Het rode schoolmerklapje kennen we allemaal, maar het groene is minder bekend en komen we niet zo vaak tegen. Op 25 februari 2008 liet ik het groene schoolmerklapje van Noortje van de Kar zien, op 15 augustus 2008 laat Josefien een groen merklapje zien dat gemaakt is in Batavia in 1886 en vandaag het merklapje van Frederike. ‘Ik heb hem “moeten” maken in de handwerklessen in de 2e klas lagere school (1962 – 63). Later heb ik er nog eentje moeten maken met allerlei kleurtjes (invloeden van de moderne tijd?). Geen idee waar deze ergens ligt, maar hij zal er nog zijn.’
Ze blijven leuk, die schoolmerklapjes!
Frderike “moest” dan wel, maar ze heeft toch heel netjes gewerkt. Hier heb je vast een goed punt voor gekregen.
Ik heb altijd veel plezier gehad in de handwerklessen op school, Ine, daarvoor thuis al door mijn moeder ingewijd in borduren en breien. Het werd me met de paplepel ingegoten 😉 Maar de schoolwerkjes waren wel opdrachten die alle meisjes moesten maken. Ik had, inderdaad, altijd goede cijfers voor handewerken op mijn rapport (8 en soms een 9)
Leuk weer een merklapje in het groen
Anders dan we gewoon zijn
En altijd brengt zo,n lapje een verhaal met zich mee
Jaren 60 brachten toch wellicht een verandering mee al bleef het een opdracht van de handwerkjuffrouw
Ben zo benieuwd wat er nog meer in kasten bewaard is gebleven
Hier krijg je wel de prikkels om in je kasten en geheime vergeten hoekjes te gaan zoeken
ziet er leuk uit in het groen. Leuk dat je dit nog hebt.
een groen schoollapje zie je niet zo vaak.
ik dacht ‘misschien van een rood-groen-kleurenblind meisje’!
Heb ik in het door mij geschreven logje van 15 augustus 2008 niet ook een groen merklapje laten zien? Het is gemaakt in Batavia in 1886. Volgens mij toch echt niet verkleurd door de eeuwig schijnende zon aldaar…:-)).
Noem je die van Frederike eigenlijk wel een merklapje? Zonder cijfers en letters toch meer een borduurlapje? Of ben ik nu erg puriteins………
@Josefien, oeps, ben ik vergeten om een link te plaatsen naar je bijzondere logje van 15 augustus 2008. Ik ga dit meteen goedmaken door gelijk een link toe te voegen.
Je hebt helemaal gelijk wat betreft de benaming. In mijn boek geef ik uitleg hierover, maar schrijf daar ook bij dat borduurlappen in de loop der tijd merklappen werden genoemd. Beide benamingen worden door elkaar gebruikt alhoewel je bij een borduurlap al snel denkt aan een doek waarbij de borduurster gebruik heeft gemaakt van wollen garens. Maar officieel is het lapje van Frederike een borduurlapje. Weet je wat ik doe: ik zal het woord borduurlapje tussen haakjes toevoegen want ik vermoed dat in de jaren zestig van de vorige eeuw toch over een merklapje werd gesproken. Ik zal eens vragen of Frederike zich dit nog kan herinneren.
@Josefien en Berthi: jullie hebben gelijk dat het niet een merklapje is in de zin die Berthi in haar boek ook beschrijft. Maar op mijn lagere school werd altijd over ‘merklap’ gesproken
@lheurebleue: nee hoor, niet kleurenblind maar de kleur garen die we van onze oude schooljuf (2e klas L.S.) kregen. (je had immers niets te kiezen, begin jaren 60 ook niet)
@Marijna: ik heb al mijn handwerkjes bewaard, mits niet weggegeven als cadeautje (wat was je verguld al men, bijvoorbeeld, je gemaakte schortje mooi vond, dus gaf je het cadeau). Maar de dozen en kasten zitten zo vol met jaren verzameld en bewaard materiaal, dat het lastig zoeken is 😉
@ Frederike, dat gebeurde mij ook zo vaak, als er mensen waren die zeiden dat ze mijn gemaakte — onderwerp– zo mooi vonden dan gaf ik het ook subiet weg. Die neiging heb ik tegenwoordig ook nog wel maar niet zo erg meer. Het kwam wel eens voor dat ik zelf weer dingen moest kopen omdat ik het eerste exemplaar (wat het dan ook is) had weg gegeven.
Later kwam je het geurzakje die bedoeld was voor op de toilettafel weer tegen in de w.c. op een plankje.
Groetjes van Jantje.
Grappig om het rode schoolmerklapje ook in het groen te zien.
Geen letters maar helemaal vol geborduurd met erg mooie randen.
Fijn dat er erg veel bewaard is gebleven en dat wij er van mee kunnen genieten
bij Berthi.
@Jantje: ik geef nu ook niet meer zomaar iets weg, mits ik weet dat het door de ontvanger gewaardeerd wordt. Maar aan de andere kant: als de ontvanger er op een gegeven ogenblik op uitgekeken is, dan kan ik er natuurlijk niets meer van zeggen. Als ik al iets zelfgemaakt kado geef, dan vraag ik gelijk het item terug te krijgen als men het niet meer wil. Moet wel zeggen dat ik tegenwoordig vaker meer kadootjes zoek in het segment: samen naar, bijvoorbeeld, een tentoonstelling of een film… Immers, we hebben al zoveel…