijn borduurgaren er in..Ik ben nog nooit in Volendam geweest, misschien is deze verslag wel een goede aanleiding om er toch eens naar toe te gaan..
Wat een leuk verslag Berthi. Natuurlijk zoals altijd. Wij, Nelly en mijn persoontje, waren er Vrijdag met Margreet en Marcella en nog vele anderen. Ik vind het een heerlijk dorp. Vooral in het voorseizoen. Tussendoor ga ik ook altijd nog even. Genieten.
Heerlijk om even terug in de tijd te gaan. Toen was het nog niet duidelijk dat alles zo vlug veranderen zou…
Leuk verslag Berthi .
Ik herinner me die mevrouw nog wel met dat verhaal en haar collecteklomp nog wel uit die tijd.
Wat leuk, zo’n oud verslag met voor die tijd ook nog een mooie kwaliteit foto’s. Ook al is Marken geen eiland meer, je kunt altijd nog met de boot heen en weer naar Volendam! Zó Nederlands, en toch ook weer niet. Zo’n campingstoeltje met oranje bloemen als voor het Marker huisje staat had mijn schoonmoeder ook. Een tijdsbeeld, dat oranje. Berthi had jij ook zoveel oranje spullen in de beginjaren van je huwelijk? (Brabantia broodtrommel, pedaalemmer, voorraadbussen, rechaud, enz. enz.) Dit even terzijde trouwens.
Grappig dat het ook toen al zo druk was in Volendam. Daar verbaas ik me wel eens over. Nu vinden we het vaak druk, maar zie je bijvoorbeeld oude ansichten van Scheveningen dan liep daar zelfs in de jaren 20 al een grote mensenmassa.
Ik ben nieuwsgierig naar de log van morgen! Berthi, koester je foto’s en notities, dat blijft leuk!
Tineke
@Licia Huizer, inmiddels heb ik al enkele jaren twee rijglijven in bezit, die nu weer te koop zijn omdat ik aan het ontzamelen ben.
@Anneke Schoonenberg Kegel, dat hadden we toentertijd niet kunnen bedenken.
@Jantje, toch is het leuk om eens de sfeer te proeven in Volendam.
@Gerda van Duuren, jullie hebben een fantastische dag gehad, las ik! Marken is en blijft bijzonder. Voor mij is het alweer enkele jaren geleden dat ik er was. Hoogste tijd om een uitstapje naar Marken te plannen…
@Hilde, af en toe mag je terugblikken… 🙂
@Niesje, leuk!
@Tineke, nee, ik was niet zo van het oranje!:-) Thijmen heeft dat ingehaald, want zijn lievelingskleur in zijn jonge jeugdjaren was oranje! Ik heb een heel leuk oranje zomerjasje van hem bewaard. Ik kan het niet wegdoen. Met het opruimen van de kasten kwam ik het jasje weer tegen.
Wat leuk Berthi dat jullie er destijds zo’n zo’n verslag van hebben gemaakt en vreemd dat jullie je dit bezoek niet meer kunnen herinneren. Woensdag zijn we voor het eerst in die kerk op Marken geweest en daar heb ik dus ook een foto gemaakt van de lijst met predikanten. Helaas waren er geen dames in klederdracht, ook niet in het museum. Groetjes,