Het is enige tijd geleden dat Ursula Pahnke-Felder startte met haar project bushokjes te transformeren. Misschien herinner jij je het eerste berichtje dat ik schreef over het bushokje? Op 6 juni 2008 ging ik een kijkje nemen bij het bushokje aan de van Coehoornstraat en op 9 november 2008 was het dertiende en laatste bushokje aan de beurt.
We zijn drie jaar verder en de publicatie over het bijzondere project van Ursula Pahnke-Felder is onlangs verschenen en te koop bij Amazon.de. Het fotoboek telt 64 pagina’s waarvan 10 bladzijden zijn ingevuld door voorbijgangers die hun ervaring delen betreffende het ‘bushokjes project’. Ik ben één van hen. Hieronder mijn bijdrage:
Bushokje 11
De wekelijkse gratis krant die op de deurmat valt is ideaal om op de hoogte te blijven van de activiteiten in mijn omgeving. De krant wordt dan ook trouw door mij bekeken. Zo stuitte ik in De Trompetter op het bericht: Kunstenares neemt Venloos bushokje onder handen. Elke ruimte kan op elk moment door positieverandering een nieuwe betekenis krijgen. Elk moment kan met betrekking tot de ruimte, door het innemen van een nieuwe positie, opnieuw ontdekt worden. Dit is het uitgangspunt van het werk van Ursula Pahnke-Felder. Een bushokje wordt door haar tijdelijk veranderd in een woonkamer, in een kunstwerk, aangepast aan zijn omgeving waar de kijker zelf onderdeel van kan worden.
Slordig scheurde ik het bericht uit de krant met de bedoeling om op vrijdagmiddag 6 juni 2008 eventjes een kijkje te gaan nemen bij het bushokje aan de van Coehoornstraat. Eventjes werd omgezet in drie uur.
Dit was bushokje 11 van de 13 die getransformeerd werden in Venlo. Helaas was er niet zoveel belangstelling bij dit bushokje. Reden? De bussen reden niet waardoor er op deze plek niet veel mensen kwamen. Door het rustige geheel kreeg ik een uitgebreide uitleg van de kunstenares over dit project. Zoals met alles geldt, zodra je het verhaal er achter hoort, gaat het pas echt leven. Ik was nieuwsgierig hoe Ursula tot dit project was gekomen. Haar verhaal: ‘Ik woon al dertig jaar met veel plezier in Venlo. Op een gegeven moment ben ik als toerist door de stad gaan lopen en de bushokjes trokken bij mij de aandacht. Een passant vertelde mij: “Je kunt tegenwoordig wel in een bushokje gaan wonen met de vertragingen van Veolia. “‘
De uitspraak van de voorbijganger zette Ursula aan het denken en bracht haar op het idee om bushokjes tijdelijk om te bouwen tot een woonkamer. Toevallige bezoekers vertelden haar mooie, trieste, grappige en leuke verhalen. Een enkele keer kwam er zelfs een heel levensverhaal ter sprake. Met veel belangstelling hoorde ik de speciale ervaringen van Ursula aan in haar tijdelijke woonkamer. Laat in de middag fietste ik huiswaarts, na een bijzondere ontmoeting met een bijzonder persoon op zomaar een zonnige middag in juni.
Op 9 november 2008 was het 13e en laatste bushokje van lijn 6 bij het station aan de beurt. Op de 19e verjaardag van de val van de Berlijnse muur transformeerde Ursula de bushalte tot een monument van ‘Freiheit’. De gasten werden getrakteerd op een ter plekke gebakken flensje en een toost werd uitgebracht op de vrijheid en op een prachtige afsluiting van het project!
Ja, ik herinner me nog dat je over het project schreef. Wat leuk dat je deel uitmaakt van haar boek.
Wat mij het meest opvalt, is dat de kunstenares, zo begrijp ik uit jouw leuke verslag, door een toevallige opmerking op haar project is gekomen, en dat mensen spontaan hun verhaal gaan vertellen in de ‘omgetoverde huiskamers’. Blijkbaar is er grote behoefte aan ‘menselijkheid’ en kunst kan daar een verbindende rol in spelen! Mooi om te lezen! Fijne zondag, groetjes van Lupineke
Hallo,
mijn vriendin en ik doen dit jaar ons profielwerkstuk over bushokjes. Zou u nog informatie voor ons hebben over deze kunstenaars of over andere dingen over deze wedstrijd. Natuurlijk is andere belangrijke informatie ook altijd welkom! Groeten Diane.
@Diane, leuk dat het onderwerp ‘bushokjes’ is van jullie profielwerkstuk. Ik weet zeker dat Ursula Pahnke met veel plezier wil vertellen over haar project. Het was overigens geen wedstrijd. Wil je graag het e-mailadres van Ursula, stuur me dan een mail via het contactformulier dat je rechtsboven op mijn blog vindt.