Textielpost – Hongarije

De vakantie breekt voor vele mensen aan en voor mij wordt het de hoogste tijd om de schitterende textielkaarten die ik ontvang te gaan plaatsen. Door de enorme hoeveelheid exposities, koninklijke gebeurtenissen en mijn boek kwam het er niet van om de kaarten dé aandacht te geven die ze verdienen. Daar komt verandering in. Ik ga beginnen aan een inhaalslag want het is toch te gek dat er textielkaarten al maanden, echt maanden liggen te wachten om een plekje op mijn blog te krijgen. En je weet toch hoe ontzettend blij ik ben met elke textielkaart die op mijn deurmat valt! Ook ben ik de laatste maanden in gebreke gebleven met het sturen van een textielkaart aan de mensen die mij een kaartje stuurden. Dat komt goed. Ik heb de afgelopen maanden op alle plaatsen waar ik was veel textielkaarten gekocht. Volgende week wil ik een start maken met het versturen van de textielkaarten! Nu gaan we naar de textielkaarten uit Hongarije die verstuurd zijn door Ingeborg en Frouke.


De bruid uit Decs werpt een laatste blik in de spiegel. Ze draagt een geborduurde sjaal.


Bruidspaar uit Sárköz. Het traditionele kostuum voor de vrouwen kun je vinden in deze log.


Groeten uit Decsröl, lees ik op de kaart. Als ik naar de afbeelding kijk, vermoed ik dat er in deze plaats/streek een poppenmuseum staat die de drachten van diverse plaatsen laat zien. Hier de link naar het Babamúzeum Decs.


Hongaarse poppen met op de voorgrond een Piroschka-pop uit Budapest.


Diverse streekdrachten van Hongarije.


In 1902 schilderde Fényes Adolf (1867-1945) het schilderij Bauernmädchen beim Nähen. Dit werk bevindt zich in Magyar Nemzeti Galéria (Hungarian National Gallery) in Budapest.
Deze zes textielkaarten zijn verstuurd door Ingeborg uit Hongarije waar zij woont. De laatste textielkaart voor vandaag komt van Frouke.


Frouke: ‘Eindelijk een textielkaart van mij uit Hongarije. Het is een schilderij van Marinka Dallos (1929-1992), een schilderes die tot de naïeven wordt gerekend, maar daarover zou een fikse discussie te voeren zijn. De kleding, sterk gestileerd, is van blauw verfkatoen zoals de Schwaben (vanaf 1720 in Hongarije) produceerden en droegen. Er waren ooit 200 blauwverfmeesters, nu nog maar 2 of 3 helaas – familie Kovács is er een van. Werk van Marinka hadden wij op onze tentoonstelling dit jaar, zo ook deze kaart in ons galeriewinkeltje. Hartelijke groet, ook aan alle blogleesters/lezers!’

12 gedachten over “Textielpost – Hongarije

  1. Wat zijn klederdrachten toch mooi-heb jaren deze kaarten gespaart nav de kaarten ,die mijn Vader vroeger vanuit Frankrijk stuurde.
    De laatste jaren komt het er niet meer van.
    In Hongarije is het ook traditie,dat de vrouw ‘savonds om 12u een andere jurk aantrekt op haar bruiloftsfeest.Dat is dan een rode jurk en die geeft aan dat ze nu geen kind meer is,maar vrouw.Mijn schoondochter noemde het haar ‘vrouwjurk’–de Hongaarse naam ken ik niet,maar kan het haar wel vragen natuurlijk.Ze is in het wit getrouwd,maar daarna dus ’s nachts de rode jurk en mijn zoon droeg toen een rood overhemd.
    groetjes,Truus uit Drenthe

  2. Hongaars borduurwerk is prachtig zo fleurig en kleurig .
    Ik kan er van genieten en heb wat werkjes in huis eerder gekocht bij de Bijenkorf .
    Dat zijn dan eigenlijk zaken die ze in Hongarije voor de toeristen verkopen . Zoals kleedjes en beklede dozen, maar even goed erg mooi .
    Een kussen hoes die ik als pakket in een handwerkwinkel had gekocht , lag nog bij het stapeltje wil ik nog eens maken . Een schoonzus die we naar Schiphol zouden brengen en een nacht ervoor bij ons logeerde vroeg om een handwerkje voor haar om mee te nemen . Ik liet haar kiezen en ja dat werd de Hongaarse kussen hoes .
    In Spanje is het geborduurd en ze wilde mij het kussen inmiddels ook gevuld terug geven . Ik vond dat ze het mocht houden , maar daar was geen sprake van
    Nu ligt het hier omdat het binnen kussen vernieuwd moet worden.
    Schoon zus is er niet meer nu zal ik dit kussen bewaren voor haar dochter als een mooi borduurwerk van haar moeder Ik weet dat dochterlief blij zal zijn t.z.t. vooral met het verhaal er bij .

    N.a.v een krantenartikel las ik over een Hongaarse borduurster hier vlakbij . Ik zocht contact met haar en we hebben veel mooie borduur-uurtjes beleefd
    ik kreeg patronen van haar en kon wat handwerk kopen met het benodigde garen
    Zo ging ik aan de slag . Voor haar dochter borduurde ze een prachtige bolero van zwarte stof , maar had problemen met het vestje in elkaar te zetten , daar heb ik bij geholpen . Als dank kreeg ik een kleed met materiaal en na haar bezoek aan familie bracht ze een prachtig boek mee , dat ligt hier heerlijk te glunderen , al kan ik er natuurlijk geen woord van lezen , maar wel genieten
    Er kwam een mooie tentoonstelling van haar werken in het provinciehuis in den Haag en later heb ik kunnen bemiddelen om een tentoonstelling te houden in mijn geboorte dorp . Daar was ik natuurlijk bij aanwezig

    Helaas werd de ze ernstig ziek en is eigenlijk veel te jong heen gegaan
    Al de herinneringen heb ik bewaard , foto,s en verslagen

    Van een vriendin kreeg ik later nog enkele borduurwerkjes die ze voor mij op een rommelmarkt had gevonden . Gaan mensen naar een land nemen prachtige handwerken mee en dan komt het zo terecht
    Dwalende handwerken hoe is het mogelijk
    En zo is het bij mij toch een beetje Hongaars in huis met mooie herinneringen

  3. Net terug uit Hongarije was ik heel verrast de kaarten van Ingeborg en Frouke te zien. Blijkbaar was ik op de verkeerde plek, want ik heb er geen kaart gevonden.
    Wel heb ik 4 verschillende blauwverf stoffen gekocht bij het winkeltje van de familie Kovács (vertaling op internet Smith) in Szentendre dichtbij Boedapest.
    Sinds 1878 worden de stoffen daar geproduceerd. In de winkel waren de stoffen te koop, kleding voor moeder en kind, kussens, tafellakens enz.
    http://www.kekfestokovacs.hu

  4. Szia Wijni! Wat leuk dat je in Szentendre was en heb je het openluchtmuseum daar ook bezocht? Prachtig! Echt de moeite waard. De familie Kovács is inderdaad één van de plm 3 families in Hongarije die nog blauwverven en in Szentendre, een heerlijk toeristisch plekje, maken ze grote kans het vol te kunnen houden. Voor klederdracht hoeft er geen blauwverfstof meer gemaakt te worden, helaas , dus voor stoffen aan de meter voor gordijnen en tafelkleden , voor quilters, mooie dingen voor buitenlanders en voor (rijke) hongaren moet er gewerkt worden en dan hopen we dat op die manier dit oude ambacht nog een beetje bewaard kan blijven!

  5. Dag Frouke, In het Openluchtmuseum zijn we niet geweest. We waren een week in de buurt van Tata en daar las ik over de winkel van de familie Kovács.
    Omdat we 3 dagen naar Boedapest zouden gaan, zijn we eerst speciaal naar Szentendre gereden om de winkel te bezoeken. Een erg leuke plaats met leuke winkels, maar ook wel erg toeristisch. Wel jammer, dat we niet wisten, dat er ook nog een Openluchtmuseum was. Maar wie weet komen we nog eens terug. Wijni

  6. @Wijni, dank je voor deze link! Ik ga hem toevoegen aan het logje.

    Ik heb je mooie textielkaart uit Wenen ontvangen! Ik ben er erg blij mee en ik had de kaart nog niet. Er komt zeker nog een textielkaartje retour, maar zoals je al hebt gelezen in dit logje heb ik een achterstand dat ik snel goed wil maken.

  7. Voor Wijni en iedereen die misschien eens in Hongarije komt: Een juweel van een openluchtmuseum in Szentendre. Je kunt er dágen rondkijken. Heel Hongarije is er met alle verschillende soorten architectuur vertegenwoordigd. Heel erg de moeite waard! Omdat de Skandinaviërs de Hongaren ooit op het idee brachten, heet het zeer on-hongaars: Skanzen 🙂
    Sorry Berthi voor dit inbraakje…..hartelijke groet!

  8. @Frouke, ik ben ontzettend blij met al je informatie! Enne… ik niet alleen, dat weet ik zeker!
    Jij gaat dit jaar weer een geweldige groep enthousiaste handwerksters ontvangen in Hongarije, georganiseerd door Needles4all:

    http://www.needles4all.nl/

  9. Ja… daar verheugen we ons weer zeer op, op die groep bedoel ik, en waarschijnlijk is weer één van de programmaonderdelen een bezoek aan het Babamuzéum (=poppenmuseum) in Decs, waar de kaarten van Ingeborg vandaan komen. Eén inwoonster van Decs heeft honderden poppen gemaakt, tot in detail weergevend wat de mensen vroeger wanneer droegen. De poppenkleding: prachtig handwerk op zich, en ongelofelijk die variëteit in zowel dagelijkse als feestkleding, in beroepskleding, leeftijds gebonden kleding… en dan alleen nog maar uit het gebied rond Decs: de “provincie”Sárköz inderdaad. Zo vertelde een van onze dorpsgenotes op leeftijd me eens dat zij op zondag vier keer van kleding wisselde! Eerst voor de vroegmis, dan voor het middagmaal, dan voor de middagwandeling, en tenslotte weer voor de mis (en dat was een ander set kleding dan voor die vroege mis!)

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *