In 2009 maakte je kennis met Charlotte Marres en haar borduurproject. Een aantal borduurwerken en negen verhalen van gedetineerde vrouwen zijn gebundeld in het boek Mama komt zo – 50 boodschappen van vrouwen uit de gevangenis.

Wat is de reden dat de vrouwen in de gevangenis zitten? Hoe gaan de kinderen hiermee om en hoe was de thuissituatie voordat de vrouwen in de gevangenis terecht kwamen? Sanne Hissel onderzoekt wie er voor de kinderen van gedetineerde moeders zorgt, hoe het met de kinderen gaat en wat de detentie van moeder voor invloed heeft op het welbevinden van de kinderen. Ze sprak hiervoor niet alleen met gedetineerde moeders en de verzorgers van de kinderen, maar liet ook de kinderen zelf aan het woord.

De opvoedingssituatie van de kinderen kenmerkt zich in het algemeen door behoorlijk wat instabiliteit, niet alleen sinds maar ook vóór de detentie van moeder. De kinderen hebben vaak voor de detentie van moeder al veel meegemaakt. Ze verhuisden veel, en wisselden vaak van verzorger. Een voorbeeld hiervan zijn twee zusjes voor wie de moeder niet langer kon zorgen en die bij oma werden ondergebracht en een poos later weer in een pleeggezin. Die verhuizingen en wisselingen in verzorgers nemen voor de meeste kinderen toe als moeder gevangen wordt gezet. Broertjes of zusjes kunnen dan ook lang niet altijd bij elkaar blijven wonen.


De gedetineerde moeders zijn in zekere zin – ook al is het vanuit de gevangenis – toch een stabiele factor in het leven van de kinderen. De meeste moeders willen na de gevangenis ook weer voor hun kinderen gaan zorgen. Als het jongste kind van Esra (37 jaar – moeder van vier kinderen) op bezoek komt in de gevangenis vraagt ze: ‘Mama moet jij nog lang hier slapen? Wanneer kom je nou naar huis?’ “Mama komt zo”, zeg ik dan. “Mama komt zo”.’

‘Mijn droom is weer naar huis en mama zijn. Al zou ik in een krot wonen, dan zou ik één zijn met mijn gezinnetje, gewoon. Dat is het. Vroeger zou ik zeggen: heel veel geld’, vertelt Gina (34 jaar – moeder van vier kinderen).


Gina is veroordeeld voor een vermogensdelict. Geld was het belangrijkste voor haar. ‘De eerste keer dat ik het deed had ik 30.000 euro. Ik doe dit nooit meer, maar ik ben bang voor de verleiding. Ik houd niet van mensen dingen vragen. Wat ik straks per maand krijg, gaf ik toen per dag uit. Laatst kwam mijn zoon hier en die zei: “Mam, ik wou dat ik die Playstation, Xbox, die schoenen en iPhone kon teruggeven en dat je dan weer naar huis kwam.” Toen brak mijn hart in een miljoen stukjes.’

Mama komt zo – 50 boodschappen van vrouwen uit de gevangenis, Charlotte Marres. ISBN: 978-94-91525-24-7, 64 pagina’s, prijs € 29,95.