Vier jaar geleden schreef ik over de mutsen van de walvisvaarders die in het bezit zijn van het Rijksmuseum en toen gerestaureerd werden zodat ze bij de heropening in 2013 te zien zouden zijn voor het publiek. Zo zag ik gisteren voor de eerste keer deze speciale wollen mutsen.
In 1980 onderzochten archeologen de graven van 185 Nederlandse mannen die in de 17e eeuw op of nabij Spitsbergen overleden: walvisvaarders en arbeiders van de traankokerijen. De skeletten hadden hun mutsen nog op. Deze mutsen waren persoonsgebonden, enkel aan het gestreepte patroon van de muts kon je elkaar herkennen. Vanwege de barre kou waren de mannen zo dik ingepakt dat je alleen hun ogen zag.
Op 6 februari 2010 ging Elma naar het Rijksmuseum om het 17e eeuwse mutsje te breien, dat de Hollandse walvisvaarders in hun walvisdorp Smeerenburg op de Noordpool droegen. Het verslag van deze dag kun je hier lezen.
Berthi@ wat leuk dat je de walvisvaardersmutsjes nu in het echt hebt gezien.
Wat leuk dat je de link van 4 jaar geleden hebt geplaatst. Bij het lezen van dit verhaal kon ik nog enorm genieten van deze dag.
Gelijk nog even een antwoord op een vraag in de reacties. De wol waar de muts van gebreid is kon ik niet vilten. Het was Fasion trend van GEDIFRA
51% wol en 49% acryl.
Een jaar later had ik de muts mee genomen naar de textieldagen in Verhildersum om te laten zien. Er kwam een dame die de kleur zo prachtig vond en hem graag wilde hebben, toen heb ik de muts maar verkocht.
heel leuk om het verhaal van 4 jaar weer terug te lezen…… t was zeker een hele drukke dag daar in Amsterdam ??
mooie mutsen en een mooie dag, Hier is et lekker open weer dus ga ik een rondje Basje
Wat leuk en laat onze zoon nu net zo een muts voor zichzelf hebben gemaakt, op een soort ring wordt gebreid op de punnikmanier van vroeger en hij breide hem met een dubbele draad en ook met zo’n lange toeter eraan als op de foto, er is dus weer eens niets nieuws onder de zon! Groetjes
Lida
@Elma, Peter en ik liepen rond in het Rijksmuseum en ineens zag ik mutsen in een vitrine staan. Ik herkende ze meteen – Peter niet 🙂 – . Uiteraard dacht ik toen al gelijk terug aan die dag dat jij naar Amsterdam ging om zo’n mutsje te breien. Ik ben snel de logjes over dit onderwerp gaan opzoeken. Toch wel fijn om een archief te hebben. Alleen had ik niet gedacht dat het al vier jaar geleden was dat de workshop plaatsvond. Dan besef je weer eens hoe snel de tijd gaat…
Het was wel een beetje moeilijk om de wollen mutsen op de foto te zetten vanwege het weinige licht.
@Licia Huizer, het was redelijk druk in het Rijksmuseum, maar omdat het museum zo groot is, verspreiden de mensen zich. Wij konden alles heel goed bekijken. Het noorden van het land heeft nu voorjaarsvakantie waardoor er relatief veel gezinnen met kinderen waren.
Als je een museumjaarkaart hebt, hoef je niet in de rij bij de kassa aan te sluiten. Je kunt zo naar binnen lopen en daar wordt de museumjaarkaart gescand. Goed gedaan!
@Basje, ook in het zuiden van het land schijnt de zon. Ga fijn genieten van deze dag, want de regen schijnt al onderweg te zijn en zal ons morgen bereiken.
@Lida, ontzettend leuk dat je zoon zo’n muts heeft gemaakt! Alles komt eens terug, maar dan net op een iets andere manier. Wellicht een ander soort garen en een iets ander patroon.
Ik zag in het museum een schilderij met de afbeelding van Willem II. Ik zei nog tegen Peter: ‘zijn kleding zou zelfs nu niet misstaan.’
Wat een leuk artikel over de mutsen van de walvisvaarders en van Elma 4 jaar geleden.Kon helaas alleen de laatste foto’s zien,dus geen breiende dames.
Denk dat je zo’n muts alleen maar kunt maken van 100% wol als je het wilt vervilten-lijkt me erg leuk om te doen–nieuwe rage???
zonnige lentedag–zo voelt het wel hier in Drenthe
groetjes,Truus
@Truus uit Drenthe, vreemd dat je de foto’s van de breiende dames niet kunt zien. Bij mij zijn alle foto’s zichtbaar.