Prinsjesdag is de dag waarop de koning(in) naar het parlement komt om de Troonrede voor te lezen. Dat gebeurde voor het eerst op 2 mei 1814. De Troonrede werd aanvankelijk uitgesproken ter gelegenheid van de opening van de zitting (vergaderperiode) van de Staten-Generaal. Gewone zittingen begonnen in het najaar en daarnaast kende men buitengewone zittingen, die – bijvoorbeeld na verkiezingen – op een ander tijdstip begonnen. Na de Grondwetsherziening van 1983 begint op Prinsjesdag (de derde dinsdag in september) het nieuwe parlementaire jaar.
Tegenwoordig staat Prinsjesdag niet alleen in de belangstelling vanwege de Troonrede. De hoeden die door de dames worden gedragen, krijgen steeds meer aandacht in de media. Erica Terpstra speelde een grote rol bij het ontstaan van deze traditie. In 1977 mocht Erica Terpstra als pas gekozen Kamerlid van de VVD de Troonrede bijwonen. Ze besloot als een soort eerbetoon aan de koningin een hoed te dragen naar de ceremonie. Die bewuste Prinsjesdag droegen welgeteld drie vrouwen een hoed: de majesteit, iemand van het corps diplomatique en Erica Terpstra. Het vrouwelijke VVD-kamerlid was teleurgesteld, er waren maar liefst 21 vrouwen destijds in de Tweede Kamer gekozen, maar in de Ridderzaal gingen ze op in de grijze massa.
Na de Prinsjesdag van 1977 vroeg de oud-zwemkampioene zich hardop af: ‘Als je in Den Haag op Prinsjesdag geen hoed draagt, wanneer dan wél?’ Vele vrouwelijke parlementariërs namen deze vraag ter harte in de opvolgende jaren. In de Ridderzaal was er zodoende vanaf het einde van de jaren zeventig van de vorige eeuw geen sprake meer van een ‘grijze massa’ op de derde dinsdag van september.
Koningin Máxima droeg een zijden japon van ontwerper Valentino met een bijpassende hoed van Fabienne Delvigne.
Jet Bussemaker, minister van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, droeg wel een extreem grote hoed. Tweede-, derde- en vierdejaars studenten van de mode opleidingen Summa Fashion in Eindhoven en SintLucas in Boxtel ontwierpen de outfit van schoenen tot hoed. De minister wilde daarmee een ode brengen aan ‘het Nederlandse vakmanschap’.
Edith Schippers, minister van Volksgezondheid, Welzijn en Sport, samen met haar dochter Eva. De bewindsvrouw droeg een mooie Borsalino.
Dit is een kleine greep uit de diversiteit hoeden die vanmiddag te zien waren. Sinds 1977 is er aardig wat veranderd, met dank aan Erica Terpstra.
Vind het mooi deze hoedentraditie,maar er mag van mij wel een beperking opgelegd worden–GEEN karrewielen svp,denk aan je buren!
Je zal er maar naast zitten en steeds een peut krijgen van die hoed van je buurvrouw.Of zou ze zoiets dragen om haar buren wakker te houden?(lol)
Misschien kun je van te voren een afspraak maken bij de fotograaf???
Succes Berthi met je tuin-hier hetzelfde probleem en wat doe je met een beginnende berkenbos???
zonnige (tuin)dag!
groetjes,Truus
Eens met Truus, géén karrewielen.
Beginnend berkenbos…………ik kan alleen maar denken aan berkentakken, berkenstammetjes en al het moois wat ik ermee zou kunnen maken…………
Maar ja, wíl je wel een berkenbos in je tuin?
Groetjes, Tineke
Een Vandaag had gisteren een leuke reportage over de tot stand koming van de outfit van Jet Bussemaker.
de Hoed van Schippers is meer mijn smaak…maar ja niet zo feestelijk als je een mooie japon draagt..meer voor bij een pak !!
Prachtig al die hoeden.
Vroeger droeg ik ook elke zondag een hoed omdat dat de gewoonte was .
Nu niet meer maar ik heb ze nog bijna allemaal.
Gister dacht ik ik ga af en toe toch nog eens een hoed op zetten of het ervan komt weet ik niet.
Leuk Berthi dat je ons weer het een en ander hebt laten zien.
Fijne dag.
Bij de foto van Erica Terpstra werd mijn oog getrokken door de prominente gouden broche die ze altijd draagt. Was daar niet iets mee? Opeens wilde ik het weten ook en ging op zoek. Dit is wat de draagster er zelf in een Volkskrant interview (jaren geleden) over kwijt wilde: “De betekenis is uiterst bijzonder en die houd ik privé.”
De originele broche – een gestileerd sneeuwluipaard – is van massief goud en in de 6de of 5de eeuw v.Chr. vervaardigd door de Scythen: een mozaïek aan volkeren en culturen die gebieden in de Eur-Aziatische steppe bewoonden. Het is een sierplaat, vermoedelijk gebruikt als gesp. Erica draagt een replica.
Dramatisch actueel is de kwestie die eraan kleeft. Tot een paar maanden geleden waren Scythische sier- en kunstvoorwerpen te bewonderen in het Amsterdamse Allard Piersonmuseum. De objecten kwamen uit musea op de Krim, bij uitlening dus uit Oekraïne. Door de politieke omwenteling op de Krim, waarbij het schiereiland door Rusland werd ingelijfd, is er grote onduidelijkheid ontstaan over de status van deze waardevolle Scytische schatten. Beide staten: Oekraïne en Rusland claimen het eigendomsrecht.
Allemaal heel erg naar natuurlijk, maar… onvergelijkbaar met het diepe menselijke leed dat de regio getroffen heeft. En niet alleen de mensen daar.