We blijven nog een dagje in Goes en gaan naar de ‘zolder’ van het oude weeshuis, nu het Historisch Museum De Bevelanden. Hier treffen we onder andere fraaie kanten mutsen aan.

Een kanten muts die op zondag werd gedragen door de katholieke boerin op Zuid-Beveland in circa 1960. Tussen de onder- en bovenmuts droeg zij een blauw tussenmutsje. Het oorijzer en de spelden staan hoger en schuiner op het hoofd dan bij de protestantse boerin.


Een kanten muts die op zondag werd gedragen door de katholieke boerin op Zuid-Beveland in circa 1960 als zij in de zware rouw was. Het blauwe ondermutsje werd vervangen door een zwart exemplaar. Haar kanten bovenmuts droeg ze ook in de rouw.


De protestantse muts werd opgeborgen in een mutsendoos. Deze was vaak rijkelijk beschilderd.


De katholieke muts werd opgeborgen met een zakje zand erin. Op deze manier bleven de plooien er mooi inzitten.


De Noord-Bevelandse sluiermuts bestaat uit een geborduurde bol van Lierse naaldkant met hieraan een brede strook katoenen tule. Aan de tule werd een kantstrook van Rijsselse kloskant gezet van drie el (210 cm). Aan de breedte en de hoeveelheid patronen per el kon men de rijkdom van de draagster achterhalen. Hoe minder vaak het patroon herhaald werd, hoe duurder de kant. De kostbaarste mutsen waren de één-bloemers. Dit wil zeggen: één patroon is één el lang. Om dit te kunnen maken, moest de kantwerkster over een zeer secure werkwijze beschikken omdat niet gewerkt kon worden met het vaak herhalen van hetzelfde patroon.


Een Noord-Bevelandse muts van een arbeidersvrouw. Bol met geborduurde kleine motiefjes, zogenaamde strooimotiefjes. De kantstrook is gemaakt van machinale kant of stoomkant. Deze naam is afgeleid van de machines die deze kant maakten en aangedreven werden door stoom. Er zitten tien motieven in één el en wordt daarom een tien-bloemer genoemd. Deze kant was goedkoper dan de handgekloste kant.