Behalve wild-breiwerk is er ook wild-borduurwerk ontdekt, en wel in Utrecht aan de Zeedijk. Robert van Gijssel schreef er op 25 augustus een leuk artikel over in de Volkskrant.

‘Misschien wel de mooiste straatkunst: het werk dat pas na vier keer passeren opvalt. Zag ik dat goed? Terugwandelen of fietsen en nog eens nader beschouwen. Verdomd! … om te voorkomen dat kinderen gaan spelen op het sloopterrein van de broodfabriek, heeft de gemeente een hekwerk geplaatst: klassieke roestvrijstalen hekdelen, deurtje erin voor de sloopwerknemers, dunne spijltjes met nare scherpe punten aan de bovenrand. Toch moet een creatieve figuur in deze weinig opbeurende stadsaankleding een mogelijkheid hebben gezien. Hij of zij zag in het hek een borduurbord, of een raster om eens fijn letters in te gaan zetten. Letters van dunne reepjes gescheurde stof, om eindeloos door het hekwerk te weven en kunstig te knopen, en te komen tot die ene krachtige mededeling. Hoewel, krachtig. Wat staat er nu eigenlijk, denk je na de eerste ontdekking. Ga recht voor het hek staan en je kijkt dwars door de letters heen. De kreet is transparant en de zachte kleuren oranje en lichtpaars komen de leesbaarheid ook niet ten goede, al is het lettertype in kruissteek prachtig uitgewerkt. Maar als je deze straatkunst een beetje van de zijkant bekijkt, krijgen de letters body. De reepjes stof komen nader tot elkaar, de lucht ertussen verdwijnt. En dan komt de Romeinse filosoof Lucius Annaeus Seneca ineens in al zijn gevatheid tot je. “We live not according to reason, but according to fashion”, staat in het hek geschreven. Het is een wel heel vrije vertaling van een zin uit Seneca’s Brieven aan Lucilius. … Hij zegt: “Een van de oorzaken van onze ellende is, dat wij leven naar voorbeelden en ons leven niet rationeel inrichten, maar ons laten meeslepen door de conventies. “‘