Op 12 augustus 1940 ging alle textiel in Nederland op de bon. Geld alleen was niet meer genoeg om kleding te kopen. Iedere Nederlander kreeg een aantal textielpunten toegewezen, waarmee men schoenen, kleding en ander textiel kon kopen. De distributie van textiel zou tot november 1949 duren, want ook in de eerste na-oologse jaren was er nog sprake van grote schaarste.
Vanavond las Roos Reinartz haar gedicht voor op de Dam in Amsterdam waarbij haar volle kledingkast ter sprake komt.
Nachtelijke overdenkingen
4 mei, ik lig in bed maar kan niet slapen
Beelden flitsen door mijn hoofd
Foto’s die ik zag op tentoonstellingen
kransen onder monumenten,
een man tegen een muur, zijn ogen gesloten in gebed
het kamertje in mijn ooms schuur
de lucht zwaar van herinneringen
Zo’n klein kamertje
zo’n klein belangrijk kamertje
een kamertje dat levens heeft gered
Ik knip mijn nachtlampje aan en kijk om mij heen
mijn laptop, mijn volle kledingkast
ik schaam mij er opeens voor
Mijn heftigste herinneringen zijn die van
een ander
Kleding op de bon, Kleding- en textielschaarste in Nederland 1939-1949. Uitgave 1995, ISBN: 90 70884 62 3.
Herdenken
Hij is er niet meer ,
De Joodse jongen uit mijn klas
Zijn zwarte haar en blauwe ogen
Een klasse foto
van Moosje en zijn Zus
in een uitzending op TV
De camera volgt het bladeren
in het dikke boek
Een album vol met foto,s
IN MEMORIAM
met alle namen
en lijsten van transporten
Ik weet nog de avond
dat het gebeurde
weggevoerd in vrachtwagens
naar Westerbork
En later naar een ander kamp
Bij het zien van de schoolfoto
zit ik verstijfd in mijn stoel
M.n handen dichtgeknepen
ik roep , och Moosje en Dini
Vandaag zal ik herdenken
en bladeren in het dikke boek
Over bonkaarten…Wonend in Zweden tijdens WOII, in een neutraal land, hadden ook wij bonnen. Bonnen ruilen, de een die rookte niet, de ander wilde koffiebonnen… Ik meen dat ik nog restanten heb liggen.
@Gerrie, kippenvelgedicht! Ik neem aan dat dit bijzondere gedicht van eigen hand is.
@eva.b., bijzonder als jij nog Zweedse bonnen hebt uit de Tweede Wereldoorlog. Deze zouden best eens schaars kunnen zijn. Dus zuinig op zijn.
Berthi je had een logje geplaatst over de tentoonstelling die je bezocht van de foto,s uit IN MEMORIAM . Na de bespreking van het boek met de schrijver IN MEMORIAM in het programma de wereld draait door , besloot ik het boek te kopen .
Ik heb het nu als een monument van herdenken aan hen die ik zo goed gekend heb , en schreef ik bovenstaande woorden .
Na zoveel jaren wordt het herdenken steeds heftiger en zwaarder .
Ik weet niet hoelang ik vandaag gelezen heb en foto,s bekeken in het boek dat in 1986 verscheen , RAALTE IN OORLOGSTIJD ’40 – ’45 , geschreven door Richard Woolderink , journalist
Toen hij verhalen hoorde van zijn familie besloot hij speurwerk te verrichten en kon dit boek verschijnen .
Er zijn uitgebreide verhalen over Joodse familie,s die bijna allen omkwamen
Uit Westerbork kwam een brief met potlood geschreven , van de moeder van Moosje , om hulp te vragen aan vrienden .
@Gerrie, och ja, dat is nu een jaar geleden, toen ik nog steeds gegevens moest opzoeken in het Sadsarchief Amsterdam:
http://berthi.textile-collection.nl/2012/05/04/nationale-dodenherdenking-2012/
Wat is het afgelopen jaar toch snel voorbij gegaan. Misschien komt dat wel doordat 2012 zo’n druk jaar was voor mij en tot nu toe 2013 ook.
een stroom aan herinneringen kwam hier in huis voorbij, We waren samen met dochter en schoonzoon en het was zo stil,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,,
Daarna keken we naar het verhaal van de weeskinderen, . <…
Fijn weekend.
Onvoorstelbaar die textielschaarste en nu gaat alles naar de kringloop.
Ik weet nog goed dat mn Moeder voor ons jurkjes maakte uit witte lakens en die dan opfleurde met gebordurde randjes.
Nooit aan gedacht om dat te bewaren…jammer !!
Bij ons thuis werd ook zuinig aan gedaan met textiel–jurken van de 2 oudste zussen werden voor ons de 2 jongste meisjes weer vermaakt.Als wij eruit gegroeid waren,ging het door naar nichtjes.
Mooi gedicht van Gerrie.
Ook al ben ik van net na de oorlog-de dreiging heb ik de 1e jaren van mijn leven wel gevoeld-altijd die spanning in huis.Helemaal toen er onverwachts een oefening ’s nachts werd gehouden op het grasveld van de zeevaartschool voor ons huis. We werden allemaal uit bed gehaald en mochten pas naar bed,toen ze vertrokken waren.
Gisteravond een geweldige documentaire op tvDrenthe over de filmmaker van kamp Westerbork.Hij was een Joodse Duitser Rudolf Breslauer,naar Nederland gevlucht en opgepakt.Moest daar films en foto’s maken van hoe het toeging in opdracht van de kampcommandant Gemmeker.
een goede zondag allemaal
Truus uit Drenthe
Bijzonder en speciaal zijn alle herinneringen. Het is en blijft ontzettend belangrijk om stil te staan bij alle gebeurtenissen uit het verleden. We moeten altijd blijven herdenken.
Herdenken moet blijven was gisteren op ereveld Loenen heel indrukwekkend en mooie bijeenkomst. Ik bezit de stamkaarten van mijn schoonfamilie en nog diverse bonkaarten..Uit een herencolbert kon men weer een kinderjasje maken.Nood maakt vindingrijk dat is door de jaren heen wel bewezen Wij leven nu in luxe en nog is men niet tevreden maar 40-45 nooit meer
Dit gedicht vond ik erg mooi. Knap om zo iets te kunnen maken. Maar ook de toespraak van dhr, v Uhm vond heel mooi gezegd. De wieg bekleding van mijn wieg waar ik in gelgen heb (in 1947), was ook toen nog op de bon. Ik heb als ik het goed onthouden heb, dat pas in 1952 pas alles vrij te koop was.