Het is niet de eerste keer dat we het over knopen hebben. Het is een geliefd onderwerp dat al menig keer op dit blog ter sprake kwam, maar de knopendoosjes bleven tot nu toe onderbelicht. Tijd om daar verandering in te brengen.
De prachtige knopendoosjes die je ziet komen uit de collectie van Josefien. Ettelijke jaartjes geleden kwam Josefien deze doosjes tegen op een markt. Ze waren te mooi om te laten staan. Het doosje met de Steinnuss Hosenknöpfe dateert volgens de afbeelding uit begin 1900. We hebben het dan over de Jugendstilperiode (1880-1914) die gekenmerkt wordt door sierlijke en zwierige lijnen, vaak in combinatie met florale motieven. De andere twee knopendoosjes lijken me van een latere datum, jaren 20/30 van de vorige eeuw. Jammer dat we tegenwoordig niet meer zulke fraaie knopendoosjes zien. De reserveknoopjes worden in een klein plastic zakje verpakt en vastgenaaid aan het etiket dat we aan de binnenkant van het kledingstuk vinden. Maar ja, waar laten we deze knoopjes nu? In de knopenpot, in de naaidoos, in de voorraadpot óf in de ijsblokhouder die Albert Heijn als tip gaf in Wathandig.
In de literatuur komen we de knoop ook tegen. Ruby’s lepel van Anna Lawrence Pietroni is een historische roman die zich afspeelt in een Engels provinciestadje in de jaren dertig van de vorige eeuw. De 13-jarige Ruby maakt kennis met de nieuwe excentrieke eigenares van de plaatselijke knopenfabriek, waar karkassen worden uitgekookt en botten worden verwerkt tot knopen en vervolgens met een dame die door de stedelingen voor een heks wordt aangezien. Alle ellende die ontstaat, blijkt op te lossen door Ruby, alleen moet Ruby eerst zichzelf redden.
Zoek je mooie handgemaakte porseleinen knopen dan moet je bij De Eerste Keramiek Kamer zijn.
Juist vandaag enkele leuke knoopjes gekocht. En inderdaad niet meer in zo’n mooi knopendoosje maar in een plastic zakje met kaartje eraan geniet.
Knopendozen hebben altijd een aantrekkingskracht. Je vindt er de mooiste kleuren en formaten in, alleen als je aan het zoeken bent heb je er altijd net 1 te kort en moet je toch nieuwe kopen.
hoe komt het toch dat zo’n zwierige doosjes ons in verrukking brengen? en waarom moet alles nu enkel maar ‘functioneel’ zijn …
Koninklijke Tichelaar, aardewerkfabriek in Makkum heeft knopen van Alexander Slobbe, wel met een prijskaartje maar mooi!
In de inboedel van mijn schoonmoeder zat ook een schattig knopendoosje. Gelukkig heb ik die nog kunnen redden voordat de zoons die opruimden het bij de stapel “weg te doen” gooiden:-)
Het is wel klein dus er kan niet veel in.
De rest van de knopen (daar zitten echt heel oude bij) zitten in een grote stopfles zodat ik er af en toe toch van kan genieten.
Leuk logje!
Janny
In mijn geerfde knopendoos vond ik ook nog andere zaken.o.a.B.H.sluiting,jarretels voor nylons, herenjarretels,veiligheidspeldem,drukknopen,gespen,knopen voor verpleegsterschorten haak en ogen en oude muntjes.
We hebben al eens eerder over knopen gehad. Een ware schat voor kleine kinderen en grote vrouwen.
Op de beurs in Zwolle staan ze vaak ook met van die kleurrijke knopen helaas dit jaar niet voor mij weg gelegd
Ik heb een knoopendoos (oude koekjestrommel) en een knopendoos (nieuwe koekjestrommel). Op geen van beide staat “Faden nicht schneidende Löcher”. Ze zijn wel alletwee vol. Als het al voorkomt dat ik ergens knopen op moet zetten, kijk ik eerst in deze dozen maar ik vind er zelden iets van mijn gading.
Leuke knopen van de eerste keramiek kamer Berthi. Vraagt wel wat extra werk natuurlijk.
Ik heb een doos met knopen die er al jaren inzitten en sommigen zullen nooit gebruikt worden, maar ik kan ze toch niet wegdoen.
Die Delfts blauwe knoopjes zijn prachtige kunstwerkjes.
Toen ik alleen nog maar het onderwerp zag voor vandaag , dacht ik oh leuk knopendoosjes en dan komen er opeens drie prachtige exemplaren voorbij schuiven .
Maar hoe mooi de doosjes ook zijn , de inhoud is alleen bestemd voor het herenvolk .
Want de Hosen knoopjes waren natuurlijk ook voor de heren . Dames droegen immers nog maar sporadisch Hosen .
Nu zit ik nog te wachten wat voor sierlijks er nog voor het vrouwvolk zal langs komen .
Ik ben ook nooit tevreden .
Ik ben al zo blij dat ik zelf nog enkele kaartjes met sierknoopjes heb ooit gekocht bij de Bijenkorf in de jaren 50-60
En dan knopen in een prachtig doosje verpakt . Ik denk dat vroeger de verpakkingen niet zo vaak van uiterlijk veranderden . We kunnen het zien bij de musea van oudheden een pakje sunlight zeep en Palmolive zeep het werd jarenlang op dezelfde wijze verpakt .
Tegenwoordig kun je vaak niets vinden in een vertrouwde verpakking , het is steeds weer vernieuwing . De mensen met een opleidingen tot ontwerper moeten aan het werk blijven . En men vindt alles al snel oud .
Aan de doosjes van vroeger is veel aandacht besteed , je weet wat je koopt en hoeft niet bang te zijn dat de gaatjes in de knopen je draad snel zullen snijden .
Nu ben ik ook nog nieuwdsgierig om de knoopjes te zien of zijn de doosjes nooit geopend ?
Was het maar waar, Gerrie, dat alle knoopjes er nog in zaten…..nee, de doosjes waren helaas al leeg toen ik ze vond. Ik dacht toen nog: “moet ik dit nu echt doen? lege kartonnen doosjes meenemen omdat ik ze mooi vind…??”.
Ik heb wel een paar oude steennootknopen, die er in hadden gehoord.
Ik vraag me af of er nog steeds knopen worden gemaakt van steennoot nu we zoveel kunststof hebben…??
Ik ben dol op knoopjes, bewaar ze niet in een ijsblokjeshouder maar gewoon in een houten laatje bij de naaibenodigheden. Wat en prachtige verzameling deze antieke doosjes! Het boek intrigeert me, eens kijken of de bieb het heeft! Fijn weekend!
Jammer dat er niet nog enkele knoopjes in zaten , maar ja ze zijn natuurlijk goed gebruikt .
En dat lege doosjes zijn bewaard is eigenlijk nog bewonderenswaardiger , want we kennen dat wel gooi maar weg dat is leeg .
mooie knoopjes -dozen en -verhalen fijn weeked basje
Mooie doosjes, ik heb ze in een oud koffie blik zitten en daar staat niet eens een afbeelding op. Saaiiiii.