Marjo B-W: ‘Misschien heb je deze kaart al, want er is niet veel keus en ik kom hier veel Nederlandse vrouwen tegen die misschien ook wel een kaartje naar jou sturen. Het is 20 jaar geleden dat we hier waren, en er is veel veranderd. De stad Paramaribo en de rest van het land zijn twee verschillende werelden. Er komen echter steeds meer goede wegen én steeds meer toeristen brengen geld in ’t laadje. Wij hebben het hier prima naar onze zin.’
Over de kotomisi kun je deze log lezen en in dit logje komt de angisa aan bod. Mijn eerste textielpost uit Suriname kun je hier zien.
Marjo B-W: ‘Nog een tweede kaart voor je gevonden in het Surinaams Museum, gevestigd in het bekende Fort Zeelandia. Je kunt je de vrolijke kleuren van de rokken en omslagdoeken van deze jonge vrouwen voorstellen, die met hun mannen als contractarbeiders naar Suriname waren gekomen.’
Leuk om de kaarten terug te zien!! Had je de eerste inderdaad nog niet?
Groet, Marjo B-W
@Marjo B-W, nee, de eerste kaart had ik nog niet. Ik ben er erg blij mee, ook met de tweede! De eerste kaart straalt een en al vrolijkheid uit en is heel fleurig!
is contractarbeider een ander woord voor slaaf? of is dit uit de periode na de afschaffing. De kleuren zijn heel vrolijk,m maar er was een duidelijk verschil in de kleding die ik zag inde optocht in Suriname en in Amsterdam, daar was het veel uitbundiger., Toch een verschil in rijkdom??
Berthi , mooie kaarten zijn er weer in je brievenbus gegleden !
In de tijd dat Juliana onze koningin was en er op haar verjaardag een defile werd gehouden langs het paleis Soestdijk zag je ook veel kotomisi voorbij komen .
Altijd vrolijk en heel kleurig , meestal brachten ze geschenken mee en een kleine groep ging dan de trappen op naar het bordes . Toen nog gebruikelijk om achterste voren weer de treden naar beneden te nemen .
Je mocht Majesteit niet de rug toekeren .Wel moeilijk met die vracht rokken aan .
Waar moet ik mijn textiel kaart naar toe sturen.
Kijk ik nu een adres over het hoofd?
Wat een vrolijke kleuren toch in de Surinaamse kleding. Ik ben er weer….
wat heerlijk om hier en in je vorige berichten te lezen over de ‘rijke’ kleding van de creolen in suriname!