Lees jij graag columns? Ik ben er verzot op. Bijna geen enkele columnist sla ik over, of het nu gaat om een column in een krant of tijdschrift, ze zijn allemaal aan mij besteed. Tja, en vanmorgen las ik in de Volkskrant, ja, wéér de Volkskrant, de column van Aaf Brandt Corstius die ons zeker zal aanspreken. Waarschijnlijk is de ochtendkrant bij de meeste mensen inmiddels gebruikt voor de aardappelschillen en de column van Aaf als sneeuw voor de zon verdwenen. Jammer, dus bij deze het korte verhaal van haar over La Droguerie.
Aaf Brandt Corstius: ‘Mensen denken dat Lille een saaie stad is, of te noordelijk ligt, of allebei, maar dat is niet waar: Lille is, volgens mijn metingen en tellingen, de meest dichtbije exotische bestemming die je vanaf Nederland kunt bereiken. Daarom ga ik er zo vaak mogelijk heen. Het is maar drie uur rijden en toch spreken ze er een andere taal. Het is maar drie uur rijden en toch eten ze er andere dingen voor de lunch (oesters met friet). Het is maar drie uur rijden en toch word je er met een veel geavanceerder soort nuffigheid behandeld dan in Nederland. En nu vond ik er ook nog een winkel waarvan je er geen in Nederland hebt, en juist veel in Frankrijk: een winkel in linten, knopen en wol. La Droguerie heet hij. Ik werd gek van die winkel. In de twee dagen dat we in Lille waren, moest ik er twee keer heen. Een keer om alles aan te raken en alle glazen potten met knopen door te nemen, en nog een keer om dingen te kopen. Twee keer was het er stampvol met vrouwen die wol per ons kochten, die een speciale knoop nodig hadden en die hun leven hadden ingericht op het slaafs volgen van de patronen in het tijdschrift van La Droguerie, waarvoor je dan weer precies de goede knoopjes en stofjes kon kopen in de winkel van La Droguerie. Zo wilde ik mijn leven ook inrichten, maar ik kan niet goed naaien en breien. Dus vroeg ik een van de fantastische vrouwen die de winkel bestierden, allemaal graatmagere wezens behangen met zelfgemaakte kettingen, in mijn beste Frans wat het gemakkelijkste patroon was dat ze verkochten. Ze wees op een blikken doosje waar wol in zat, en waarop een plaatje van een harige, ongelukkig kijkende poezenknuffel stond. “Die”, zei ze met de kortafheid die Fransen speciaal reserveren voor buitenlanders die erg hun best doen om Frans te spreken. Ik besloot om de wol voor de ongelukkige poezenknuffel niet te kopen, maar gewoon wat dingen die ik mooi vond, maar ik in geen enkel samenhangend handwerkproject zou kunnen verwerken. Tien meter lint in verschillende kleuren en drie lose knopen (een kers, een geelgeruite knoop en een zwart bloemetje, als u per se wilt weten). Bij een ander graatmager wezen mocht ik 27 euro afrekenen. Ze heette Bénédicte, zag ik op de rekening. En ook daar werd ik heel gelukkig van.’
Wij, als handwerksters, zijn al bekend met La Droguerie in Frankrijk. Bij Textielpost was zelfs hun kaart met knoopjes en bandjes, die Wijni aan mij stuurde, één van de eerste textielkaarten voor dit project. Zelf heb ik nog geen bezoek gebracht aan deze winkel, maar zodra ik weer in Parijs ben ga ik dat zeker doen. Trouwens, een tip voor Aaf als zij in Parijs vertoeft: breng een bezoek aan Mokuba, nog mooier en sjieker dan La Droguerie, volgens Wijni.
Prachtig die column !!!
wat een verleidelijke winkel. Ik zou een slo top mijn portemonnaie moeten hebben ]Fijne dag Basje
Heel misschien was Aaf als ze de stad gewoon Rijsel genoemd had en Nederlands had gesproken wat vriendelijker bejegend? Rijsel ligt in het franse deel van Vlaanderen. De franse overheid stimuleert minderheidstalen niet maar er wordt wel degelijk nog vlaams gesproken in dat deel van Frankrijk.
Hoe dan ook, ik vind het heel leuk dat Aaf door een textielvirus besmet is!
Heel slecht nieuws: in Sittard gaat de Singerwinkel op de markt met fournituren, heel veel fournituren dicht. Reden: veel te hoge huur. Alle fournituren vertrekken naar Heerlen.
Zou Aaf wel eens bij Smitje in Eindhoven binnen zijn geweest?
@MiekeS: Het Singerwinkeltje in Heerlen is piepklein en zit ook op een dure plek . Dus of dat nu een goede zet is van Singer?
@Mieke S, ellendig! Alleen de grote winkelketens kunnen tegenwoordig de hoge huur betalen waardoor alle leuke, aparte winkels verdwijnen uit een stadsgezicht. Terwijl juist deze winkels vaak de charme van een stad zijn.
Wat een leuk verhaal van een bezoek aan Lille, altijd nog verwarrend Vlaams of Frans.
De drie knoopjes en lintjes kunnen het begin zijn van een leuke collectie handwerkspulletjes en een herinnering aan het bezoek aan deze winkel.
Leuke column. Maar ik hou er ook erg van om ze te lezen… en het is maar goed dat zoiets niet bij mij in de buurt zit, want met zo’n winkel kwam ik nog tot de bedelstaf!
Leuk om te lezen hoe sommige mensen tegen handwerken aan kijkt. Van mijn vriendin weet ik dat ze niet al te vriendelijk zijn tegen de Vlamingen en Nederlanders.
ik was zaterdag (voor de zoveelste keer) bij de droguerie in pariijs. een heerlijke plek maar zoals altijd heel druk en heel inefficient. en met vervelende verkoopsters. die in lille is veel ‘relaxter’. en dichterbij is julija’s shop in antwerpen (nationalestraat), een heel leuke winkel, die een aardig deel van de collectie verkoopt.
Dan heb ik goed nieuws voor je
Sylvia Witteman schrijft dit jaar voor de boekenweek de speciale Bijenkorfuitgave!!!!
Zorg dat je um te pakken krijgt, de boekenweek begint 14 maart, maar de boekenmaand bij de Bijenkorf 1 maart,zie het magazine…..
Ook zijn er weer veel schrijvers in Amsterdam………..
18 mrt gratis reizen met de ns,omdat die het weer sponsoren 😉
tom lanoye schreef t geschenk en nico dijkshoorn t essay voor 2,50
dat wordt weer leuk allemaal!!!!!!!!!
spoed je naar de boekhandel en koop BOEKEN
Aaf is geweldig Berthi, ik lees haar columns al jaren heel graag en als ze dan ook nog eens dol is op knopen en bandjes enz. dan kan ze bij mij helemaal niet meer stuk (^_^)
Verleden week in Rijsel geweest en ook 2 keer La Drogeurie binnengestapt, eerst overdonderd door de hoeveelheid van kleuren en prulletjes en spulletjes er mezelf van overtuigend dat ik toch helemaal geen notie heb van het maken van oorringen en armbandjes.
Na enkele uurtjes ronddwalen in het stadje toch maar terug gegaan en heb alles gekocht om 2 paar oorringen (lagen als voorbeeld in één van de toonbanken) te maken. Een vriendelijke verkoopster heeft me voorgedaan hoe het in zijn werk ging en na het afrekenen ging ik blijgezind naar buiten. Na het weekend en terug thuis, ontdekte ik dat er één belangrijk stuk tekort was, ik was eventjes in paniek, want effe terug naar Rijsel, zou wel erg duur uitkomen, dus pleegde ik een telefoontje in mijn “beste” frans. Bleek dat er inderdaad iets was blijven liggen op de toonbank!! Ze hebben dit kleinood direkt opgestuurd per post en nu ben ik dus in het bezit van 2 paar prachtige oorbellen!!