Batikken

Terug naar Amsterdam waar vorige week zaterdag – 5 oktober – de najaarsdag van de Nederlandse Kostuumvereniging plaats vond in de Muiderkerk. Deze dag stond in het teken van mode in relatie tot onze koloniale geschiedenis. De eerste spreker, Marian Conrads, nam als uitgangspunt de Koloniale Tentoonstelling in Amsterdam van 1883. Vooral na de Tweede Wereldoorlog zijn er veel vroegere koloniën onafhankelijk geworden, zoals Suriname. Daardoor is een nationaal gevoel ontstaan met de nadruk op nationale klederdrachten. In Suriname is veel belangstelling voor kleding en mode. Annemarie de Wildt, conservator Amsterdam Museum, vertelde over de ontstaansgeschiedenis en de eigentijdse varianten over op de kotomisi kleding. Daan Wieman sprak over herenkleding in koloniaal Nederlands Indië tussen 1910 en 1935: de djas tutup en het open djas kostuum.




Na de lunch was het woord aan Louise Rahardjo. Zij sprak over de ontstaansgeschiedenis van Batik Belanda (Nederlandse batik) in Nederlands-Indië en over de opkomst en neergang van deze batikindustrie. Op de Batik Belanda zien we vaak bloemen, vogels, vlinders, Westerse motieven. De kleuren die we hierbij aantreffen zijn onder andere blauw, bruin, rood, geel en groen. De Javaanse traditionele batik laat vaak geometrische motieven zien in de kleuren soga bruin en indigo blauw. Rond 1940 kwam er langzaam een einde aan de Batik Belanda. Meer concurrentie ontstond door andere ateliers, batik ateliers sloten door de Japanse bezetting (1942-1945) en Nederlanders en Indo-Europeanen (r)emigreerden. De laatste spreker was Sabine Bolk, ook zij ging in op het batikken.


Nadat een tekening is aangebracht op de stof wordt met een chanting – waspen – de niet te kleuren vlakken met was aangebracht. De behandelde gedeelten blijven na het verven wit. De was wordt vervolgens verwijderd. Batik bestaat meestal uit verschillende kleurgangen waarbij de was telkens op een andere manier wordt aangebracht.


Bovenstaande foto’s maakte ik vorig jaar op de Floriade in Venlo.

7 gedachten over “Batikken

  1. Mijn vriendin/collega heeft eens een batiklap voor me meegenomen uitAmbon waar zij vandaan kwam.Deze heeft geel/bruine slingers en ik heb het nog steeds.
    Thuis hadden we een doek met blauw/zwart/wit en een beetje roodbruine motieven erin.Deze had mijn Vader meegenomen van een van zijn reizen naar Indonesie.
    Mooi deze foto’s erbij om het duidelijk te maken.
    gezellige dag
    groetjes,Truus

  2. ik was als kleine meid al onder de indruk van die mooie diepe kleuren
    van sarongs van de indische en Ambonese vrouwen in t dorp, en van m n pa zijn lappen die hij vrieger had meegenomen uit indonesie
    nu heb ik felle gekleurde kussenhoezen van wederom batik stoffen op m n bank

    oude liefde he

  3. Boven ons bed hangt een grote Batiklap met plattegrond van het Eiland Sri Lanka, ik wilde hem juist eens omwisselen voor een andere grote lap die ik ook nog steeds hebben liggen .
    Deze 2 hebben we ooit eens mee gebracht van onze rondreis op Sri Lanka en nog wat andere kleine.
    lapjes, als je zo’n bedrijfje bezoekt weet je haast niet te kiezen en ben je verbaasd wat een werk er aan is omdat allemaal voor elkaar te krijgen.
    Zal hem eens op te foto zetten…volgens mij zijn de kleuren nog net zo mooi als toen we hem kochten.
    (Leuk hoofddekseltje van die man op je foto_)

  4. Het is al heel wat jaren geleden dat batikken hier in de mode was.
    Een prachtig gezicht was het als de gekleurde lappen aan de waslijn hingen te drogen .

  5. batikken! dat was zo in, in de 70-er/80-er jaren (heb het ook nog gedaan), nu hoor je er weinig over terwijl de resultaten zo mooi kunnen zijn.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *