We breien een einde aan 2011. De laatste oude draadjes worden afgehecht zodat we in 2012 met een gloednieuwe draad van start kunnen gaan.

We kijken terug op een prachtig textieljaar. Schitterende textielkaarten passeerden de revue, de zoektocht naar de Friese merklap 1786 bracht veel teweeg en vergeet het wildbreien niet. In Nederland en ver daarbuiten gingen jong en oud massaal wildbreien. Het woord wildbreien werd mede door jullie stemmen gekozen als het Neologisme van 2011. Het woord kreeg veel media-aandacht, zoals het hoort zowel positief als negatief.

Bij NOS Nieuws was wildbreien een van de onderwerpen, het Algemeen Dagblad schreef er over, De Spits had er op 17 november 2011 een artikeltje over en Ewoud Sanders schreef het volgende in NRC Handelsblad op 27 december 2011: ‘Met gemak de grootste gekkigheid van 2011: wildbreien. Dat is hetzelfde als gewoon breien, maar het breiwerk wordt vervolgens gebruikt om iets in het wild, in de openbare ruimte, te versieren. … Bij de verkiezing van het mooiste woord van 2011, georganiseerd door het Instituut voor Nederlandse Lexicologie, werd wildbreien als winnaar gekozen. Het zou eens afgelopen moeten zijn met al die woordverkiezingen.’

We zijn er nog niet. De postbode bezorgde nummer 1 van 2012 van Onze Taal met daarin een column van Jan Kuitenbrouwer waarin hij schrijft over wildbreien. ‘… En wildbreien? Tja, dat is meer dan een woord. Het is een roman van tien letters, een filmepos van drie lettergrepen. Een sponsje dat zich vanzelf volzuigt met vorm, kleur en betekenis. In theorie is het net zo wereldverbeterend als casinopensioen. Alle woorden die met wild beginnen zijn sowieso prachtig, vooral als ze gevolgd worden door iets wat van nature juist niet wild is. Wildplunderen werkt niet. Maar neem plassen. Zet er wild voor en je ziét de zaak ontsporen. De urine spettert om je oren. Bij wildbreien is dit effect optimaal. Zorgzame vrouwenhanden lussen draden ineen tot teder weefsel. Maar dan wild. De tijd- en ruimterestricties van het breien vallen weg, overal wordt ineens gebreid, de klok rond, op elke denkbare schaal, met ongekende kracht en snelheid. Er druipt bloed van de pennen. “Nine-eleven” was een vorm van breien. Wat die Alaskaanse krabvissers doen op Discovery: breien. Inmiddels hebben we natuurlijk ook beelden gezien, zodat dit wollen woord ook nog een dosis ontroering opzuigt. Koud straatmeubilair, zorgzaam ingepakt als de benen van een ballerina op weg naar het werk. Grauw staal, plaatselijk onderbroken door een stukje liefde. Morele pleisters. De jungle heeft een troost. Ja, er zijn vreemde dingen gaande. In een Occupy-kamp moet je tijdens een vergadering een lepel vasthouden en elkaar hardop nazeggen, en meisjes breien kousen voor lantaarnpalen. Ik zeg u: er is iets op til. Taalboppers! Hou op met die wildgroei en organiseer de Enige Echte Woord Van Het Jaar Verkiezing! Samen!’

Zo, dat was niet mis wat het wildbreien betreft. We gaan naar het ‘gewone’ breien. Dé hit van dit jaar zijn ongetwijfeld dé gebreide kerstballen van Arne & Carlos. Na de kerstballen kwam de gebreide kerststal waar Marijtje Ceelen mee aan de slag ging. Vandaag viel de kaart met de afbeelding van deze kerststal op de deurmat.

Ik wens iedereen een goede jaarwisseling en een stralend begin van 2012.