Deze keer zeven textielkaarten die allemaal verstuurd zijn door Maaike Weening-Koornstra.

‘In het Marinemuseum in Karlskrona is een opstelling van een aantal mariniers variërend van luitenant tot officiers in uniformen van weleer. Er hangt natuurlijk subtiel een touwtje om de opstelling heen zodat je niet er met je neus op kunt staan, maar dit is toch een leuke troostprijs om het nog eens te kunnen bekijken. Prijstechnisch zal het ongetwijfeld een heel duur uniform zijn, handgemaakt, materialen e.d. In elk geval bijzonder om zoiets eens te kunnen zien want dit soort dingen verwacht je toch niet tegen te komen ook al is het een reconstructie van uniformen van weleer.’

Op de textielkaart zie je een reconstructie van een uniform van een onderofficier van de marine uit 1778.


‘Hoofdonderwerp op dit kaartje lijkt het marineschip, maar het gaat om de vlag bij het marineschip waarvan het verhaal groter is dan de beperkte ruimte op dit kaartje, maar wat wel een leuke Zweedse marine traditie is om te weten. Hier is het ook de gewoonte om je Zweedse vlaggetje op je buitenhuisje buiten te hangen als je er bent en als je als buitenlandse een Zweeds huisje hebt, hang je jouw vlag er ook bij. Dat maakt het wel leuk om te zien, vind ik persoonlijk. We hebben sindsdien (vorige Zweedse vakantie) ons eigen Friese vlaggetje op de tent en krijgen er altijd leuke reacties op.’

Aanvullende informatie van Maaike: ‘Het verhaal van de vlag vond ik in de dagboekkamer. In deze kamer waren verschillende fragmenten uit dagboeken overgenomen met daarbij ter illustratie elementen uit de marine. Het verhaal was van een vrouwelijke marinier die vertelde over de langste zeereis ooit door haar fregat. De traditie wil dat hoe langer de reis is, hoe langer de vlag is die aan de mast gehesen is. Ik weet zo niet meer hoe lang de reis was maar de vlag die bij dit dagboekfragment getoond werd, was de langste vlag ooit gemaakt en bedroeg 85 meter. Een mijlpaal in de marinegeschiedenis derhalve.’


‘Dit kaartje nam ik twee jaar geleden mee uit Zweden, ik kocht het in het spoorwegmuseum in Hagfors. Het is een van de zeldzame keren dat ik een ansichtkaart vond van een oude foto, ik zoek er vaker naar, maar meestal vang ik bot. In elk geval zijn hier heel wat stoere spoorwegmedewerkers te zien, trots op de aanwinst van een nieuwe trein, in de wagons zit kalksteen uit Limkullen. Het zal een officieel moment zijn geweest, want de kledij van de werknemers lijkt me niet alledaags, maar echt voor een gelegenheid.’


‘Na je cybercrime avontuur vond ik deze in scene gezette foto-ansichtkaart wel van toepassing. In het Gevangenismuseum zelf vind je voorbeelden van hoe gevangenen er vroeger ook uitzagen en hoe zij zichzelf met textiel bedekten, maar daardoor als gevangene wel heel herkenbaar waren, ook vrouwen. Een dergelijke foto had op deze kaart ook niet misstaan, want het roept echt verwondering op en het diepe besef van oude tijden die in de loop der tijd zijn veranderd. Famke vond dit kaartje voor je.’


‘Ben je al helemaal in vorm voor het uitreiken van je merklapboek donderdag a.s.? Van harte gefeliciteerd met het uitkomen van je boek en heel veel plezier op de Handwerkbeurs in Zwolle. Super dat je ook flyers hebt laten drukken voor textielpost, komen er vast weer van overal van de wereld kaartjes vandaan.’

Herken je misschien de afbeelding van deze kaart? Kijk hier eens.

‘Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat er een aantal dames bij het verschijnen van je merklapboek een vreugdedansje hebben gedaan. Ik hoop dat de Handwerkbeurs vol enthousiaste merklapliefhebbers was en dat je er dankzij je boek, nog een aantal nieuwe merklapliefhebbers opstaan zodat er merklappen overal zullen worden bewaard en gemaakt en merklapboeken geschreven kunnen worden.’


‘Zonet (4-8-2013) zag ik Els Kloek in Wim Brands boekenprogramma over 1001 vrouwen. Ik moest aan jouw Klaesje denken, maar ook aan Anne Frank. Els Kloek vertelde dat het haar opviel dat in de loop der tijd vrouwen er altijd in slaagden om hun doel te bereiken door zijwegen te kiezen, ongebaande paden en dat ook of juist door het schrijven, zij gezien werden. Anne Frank heeft door het schrijven aan haar dagboek en haar omstandigheden dit kunnen bereiken. Zelf schrijf ik ook graag, het blijft niet bij kaartjes en papers, ook ik heb verscheidene dagboeken, over een daarvan heb ik je gemaild. Je bent de enige die ik daarvan heb verteld, mijn idee, niet door iemand anders te claimen, mij nooit geadviseerd. Net als Anne Franks dagboek met linnen omslag, fuchsia roze, omdat ik daar vrolijk van word en linnen prettig textiel is om mee te werken. Ik hoop er nog heel lang in te kunnen schrijven.’

Deze maand verschijnt Verzameld werk van Anne Frank.