Na het Nationaal Ontbijtlaken is er vanaf vandaag het Vrijheidstafelkleed. Het Amsterdam Comité wil voor 5 mei een nieuwe traditie in het leven roepen. Het vieren van het einde van de Tweede Wereldoorlog moet voortaan gebeuren door met elkaar te gaan eten: de Vrijheidsmaaltijd. Niet met familie of vrienden, maar bij voorkeur met onbekende mensen om met hen samen te praten over vrijheid. Maarten Baas kreeg de opdracht van het Amsterdam Comité om een ontwerp te maken voor deze nieuwe traditie. ‘Ik wilde iets maken wat van iedereen is, waarvoor je geen kunstkenner hoeft te zijn, maar wat ook niet te oppervlakkig is. Het ontwerp moest zowel iets feestelijks hebben als iets beklemmends. Daarom heb ik voor de lange draden van het kleed, de “ketting” zoals dat in vaktermen heet, ongebleekt katoen gekozen, maar voor de inslag, de dwarsdraden, een goudkleurige lurex’, vertelt Maarten Baas vandaag in NRC Handelsblad.
Het Vrijheidstafelkleed heeft een lengte van zestig meter waar de namen van alle Amsterdammers op staan, in totaal 780.559. De 20.000 illegalen worden met een X aangegeven. Het tafelkleed is gemaakt in het Textielmuseum. De machines in het museum kunnen heel fijn weven, 36 draden per cm dat ook belangrijk was om de namen van alle inwoners van Amsterdam op het kleed te verwerken. Hiervoor is ook een speciaal lettertype gekozen. Bertjan Pot heeft onlangs het lettertype Font of the Loom ontworpen en werd voor de eerste keer toegepast voor dit tafelkleed.
Op 13 april om 11.00 uur werd het tafelkleed met bijbehorende servetten voor de Vrijheidsmaaltijd gepresenteerd op de Dam. Vanavond schuiven bekende en onbekende mensen aan om samen te praten over vrijheid. Na afloop wordt het Vrijheidstafelkleed geschonken aan het Amsterdam Museum.
Maarten Baas: ‘Dit tafelkleed dat op 5 mei over 60 meter uitgestrekt ligt, is een portret van Amsterdam op dit moment. Al die nationaliteiten, al die kleuren en identiteiten – dat gaat over vrijheid.’
Indrukwekkend, qua idee en uitvoering.
Ik neem aan dat er “goudkleurige lurex” voor is gebruikt. Al klinkt “goedkleurige lurex” ook wel leuk 😉
Het Textielmuseum is een broedplaats van veel fantastische projecten!
Wat een mooie gedachte zit hierachter.
@Saskia, oeps, tikfoutje! Snel verbeteren!
waarom wordt het kleed na afloop niet per meter verkocht voor de oorkogsgraven stichting of zo EEn deel kan dan met uitleg ook naar de museum , Is maar een idee, Fijne zondag Basje (br winters hier)
Prachtig dat het textielmuseum deze opdracht heeft uitgevoerd. De weefgetouwen blijven op deze manier nog steeds in gebruik in Nederland.
Voorzichtig met knoeien, dit tafelkleed gaat niet zo makkelijk in de was, het strijken is ook een hele klus.
@basje, toch zonde om zo’n uniek tafelkleed te verknippen?
@elma, ik lees in de NRC: ‘Daarna wordt het kleed aan het Amsterdam Museum geschonken – hopelijk met wijnvlekken en al’, zegt Maarten Baas.
Het tafelkleed wordt met vlekken en al opgeborgen?
Geen gek idee van Basje! En een mooi initiatief in Amsterdam. Ik hoop alleen maar dat het daar niet zo’n @@@weer is als hier!