Vandaag twee nieuwe inhuldigingsmerklapjes; van Puck en Karin.
PuckvdM: ‘Met warme gevoelens en in wolken nostalgie heb ik het inhuldigingsschoolmerklapje geborduurd en net als vroeger ben ik niet een van de eersten die het af heeft.
Vanaf mijn derde (bewaarschool) tot en met mijn zeventiende (einde MULO) zat ik op een meisjesschool bij zusters Dominicanessen en weet nog goed hoe ik bij het vak “nuttig handwerken” zat te prutsen met klamme handen, stroef geworden haak- en breinaaldjes en stijf, onwillig katoen. Voor de klas stond zuster Ignatia
(bijnaam zuster Naad) om je met raad en d(r)aad bij te staan. Ik herinner me hoe teleurgesteld ik was wanneer mijn breiwerk gaandeweg smaller werd en ondanks mijn getrek het recht te krijgen, door de zuster onverbiddelijk werd uitgehaald met het advies mijn aandacht er beter bij te houden en opnieuw te beginnen.
Naarmate ik ouder werd ging het stukken beter en nog steeds ben ik de nonnen dankbaar dat zij hun meisjes praktijkles gaven in talloze handwerktechnieken. Bij het voortgezet onderwijs kwam er naaimachine-naaien en patroontekenen bij.
Net ben ik naar de linnenkast gelopen en heb tussen de witte slopen het door mijzelf met de hand genaaid en geborduurd katoenen werkzakje gehaald met mijn naam erop en het jaartal 1954. Bijna 60 jaar oud. Tsja. Met weemoed zie ik hoe de ruitjesstof gaatjes vertoont. Verlegen is geworden en hoe komen toch die paar
roestplekjes er op? Misschien moet ik het inlijsten en is de stof achter glas beter beschermd. Dan hang ik het op, samen met mijn inhuldigingslapje en het persoonlijke lapje (dankjewel Elma) dat ik nu onder handen heb.
Tenslotte. De collectie tot nu toe. Wat een explosie van creativiteit. Wat een lef ook – die dames durven zeg! Applaus voor alle deelneemsters. Mijn enige verandering is de onderbreking van de streep onder ’s konings geboortedatum. Van Jeanny afgekeken en zou ik mogen kiezen welke de moo… ik zou het absoluut niet weten. Als altijd een ? elijke groet, Puck.’
Puck, wat een prachtig verhaal bij jouw mooie inhuldigingsmerklapje! Ik heb dit al meerdere keren met veel plezier gelezen!
Nog een mooi rood inhuldigingsmerklapje, en wel van KarinvdW. Ook deze fraaie inhuldigingsmerklapjes zijn weer toegevoegd in de fotogalerie.
Lieve Puck,
Wat een schitterend mooi verhaal bij je merklap. En wat herkenbaar, mijn breiwerkjes werden ook altijd schots en scheef. En smoezelig van de zweethanden. Eerder schreef ik al een keer dat ik linkshandig ben, maar heb van mijn oma en later van een buurt-vrouw met de rechterhand leren breien en haken.
Wat deden de nonnen als ze vernamen dat je linkshandig was? Werd je daar voor gestraft of mocht je gewoon met je ‘goede’ hand werken?
Leuk dat jullie je handwerk ‘juf’ ook een bijnaam hadden gegeven.
Groetjes van Jantje
Heel mooi wat dit patroontje van het inhuldigingsmerklapje teweeg brengt. Heel wat herinneringen komen tevoorschijn, zo leuk om te lezen.
Het zijn weer twee leuke lapjes voor de collectie.
Weer 2 leuke lapjes erbij. en ook een mooi verhaal……wij( JOSE-SJAAN-CHRISTINE en ik) waren even naar Nieuwpoort de Schapekop had 2 dgn. feest Heel Nieuwpoort was getooid met Breiwerk en gelukkig kwam af en toe het zonnetje door zelfs nog even op een terras gezeten.
in de vensterbanken, aan de vlaggestokken,
aan de hekken, twas alles WOL wat de klok sloeg.
Hannelore zat met haar Spinnewiel te demonstreren , de Schaapscheerder zat in een tent de Beestjes van hun vacht te ontdoen….en ga zo maar door.
@Licia Huizer, dat moet een geweldig WOLfeest zijn geweest!
Wat een leuk verhaal van Puck bij haar inhuldigingslapje!
En net als Jantje ben ik ook linkshandig.Mijn Moeder–zij was onderwijzeres–had mij links leren breien als wij mee waren aan boord van mijn Vader.Toen ik in de 1e klas kwam en juf vroeg wie er kon breien,was ik heel trots-ik! Maar dat werd afgekeurd en ik moest rechts breien/haken.Ja,zweethanden,tranen,stroefe naalden,enz! En nog als ik haak,beweeg ik mijn linkerhand en de rechterhand met haaknaald doet niets.
Goede zondag allemaal
groetjes,Truus uit Drenthe
@Truus uit Drenthe, vreselijk toch dat de juf zo afkeurend was. Je zou er bijna een trauma aan overhouden.
Gelukkig kunnen wij nog mopperen op onze handwerkjuf, dit zijn toch de dames die naald en draad weer oppakken en een inhuldigings merklapje gaan borduren.
De kindertjes van nu kunnen later niet meer praten over hun handwerkjuf.
Misschien dat het een moeder, tante of oma nog lukt om ze wat vaardigheid met naald en draad bij te brengen.
Van moeders hoor ik vaak, het lukt niet erg goed om de kinderen aan het werk te houden.
Als ik erg druk ben of als ze naar bed moeten willen ze wel nog even gaan handwerken.
Wat mooi dat we niet alleen prachtige inhuldigings merklapjes te zien krijgen , maar nu een mooie aanvulling van de eerste handwerk ervaringen
Meestal van de lagere school , prachtige verhalen zijn het
Wat deden de juffen vroeger moeilijk met links handige kinderen
En wat werd er vaak met zweethandjes gewerkt . Ik beleef het weer helemaal mee .
In de zomer zette de juf een grote emmer water voor in de klas dan mochten de kinderen zo af en toe hun handen afspoelen en met een pompdoek erbij die al gauw een nat vod werd werd . Dat vond ik dan ook niet meer zo fris .
Op de handwerk middagen hadden de boerenkinderen vaak knolletjes bij zich om te knabbelen . Dat ging stiekem , alles wat niet mag maakt het zo lekker
Het was ook meestal in de zomer als er weer geoogst was
Gerrie, die knolletjes dat waren vast die paars- witten. Wij noemen ze laandjeknoln. Met de tanden werden ze ‘schoon’ gemaakt. Heerlijk. we gapten ze ook wel van het land, er was een veld vol daar achter de speeltuin.
Tegenwoordig kun je zo ook wel in de Turkse winkeltjes kopen. Want je ziet ze hier niet meer op het land. Anders had ik er allang wel een paar van een boer geleend..:-) .
Het lapje van Karin is ook heel mooi.
gr.v. J.
@Jantje, … en ik vind alle verhalen ook allemaal prachtig!
Onze Koning heeft een streepje tussen de namen Willen en Alexander.
Willem-Alexander dus. Daar was destijds wel wat om te doen, omdat het een ongebruikelijke combinatie was. (Jan-Willen en Anne-Marie, dat was wel gebruikelijk)
De merklapjes zijn overigens prachtig en ze zullen zeker een goede herinnering zijn.
Misschien kan het streepje er nog tussen?
Johanna