Als kind was Erik Kessels al geboeid door zijn eigen familiealbum omdat zijn zusje op jonge leeftijd bij een ongeluk om het leven kwam en hij haar steeds weer in het album kon zien. Vele jaren later nam zijn belangstelling ervoor steeds meer toe. Hij is dol op de eigenaardige keuzes die mensen daarin maken, de imperfecties en het hoe en waarom van de beeldenreeksen die men heeft verzameld. Op elke rommelmarkt zijn de ogen van Erik Kessels gericht op fotoalbums. Inmiddels zijn de hoeveelheid albums die opgeslagen liggen niet meer te tellen. Meerdere boeken heeft Erik Kessels uitgebracht waarbij Album Beauty de meest recente is. Deze publicatie verschijnt gelijktijdig met de expositie Album Beauty – Erik Kessels in het FOAM te Amsterdam.
De tentoonstelling is niet groot. Er is gekozen om afbeeldingen uit het fotoalbum als behang te gebruiken tegen de muren. Hier en daar staan uitvergrote foto’s op de grond.
Twee tafelvitrines zijn gevuld met opengeslagen albums en krijg je een inkijk in het leven van onbekende mensen waarvan ‘helaas’ de albums op de rommelmarkt terecht waren gekomen. Maar gelukkig was Erik Kessels op tijd om ze te redden van de papierbak.
Zelfs de mislukte foto’s werden ingeplakt. Nu maken we van één onderwerp wel tien of twintig digitale foto’s, kiezen één goed exemplaar en gooien de rest de virtuele prullenbak in. Hoeveel digitale foto’s zullen er over vijftig jaar nog bewaard zijn?
Prachtig zijn deze zwart-wit kiekjes! Ook weer als behang gebruikt.
Midden in een kleine zaal tref je op de grond een kleine selectie fotoalbums aan uit tijden die nog eens niet zo ver achter ons liggen. Zoals ik al schreef is de expositie niet groot, leuk om een kijkje te nemen als je een half uurtje over hebt, net als ik dat deed op deze donderdag. Het verhaal bij de foto’s mag je zelf maken zoals Christine Otten dat heeft gedaan voor het boekenweekessay Good Luck, met foto’s uit de collectie van Erik Kessels.
Toevallig ben ik de afgelopen weken met dozen vol oude foto’s in de weer geweest om een selectie te kunnen geven aan twee nichten die hun zus plotseling hadden verloren. Boeiend om te bladeren in oude fotoalbums, ook als je de personen niet kent. Dus ik begrijp de fascinatie van Erik Kessels maar al te goed.
hier worden oude fotos gescanned door CJ en in een mapje geplaatst, Wil er ooit een albumpje van maken,
ook ik heb alle foto s ingepalkt tot ongeveer 2008
daarna is alles digitaal
en de hele belangrijke gebeurtenissen zoals een trouwdag
is een ‘voelbaar’ album geworden of staat in een lijst
Interessant. Het is toch een beetje dubbel. Van sommige mensen komen de albums op de rommelmarkt terecht, anderen vernietigen de albums voor hun dood.
Als je zo al die albums ziet krijg je toch een beetje heimwee naar het ‘oude’ fotoalbum! In sommige boeken kom je foto’s tegen waar het hoofd van een persoon weggeknipt is. Waarschijnlijk heeft de eigenaar van het album ruzie gekregen en wilde hij/zij niets meer te maken hebben met de desbetreffende persoon op de foto.
Jammer als mensen hun albums bewust vernietigen. Foto’s vertellen zo veel!
Ik ben ontzettend blij dat ik aan het merklappenboek oude familiefoto’s kan toevoegen! Het beeld zegt zo veel en vertelt ons zo veel! Misschien toch maar weer beginnen met digitale foto’s af te laten drukken… en al helemaal in het beeldtijdperk waar we nu in leven.