Tineke: ‘Onze 2e vakantieweek zitten we in de buurt van Arles. De Arlésiennes zijn bekend om hun fleurige kleding, die overigens alleen tijdens festiviteiten worden gedragen. En natuurlijk vinden die vaak plaats in het toeristenseizoen. Wij hebben ze dus niet in het echt gezien. Toch mooi!’


Tineke: ‘Dit is deel 2 (van 3) in een serie kostuums uit Arles. We zijn nu in Arles, het museum gaat pas in 2014 weer open. Gelukkig zien we op de ansichten het mooie kantwerk. In de winkels hier zien we er niet veel van terug. Het moet een feest zijn om de dracht in het echt te zien in de smalle Provençaalse straatjes van Arles.’


Tineke: ‘Dit is de laatste uit de serie met Arlésiennes. Knap zijn ze hè in deze dracht.’

Tineke stuurde mij per mail nog de volgende interessante informatie: ‘Dankzij de handelsbetrekkingen tussen Marseille en de havens in het Oostelijke Middellandse-Zeegebied vonden de oosterse stoffen hun weg naar de Provence. Hier werd al vanaf het einde van de 17e eeuw bedrukte katoen, ook wel “indienne” genoemd, ter plaatse bestikt en gecapitonneerd. De Provençaalse stoffen zoals we die thans kennen, met het bekende bont gekleurde strooipatroon, zijn het resultaat van een lange ontwikkeling op het gebied van mode en procuctieprocédés.

De klederdracht uit Arles is slechts een van de vele Provençaalse kostuums. Vroeger werd er door alle lagen van de Provençaalse samenleving een keur aan kostuums gedragen. Zo had men de klederdracht van de visverkoopster uit de Vieux-Port van Marseille, met een muts met slippen die wapperden in de wind, of die van het bloemenmeisje, van de bewoonster van een bastide (een klein Provençaals landhuis), van de wasvrouw, of van de boerin met een gestreepte rok, een groot, blauw katoenen schort en een capucho of capelino die ze om haar hoofd droeg.
Het kostuum van de Arlésienne (het musée Arlaten in Arles bezit een mooie verzameling) bestaat uit een lange, kleurige rok en een zwart lijfje (eso) met lange strakke mouwen. Op dit lijfje is een kunstig geplooide ruche van tule bevestigd met daaroverheen een halsdoek van witte kant of in een kleur die bij de rok past. Er zijn verschillende soorten mutsen, maar ze worden steeds op een hoog knotje bevestigd. Met een waaier is het kostuum van de Arlésienne helemaal af. De klederdracht van de mannen uit Arles is wat eenvoudiger. Zij gaan gekleed in een wit overhemd dat om de hals wordt dichtgeknoopt met een koordje of een lint. Hierop wordt soms een donker vest gedragen waaraan een horlogeketting wordt bevestigd. De mannen dragen een broek met een brede, wollen band in rood of zwart. Op hun hoofd hebben ze een vilten hoed met een brede, enigszins opstaande rand. Ook de boeren dragen een speciaal kostuum. De vrouwen hebben een mooie kleurige omslagdoek en een wit kapje met daarop een brede, platte strohoed. De mannen dragen soms ook een strohoed en een fluwelen vest.’

Tekeningen van de Arlésiennes kun je bekijken op deze site en laten we vooral het schilderij van Vincent van Gogh niet vergeten. Hier zie je zijn L’Arlésienne. Bekijk dan ook meteen even de website van Musée Souleïdado (hét merk van de Provençaalse stoffen).

Niet alleen Tineke maakte een reis naar de Provence, Wijni bezocht eveneens deze streek en stuurde mij ook twee prachtige textielkaarten.


WijniS: ‘Momenteel zijn we in de Provence. Sinds kort heb ik een iPad, maar niet overal bereik. Onderweg in Beaune las ik over Gerrie en heb haar nog vlug een kaart gestuurd. Vanmorgen las ik dat ze al overleden was. Wat is dat vlug gegaan. Ik genoot altijd van haar reactie en verhalen. Bij elk onderwerp van jou had ze wel een bijzonder verhaal. We zullen met z’n allen Gerrie’s reactie missen. Gelukkig heb je haar nog persoonlijk ontmoet en nog verschillende hele mooie werken van haar op je weblog geplaatst. De kabouter van haar stal gelijk mijn hart. Een heel gemis voor haar familie.’


WijniS: ‘Zoals je op de vorige kaart las, zijn we nu in de Provence en zoals altijd op zoek naar mooie textielkaarten. In Eygalières vond ik een rek met heel veel van dit soort kaarten. De één nog mooier dan de ander. Ik had ze allemaal wel willen kopen, maar er moest toch een keus gemaakt worden. Het zal wel met een feest in de Provence te maken hebben, maar door het slechte bereik hier ben ik er nog niet achter gekomen voor welk feest deze kleding gedragen wordt.’