In deze log lees je over de expositie Het tafelkleed vertelt…. De tentoonstelling gaf aanleiding om het speciale tafelkleed van Matthijs en Eline uit de kast te halen. Het dateert van 2 augustus 1990, Matthijs was toen 5,5 en Eline 3,5 jaar oud. Met textielstiften kregen ze van mij de opdracht om op een katoenen laken tekeningen te maken. Bij de afbeelding schreef ik wat het voorstelde, want dat vergeet je na een aantal jaren. Zowel Mathijs als Eline was het tafelkleed vergeten. Beiden vonden het erg leuk om na al die jaren hun eigen kindertekeningen te zien.
Dat een jongen een politieauto tekent kun je verwachten, maar voor een meisje is dit minder voor de hand liggend. Werd Eline beïnvloed door Matthijs of was ze toen al gefascineerd door de politie? Tijdens haar studie Personeel & Arbeid aan de HAN in Nijmegen liep ze een jaar stage bij de politie en nu is ze bezig om haar masterscriptie te schrijven en waar doet ze dat? Juist ja, bij de politie! Wie weet volgt er na het afstuderen een baan bij de politie.
Nog zoiets, Eline tekende als klein meisje een poesje op het tafelkleed. Toen al helemaal weg van zo’n kleine viervoeter. Op speciaal verzoek van haar hebben wij enkele jaren twee katers in huis gehad. Ze zou o zo graag weer een poes in haar nieuwe huis willen, maar ja, ze woont er niet alleen, en helaas heeft Luuk last van allergieën. Dus… geen poes. Om het leed een beetje te verzachten, stuur ik haar af en toe een bijzondere poezenkaart.
Thijmen komt op dit tafelkleed niet voor. Hij heeft inmiddels wel zijn eigen tafelkleed dat totaal anders is dan het kleed van Matthijs en Eline. Daar vertel ik een andere keer over.
he ja leuk !! Lieve herinneringen, ben gek op kindertekeningen.
Herinner mij nu het laken dat ze hier hebben betekend om als tent te gebruiken, ben bang dat ik het heb weggegooid.
Wel nog een ‘T shirt waar kleindochter op heeft getekent.
Je kinderen hadden al jong talent !!
@MM, net als jij ben ik dol op kindertekeningen. Een grote tekenmap zit vol met tekeningen van de kinderen. Dat is nu al leuk om terug te zien en dan merk je weer eens hoe snel de tijd gaat.
O, dat zou jammer zijn als jij het laken hebt weggegooid. Eigenlijk niets voor jou omdat te doen!
Prachtig dit idee van het tafellaken en er een tekentafellaken van te maken .
Wat een dierbare herinneringen heb je zo verzameld . Ik heb van neefjes en nichtjes ook veel bewaard en het is zo leuk om het opnieuw in handen te hebben .
Tekeningen en aardige knutseltutteltjes .
Ik gaf nog al eens kinderpostpapier cadeau als er een jarige was . Dus dan werd er opdracht gegeven om tante een echte brief te schrijven . En zo zijn er wel eens corespondenties ontstaan die nog een tijdje voortgingen . Het eindigde wel met lievegroeten ook van de hond of poes en de kippetjes . Een speciale kaart maakte ik nog eens met kippetjes in een ren , met kippegaas wat me wel veel tijd en bedenksels van steken heeft gekost .
Zo hebben we allemaal onze herinneringen en hoe ouder je wordt hoe meer je dit vertroeteld .
Opmerkelijk dat je nu dit onderwerp hebt gekozen , ik was de laatse dagen veel bezig met de kindjes die allemaal eens langs kwamen in m,n leven .
Wat een ontzettend leuk idee was dit. Een fantastische herinnering.
Groeten, Marian
Schitterend idee en nu zo’n mooie tastbare herinnering.
Berthi, ik vind dit een erg leuk idee. Goed dat je er destijds bij hebt vermeld wat het was.
Leuke tentoonstelling bij de Kantfabriek.
Dat roept herinneringen op: Wij hebben de oudste dochter (toen een jaar of 3) eens op het behang laten tekenen. We zouden immers haar slaapkamer opnieuw gaan behangen, dus dan kon het wel. Wat we ons niet gerealiseerd hadden was, dat kleine kinderen geen onderscheid kunnen maken tussen oud en nieuw behang….
We hebben het nieuw behang mét tekening geruime tijd laten zitten 🙂
Prachtig wat leuk om dit allemaal terug te zien
@mieke s, zo zag je op deze plek de tekeningen/teksten van de kinderen op de keukenmuur die gesloopt werd, alleen waren ze bij mij een stuk ouder dan jouw dochter destijds:
http://berthi.web-log.nl/berthi/2009/01/keuken-uitruime.html
Ik hoop wel dat je er leuke foto’s aan hebt overgehouden. Leuk verhaal voor je dochter.
Een geweldig idee!! En een tafellaken dat blijft bewaard. Mijn schoonzusje liet een behangrand voltekenen door de neefjes en nichtjes voor de babykamer. Jaren konden te tekeningen bewonderd worden. Maar nu is het weg. Tja kleine meisjes worden groot!
Ik heb ook nog geen afscheid kunnen nemen van de kindertekeningen van DS. Maar ooit zal ik toch moeten sorteren…..
Heerlijk dat dit tafelkleed uit de kast is gehaald. Een mooie herinnering aan hun jeugd.
Op textiel blijft het langer bewaard dan op papier.
De tekeningen van de kleuterschool van onze kinderen waren in ordners gedaan om te bewaren.
Na 40 jaar op zolder te hebben gelegen was er niet veel meer van over en je probeert wel eens wat op te ruimen (wat niet meevalt als je de ruimte hebt) Eerst is alles naar de schuur verhuist en heel langzaam krijgt het een plekje (oud papier) Zelf hebben ze totaal geen ruimte en belangstelling voor deze tekeningen.
@Berthi Neen, we hebben er geen foto’s van. We waren toentertijd alleen maar teleurgesteld en boos dat ónze dochter zoiets klaarspeelde….
Inzicht komt met de jaren!
Berthi, wat leuk dat je n.a.v onze tentoonstelling in Museum de Kantfabriek, dit kleed weer uit de kast hebt gehaald en de herinneringen met ons deelt.
Dit kleed zou ook in de tentoonstelling hebben gepast.
Op de lopers op de tafels in de Kant-ine komen steeds meer reacties te staan en bezoekers gebruiken dit idee weer voor bijv. bij een bruiloft, om de gasten hun naam en wensen te noteren.
Dit roept herinneringen boven. Wat leuk dat je hem nog hebt. Goed bewaren.
Is zo leuk voor later, ik heb nog een koekje van mijn zoon bewaard wat hij beplakt heeft met gekleurde korreltjes in een eigen gemaakt doosje. Op de kleuterschool voor moederdag.
Dit vond ik zo leuk, af en toe kijk ik er nog in. Enig.
Leuk hoor, die herinneringen van de kinderen. En de tafelkleed kan nog lang mee. Afentoe kom ik nog tekeningen en kleine berichjes van de jongens tegen. Ik heb namelijk ze tussen borduurpatronen gestopt. Altijd weer leuk om die berichtjes tegen te komen.
@ine, dat is jammer!
Als je de ruimte hebt om te bewaren, dan moet je dat zeker doen. Niets weggooien!
@elma, voor mij onvoorstelbaar dat je kinderen geen belangstelling hebben voor hun eigen tekeningen.
@mieke s, … en nu denk je daar heel anders over.
@Karin, och, ik weet niet of dit tafelkleed interessant genoeg was voor de expositie. Het vertelt wel een leuk verhaal.
@José, het koekje met doosje ook goed bewaren! Blijft ontzettend leuk.
@Hilda, grappig, ik zou niet op het idee zijn gekomen om tekeningen en berichtjes tussen patronen te stoppen.
Maarrrr hoe moet dat nu later , wordt dan het kleed nog eens doormidden geknipt ieder z,n deel met eigen tekening . . . ?
@Gerrie, tja, dom van mij dat ik ze later niet nog een tafelkleed heb laten maken. Ze hadden er ook niet altijd zin in, maar deden het omdat ik het leuk vond!:-) Ik denk dat er geloot moet worden. Het is geen optie om het doormidden te knippen zoals ze in Marken doen met een merklap.
Wat ontzettend leuk… een lieve herinnering. Je kunt het nog gaan borduren. 🙂