Vanmiddag werd de expositie Not About Flowers van Maria Ikonomopoulou bij Galerie Wilms afgesloten met een lezing door de kunstenaar zelf. Zij vertelde over haar werk dat de afgelopen weken te zien was in de galerie.


Bloemen en planten spelen een belangrijke rol bij haar werk dat de titel Not About Flowers kreeg. Maar het gaat niet over bloemen en planten. Tijdens haar bezoeken aan Athene werden bloemen en planten gefotografeerd waarmee de mensen hun huizen decoreren. De foto’s werden geprint en bloemen werden hieruit gesneden om deze vervolgens te gebruiken voor een kunstwerk dat betrekking heeft op de crisis.


Zoals je in deze log leest, heeft Maria van jaren de kunstbijlage van een Griekse krant bewaard die haar moeder naar Nederland stuurde. Het zijn de crisisjaren en die hoeven we niet te verbloemen, maar het is goed om verder te kijken.

Maison de Bonneterie heeft zijn deuren gesloten. Op dinsdag 2 september is op NED 2 van 21.15 uur tot 22.00 uur Dit is de dag – reportage te zien. Deze reportage volgde het afgelopen halfjaar de nadagen van Maison de Bonneterie waar men met pijn en verdriet afscheid neemt van 125 jaar geschiedenis.

Op 27 maart 2014 ontving modeontwerper Jan Taminiau de Grand Seigneur, de hoogste modeonderscheiding van Nederland. Eerder kreeg hij op 17 december 2013 het Mode Stipendium uitgereikt door het Prins Bernhard Cultuurfonds en nu is hij ook een personage geworden in Donald Duck – nummer 35 – onder de naam Jan Truienmouw. Koningin Máxima krijgt de naam koningin Kwáxima, zangeres Beyonce wordt Beyoncéend en Lady Gaga is aangepast in Lady Koekoek.

Jan Taminiau werd landelijk bekend toen Máxima in 2009 zijn postzakjasje droeg. Haar inhuldigingsjurk van vorig jaar is een hoogtepunt in zijn carrière.

Iedere modeontwerper begint klein, zo ook Jan Taminiau. In 2003 werd Jan Taminiau uitgenodigd door Weefkring Roermond om voor regio Zuid een modeshow te geven in Boxtel. JuulM was daarbij aanwezig. Zij maakte foto’s die je kunt bekijken in dit logje.

Nummer 184 van Handwerken zonder Grenzen is verschenen. Het is een prachtig nummer geworden met veel boeiende artikelen en liefhebbers kunnen aan de slag met een gebreid linnen vest of een gehaakte trui van Ierse kant.

In nummer 184 lees je over het werk van Annette van Waaijen, je kent haar van mijn boek waar zij de vormgeving voor heeft gedaan. Daarnaast fotografeert Annette en laat ze haar foto’s afdrukken op linnen waar ze vervolgens borduurwerk aan toevoegt. Met Thera Tegel reizen we naar Ethiopië. Prachtig handwerk kwam zij tegen in dit Oost-Afrikaanse land waar weven en het maken en gebruiken van manden een belangrijke rol speelt in het dagelijkse leven van de Ethiopiërs. Nathalie Cassée vertelt deze keer over het fijne borduurwerk dat toegepast wordt op Kashmir shawls. Een interview met Sylvia Terwisscha Van Scheltinga. Zij schildert, tekent en borduurt totdat ze evenwicht en rust vindt. De bijzondere textielobjecten van Sylvia dragen een verborgen boodschap. Cis Weber borduurt grote kruissteeklappen en vertelt over haar werkwijze. Aan alle lappen ligt een gedachtegang, herinnering of emotie ten grondslag.

De exposities worden niet vergeten. We lezen een verslag over een bezoek aan de tentoonstelling Expeditie Zijderoute, Zeven Eeuwen Leids Laken en Artist Textiles: Picasso to Warhol.

Dit is een greep uit het grote aanbod van artikelen in Handwerken zonder Grenzen 184.

Onlangs was ik in Leiden waar ik de expositie Zeven Eeuwen Leids Laken bezocht in De Lakenhal. Sta je voor De Lakenhal, kijk dan eens naar de fraaie voorgevel. Op bovenstaande foto zie je een volmolen. Door deze uitvinding kon spierkracht worden vervangen door windkracht. Zo konden de lakens sneller en beter verfijnd worden.


Naast de volmolen liggen stapels laken. Het vouwen van het laken gebeurde volgens strenge regels en werd ’tafelen’ genoemd. Zelfs de lakenloodjes zijn te zien.

Het Woordenboek der Nederlandsche Taal geeft voor ’tafelen’ de volgende omschrijving: ‘Van een nieuw geweven stuk laken en derg. Het stuk stof, na het van het weefgetouw genomen te hebben, in breede plooien omslaan zoodat het een stapel vormt die aan een tafel kan doen denken; zoo kon de waardijn in de hal de stof gemakkelijk naar zich toehalen om ze te keuren.’


Leidse Lakens werden gemaakt van wol van Spaanse merino schapen. Deze krullige kaardwol was van de hoogste kwaliteit. Op deze gevelsteen zien we het kaarden en spinnen van de wol.


Kluwen wol.

Hier zien we de garenwinder en de wevers.

Het ruwen en scheren.

Het verven.
© Copyright Berthi Smith-Sanders

Geen meeuw… liet Basje weten in deze log. Vandaag, de laatste dag met Basje in ons midden, wel een meeuw in Den Haag.

Isabella Roemermann maakte in 1940 op dertienjarige leeftijd dit rode schoolmerklapje in het Burgerweeshuis van Zutphen. Bijzonder is toch wel de vermelding van de naam Burgerweeshuis op dit merklapje.

In januari 2014 vierde het Burgerweeshuis Zutphen haar 450ste verjaardag. Daarmee is het Burgerweeshuis een van de oudste stichtingen die de stad Zutphen rijk is. Sinds haar oprichting in 1564 steunt het Burgerweeshuis wezen en halfwezen opdat zij zich maatschappelijk goed kunnen ontwikkelen. De benodigde inkomsten verwerft de stichting uit haar boerderijen die ze verpacht aan agrarische ondernemers, en uit het beheer van een effectenportefeuille. Het feest werd op 25 januari gevierd in een besloten bijeenkomst in het ‘Hampshire Hotel – ’s Gravenhof’ te Zutphen waar een deel van de historie van het Burgerweeshuis ligt.

Als je deze prachtige wegenkaart ziet, die ik toegestuurd kreeg door EvelineD, is het toch jammer dat hij voor de meeste mensen overbodig is geworden.

Basje, we kennen haar allemaal. Praktisch vanaf het begin dat ik begon met bloggen, las Basje mee en plaatste zij bijna dagelijks een reactie. Ze sloot zich aan bij het Abc… project en het Harten-project en kwam naar beide meetings in het Polman’s Huis in Utrecht. Ook ontmoette ik Basje op de SnB-dag in Rotterdam. Op 21 augustus zou ik bij haar op bezoek gaan, maar het kwam er niet meer van…

Op 5 augustus verscheen er een mail van Gerda, de dochter van Basje, in mijn mailbox. ‘Het gaat niet echt lekker met Basje, ze is al een kleine twee weken “uit de running”‘, las ik. Dit was dan ook de reden waarom ze de laatste weken niet meer reageerde op blogs of mails. Vijf dagen later belde Basje: ‘Het herstel verloopt niet zo vlot als anders, maar als ik straks het Marker spreitje af heb, stuur ik je een foto.’ Ze lag de hele dag op bed, kon niets, had weinig afleiding en zodoende sprak ik met haar af om op 21 augustus langs te komen…

Op 20 augustus 2005 begon ik met mijn blog en op deze dag negen jaar later belde Basje om afscheid te nemen. Hierna ben ik de eerste reactie van Basje terug gaan zoeken die zij plaatste op mijn blog. Op 11 januari 2006 schreef Basje: ‘laddersophalen deden we ook zelf span de kous over een glas en je kunt het prima zien, nou ja prima!’ Hierna volgde bijna dagelijks een reactie van haar op mijn berichtjes. De ene keer kritisch, dan weer met veel humor, maar vaak gaf zij toegevoegde waarde aan het logje voor mij en de lezers van mijn blog. Wij gaan haar missen. Ik nam afscheid van Basje, maar zoals ze zelf zei: ‘wat tussen Basje en Berthi’s weblog is geweest, zal altijd zo blijven.’

Ik geef je enkele links naar logjes die mooi weergeven hoe Basje was: Basje en Gerrie dag, Geen meeuw…, Abc van Basje, Skyline Den Haag, Amish quilt van Basje en Pony rijden in Noordwijk.

Foto: afbeelding rouwkaart van Basje.

Onder het genot van een kopje koffie schreef ik een paar kaarten waaronder eentje aan mijzelf gericht. Zo af en toe doe ik dit voor mijn archief!

Op de ansichtkaart zie je een jongeman en jongedame die de dracht van Urk dragen. Deze tekening is gemaakt door Jan Lavies.