Ter Gedachtenis van uwen Oom J. Bronkhuijze, aan den 16 April 1851 waarop ik ontving een gehaakt kleedje uit uw naam, door tusschenkomst van uwen Vader mijnen geliefden Broeder.
Op 17 maart 2010 schrijf ik over het bovenstaande chocoladekopje met schotel dat in het bezit is van Thera Tegel. Op 14 februari 2012 krijg ik van Jan de Sauvage Nolting een e-mail waarin hij het volgende schrijft:
‘Dit chocoladekopje zal door Jacobus Bronkhuijze (geb. Leiden 16 april 1816) aan mijn betovergrootmoeder Jacoba Maria Hendrica Rösener Manz-Bronkhuijze (geb. Leiderdorp 10 mei 1833 – zie foto) geschonken zijn. Zij was namelijk de enige dochter van mr Pieter Willem Bronkhuijze (geb. Leiden 22 dec. 1802) op zijn beurt de enige broer van Jacobus Bronkhuijze.
Uit de tekst op het kopje gaat het om twee broers. Het kopje wordt geschonken uit dankbaarheid voor een gehaakt kleedje. Het lijkt mij daarom dat het vast staat dat het om een dochter van de broer van J. Bronkhuijze gaat. Jacobus had maar één broer (naast zeven zusters) en dat was Pieter Willem. Die laatste had vervolgens maar één dochter (naast twee zoons).
mr Pieter Willem Bronkhuijze was getrouwd met Catharina van der Eijk (geb. Wilsveen 15 juni 1812).
Jacobus Bronkhuijze was getrouwd met Hester Cornelia van Someren Brand (geb. Dordrecht 6 maart 1812).
Jacoba Maria Hendrica Rösener Manz-Bronkhuijze was getrouwd met Johan Wilhelm Rösener Manz (geb. Amsterdam 28 jan. 1824).’
Na dit familieverhaal kijken we toch heel anders naar dit chocoladekopje met schotel en zonder internet was de kans bijzonder klein geweest dat we ooit het complete verhaal te weten waren gekomen.
Nu heeft het kopje nog meer waarde. Bijzonder !
Echt iets om in de Porseleinkast te zetten want o.o.o wat is dat breekbaar.
Had indertijd deze log denk ik gemist..nu gauw even nagelezen…leuk dat er na zo veel tijd zo’n uitgebreide reactie op komt.
groetjes L.H.
Nou, wat bijzonder zeg! Dat zo’n verhaal achterhaald kan worden…! Het zijn toch de menselijke verhalen die het leven maken..! Fijne dag!!
Wat is dit bijzonder. Een kop om lief te hebben!
Heel bijzonder. Leuk!
Het verhaal achter zulke basje dingen en voorwerpen is altijd fascinerend, Dank je wel allen die dit mogelijk maakten.
Wat ontzettend leuk om nu het hele verhaal te weten. Wat kan Internet een fantastich medium zijn !!
Wat bijzonder, dat deze nazaat van de betrokken personen jouw logje heeft gelezen en de verbinding heeft gemaakt. Nu is het kleinood nog interessanter geworden dan het al was!
Ik vind dit ook heel speciaal en vooral de foto van de maakster van het gehaakte kleedje erbij vind ik super!
een beetje een omslachtige manier om een dank-email te sturen, de tekst eerst bakken in porselein 😉
En het verhaal gaat na 7 jaar verder……… Van de weduwe van een neef van mijn moeder kreeg ik vorige week een map met familiepapieren en familiefoto’s. In de map met familiepapieren zat een kleurenfoto uit de jaren tachtig (van de 20e eeuw) met daarop het kopje. Ik denk dat de neef van mijn moeder de foto heeft gemaakt toen hij in de jaren tachtig in Bussum Erna Maria Rösener Manz-Kirschbaum (1895-1988) de weduwe van Johan Wilhelm (Wim) Rösener Manz (1892-1962) bezocht. Na haar overlijden zal het kopje met de rest van haar inboedel zijn opgekocht en uiteindelijk bij Berthi terecht gekomen. Erna Maria Rösener Manz-Kirschbaum en haar overleden echtgenoot en ook haar zwager en diens echtgenote hadden namelijk geen kinderen. De familiefoto’s had mijn neef indertijd gekregen, maar aan het kopje is kennelijk toen niet gedacht. Nu zijn na een kleine omweg (Berthi vond namelijk in 2012 dat het kopje in mijn porseleinkast thuishoorde) zijn de familiefoto’s en het kopje weer bij elkaar!
@Jan de Sauvage Notting, mooi dat het verhaal nog een vervolg heeft gekregen. Maar… zoals ik in het bericht schrijf is de kop en schotel niet in mijn bezit, het behoorde bij de collectie van Thera Tegel. Helaas is Thera in 2019 overleden:
https://berthi.textile-collection.nl/2019/06/28/in-memoriam-thera-tegel-24-11-1946-21-6-2019/
Ik weet dat veel stukken uit haar collectie zijn geveild, of daar de kop en schotel ook bijzat, weet ik niet.
Excuses, ik bedoel natuurlijk Thera Tegel. Ik ben in 2010 zelfs bij Thera thuis geweest omdat zij mij het kopje en schotel wilde laten overnemen. Dat was bijzonder aardig van haar en het was leuk om haar collectie te mogen bewonderen en met haar daar over te spreken. Kop en schotel staan dus sinds 2010 bij mij thuis.
@Jan de Sauvage, heel fijn dat de kop en schotel op de juiste plek is gekomen! Nu blijft het bewaard! Het is altijd zo jammer als een bijzonder stuk met een verhaal zou verdwijnen!