Basje, we kennen haar allemaal. Praktisch vanaf het begin dat ik begon met bloggen, las Basje mee en plaatste zij bijna dagelijks een reactie. Ze sloot zich aan bij het Abc… project en het Harten-project en kwam naar beide meetings in het Polman’s Huis in Utrecht. Ook ontmoette ik Basje op de SnB-dag in Rotterdam. Op 21 augustus zou ik bij haar op bezoek gaan, maar het kwam er niet meer van…
Op 5 augustus verscheen er een mail van Gerda, de dochter van Basje, in mijn mailbox. ‘Het gaat niet echt lekker met Basje, ze is al een kleine twee weken “uit de running”‘, las ik. Dit was dan ook de reden waarom ze de laatste weken niet meer reageerde op blogs of mails. Vijf dagen later belde Basje: ‘Het herstel verloopt niet zo vlot als anders, maar als ik straks het Marker spreitje af heb, stuur ik je een foto.’ Ze lag de hele dag op bed, kon niets, had weinig afleiding en zodoende sprak ik met haar af om op 21 augustus langs te komen…
Op 20 augustus 2005 begon ik met mijn blog en op deze dag negen jaar later belde Basje om afscheid te nemen. Hierna ben ik de eerste reactie van Basje terug gaan zoeken die zij plaatste op mijn blog. Op 11 januari 2006 schreef Basje: ‘laddersophalen deden we ook zelf span de kous over een glas en je kunt het prima zien, nou ja prima!’ Hierna volgde bijna dagelijks een reactie van haar op mijn berichtjes. De ene keer kritisch, dan weer met veel humor, maar vaak gaf zij toegevoegde waarde aan het logje voor mij en de lezers van mijn blog. Wij gaan haar missen. Ik nam afscheid van Basje, maar zoals ze zelf zei: ‘wat tussen Basje en Berthi’s weblog is geweest, zal altijd zo blijven.’
Ik geef je enkele links naar logjes die mooi weergeven hoe Basje was: Basje en Gerrie dag, Geen meeuw…, Abc van Basje, Skyline Den Haag, Amish quilt van Basje en Pony rijden in Noordwijk.
Foto: afbeelding rouwkaart van Basje.
Oh Berthi wat erg..weer een trouwe lezeres heengegaan. t’was.altijd leuk om haar te lezen en die laatste foto van dat rijden op het strand…. niet kunnen denken dat ze zo kort daarna ziek zou worden.
Berthi ook wij zullen ons Basje vreselijk gaan missen. Ik zeg wij en ons omdat een aantal vrouwen elkaar hebben leren kennen via de blogs en het internet. Daaruit is een hechte vriendschap ontstaan die de Geuzennaam “De Begijntjes” draagt. Aanvankelijk vormde onze gedeelde interesse v.w.b. handwerken de basis. Een jarenlang intensief e-mail contact heeft deze vriendschap verdiept. We steunen elkaar zo veel mogelijk in voor-en tegenspoed. Basje was een van onze Begijntjes. Zo lang zij kon bleef zij schrijven en telefoneren. En wat missen wij haar. Haar humor, haar wijze woorden, haar soms rake opmerkingen. “Love from house to house” daar eindigde zij haar e-mails altijd mee. Volgende week begeleiden wij haar naar haar laatste rustplaats. With love from house to house.
Wat een bijzondere vrouw was zij.
Truus
De foto van haar rouwkaart laat me, ondanks het verdriet om haar heengaan, toch even glimlachen.
Het is een voorrecht om Basje te hebben ontmoet.
Oh Bertthi, wat verdrietig, ik bewonderde haar altijd enorm, op haar leeftijd nog zo veel belangstelling te hebben in van alles en tevens nog vol activiteiten! Ik wens haar naasten veel sterkte.
Is dit een goede plek om mijn en onze condoleance over te brengen naar haar dochter? Wat een gemis zal het voor haar zijn. Met elkaar gedenken we in ere handwerksters van die oudere generatie, die zoveel hebben betekend voor onze cultuur. Precisie en toewijding en nauwkeurigheid werd in hun handwerk volop gezien. Ik heb alle links die je plaatste naar eerdere stukjes gelezen en ben onder de indruk. Dankjewel voor hoe je steeds deze oudere generatie alle ruimte gaf op je blog.
Margriet
Basje, zo’n bijzondere lieve dame. Blij dat ik haar heb mogen kennen.
Wat een mooi eerbetoon aan Basje. Zij moet een bijzondere vrouw zijn geweest.
Niemand laat het afscheid van Basje koud. Ik kom pas kijken als Berthi-volger en toch… Basje’s reacties waren een lust om te lezen. Rust zacht lieve Basje en aan de verdrietige achterblijvers: van Basje kon je alleen maar houden. Ze zal worden herinnerd door velen. Dat die wetenschap haar naasten tot troost moge zijn. Puck
Helaas heb ik Basje nooit in het echt ontmoet. Maar via Berthi’s blog heeft zij een onuitwisbare indruk bij mij achtergelaten.
Rust zacht, lieve Basje, je hebt je vleugels ruimschoots verdiend!
Ook al heb je Basje nooit ontmoet ze was toch een bekende voor je.
Ze hoorde helemaal bij Berti’s weblog.
Genoten hebben wij van al haar reacties.
Ook Berthi wens ik alle sterkte, al weer een afscheid van een geliefde volger.
Gerrie, Frouwke en nu Basje.
De familie, vrienden en bekenden van Basje heel veel sterkte met dit verlies.
Ook haar verhalen zullen we missen. Haar verhalen met wijsheid en ervaringen. Rust zacht Basje
Nabestaanden,familienabestaanden gecondoleerd met het verlies van Basje. Geen commentaar meer van haar, wat zullen we dat gaan missen. Maar eigenlijk moet ik iedere lezer condoleren, want zij heeft er voor gezorgd dat ook wij allemaal nabestaanden zijn nu. Met veel mooie herinneringen. Shalom voor jouw Basje.
Tjee, wat een triest nieuws………ik had voor haar – net als voor Gerrie – altijd een stille bewondering.
Vooral ook omdat ze op die leeftijd (ze was tenslotte 86) zo goed bij was op het gebruik van het internet. Ze kende jouw weblog, wist er mee om te gaan en plaatste ook altijd reacties. Dat alleen al……..en dan bleef ze ook nog actief meedenken over de onderwerpen. Ik hoop die aandacht en energie te hebben op haar leeftijd! Hoewel ze haar rust dubbel verdiend laat ze een leegte achter….
Ik ben stil…
stil van verdriet om het verlies van mijn mamaatje
maar ook stil van alle lieve reacties
dank jullie allemaal… het is heel fijn om te lezen hoe mijn moeder iedereen heeft weten te raken
Heb hier de zelfde blauwe merklap hangen. ooit gekregen van een nichtje die hem gemaakt had toen ze Verloskundige was en bij de telefoon wacht hield.(is nu niet meer nodig met al die mobieltjes) nu heeft de lap een andere demensie gekregen en denk ik aan Basje !!