FrancienR: ‘Van de zomer waren mijn man en ik samen in Frankrijk, we kwamen terecht in Argentan, Normandië. We stonden op een kleine stadscamping naast een mooi 19e eeuws huis. In dit huis (Maison des Dentelles d’Argentan) bleek het kantmuseum van Argentan gevestigd te zijn. Ik ben er natuurlijk een kijkje gaan nemen en kwam tot de ontdekking dat Argentan een belangrijke plaats is geweest in het maken van kant, net zoals Alençon, ook in Normandië. Het museum heeft prachtige antieke stukken kant en een wisselende tentoonstelling. Deze zomer was deze gericht op ondergoed door de eeuwen heen. Enig om te zien. In de hal van het museum was een videopresentatie over het maken van kant, met name de kant van Argentan. Op de video zijn onder andere zusters Benidictinessen, die laten zien hoe de kant gemaakt wordt. In Argentan is een Benedictinessen abdij en in dit klooster zijn nog vier zusters die de techniek van het maken van deze naaldkant beheersen. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt toen ik hoorde dat deze zusters bezoekers ontvangen om hun werk te laten zien. Zo ging ik dus naar het klooster. Ik werd allervriendelijkst ontvangen en naar de spreekkamer gebracht, daar stonden in prachtige oude kasten, de mooiste randen kant en kanten voorstellingen die je maar kunt bedenken. Heel oud en recent gemaakt kant. Er kwam een zuster, die achter de tralies mij in het Frans en aan de hand van een voorbeeldschrift dat zij onder de tralies doorschoof liet zien hoe de naaldkant gemaakt wordt. Iedere middag na het gewone werk in de abdij, werken de vier zusters gezamenlijk aan allerlei prachtige nieuwe ontwerpen. Aan het eind liet de zuster mij een aantal van haar eigen werken zien. Ik, die met ontzag vanuit de Rooms-Katholieke Kerk opgevoed ben door zusters, vroeg aan het eind, heel bescheiden, of ik een foto van haar mocht maken met het liefdespaar dat zij gemaakt had, natuurlijk mocht dat! Ze wilde zelfs de foto op mijn fototoestel zien! Ik meen me te herinneren dat zij aan dit kantwerk meer dan 500 uur heeft gewerkt.’
Voor het ontstaan van Point d’Argentan gaan we terug naar het einde van de 17e eeuw en zien dat deze kant in de 18e eeuw in de mode kwam en geliefd was, maar door de revolutie werd het maken van Point d’Argentan gestaakt rond 1830. Een nieuwe opleving voor deze kant ontstond in 1874 toen de heer Lefebure een school voor kantwerksters Le Grand Dentellier de France oprichtte in een atelier dat behoorde bij het klooster. Sinds de laatste oorlog wordt Point d’Argentan uitsluitend gemaakt door de zusters.
Een zeer charmant stukje kant , heel mooi uitgevoerd .
Het is steeds weer verbazend hoe nonnen dit werk kunnen . Ik heb het vroeger meegemaakt in het ziekenhuis , ze hebben zoveel geduld !
Wel bijzonder dat vanachter de tralies dit getoond mag worden .
Ik vraag me even af dit onderwerp voor een non , wat heeft ze er ingelegd ?
Was ze bezig met een verlangen van vroeger dat niet verwezenlijkt kon worden ?
De meeste kloosters zullen wel geen tralies meer hebben . Het onderwerp ondergoed met kant dus , wat wulps , wat verleidelijk . Maar wil elke vrouw eigenlijk niet iets van kant ? Niet alleen een hemd met brede schouderbanden en met een lockzoompje afgewerkt , dat is toch te gewoon !
Daar schiet mij opeens een kleine gebeurtenis te binnen , van lang geleden .
Ik was op een hobbybeurs in den Haag , waar iedereeen zijn eigen werk kon tonen en eventueel verkopen .Een wat oudere dame had een wandkleedje gemaakt . Ik had al snel gezien dat er kant van ondergoed in een bekende huidskleur op verwerkt was .
ik maakte met de vrouw een praatje en dan wordt mij heel geheimzinnig meegedeeld dat ze zelfs stukjes kant van een oude BH heeft gebruikt . Ze verteld het fluisterend , niemand mag het horen !
Wij zouden er nu toch geen probleem meer mee hebben hier gewoon over te praten . . .
Ik kijk nog even naar het prachtige stukje kant het is werkelijk schitterend . Zo,n mooi onderwerp zo prachtig gemaakt , zo sierlijk in de mooie randomlijsting .
En natuurlijk veel dank voor het uitgebreide verhaal .
Ik zou zo wel even naar de nonnen willen gaan nog meer zien en genieten en de stilte beleven !
Een hele bijzondere ontmoeting en zo heel onverwachts. Leuk om dit verslag te lezen. Het is alsof ik er even bij ben geweest daar in het klooster. Een prachtig kunstwerkje van kant.
mooi kanten “kleedje” als anit-maccassar??// hoe durf ik …. Mooi verhaal , maar vanachter de tralies, is toch wel heel ver gezocht voor de huidige tijd, of was di ter beweiliging van het kant, want fotos maken van de lieve non mocht weer wel Basje
@Gerrie, ik was blij verrast toen Francien deze foto stuurde en de textielkaart. Met trots laat de zuster haar werk zien, overigens is dit hetzelfde werk dat op de textielkaart staat afgebeeld. Tja, waarom koos ze voor een liefdespaar? Daar zullen we nooit achter komen.
Tralies in een klooster dat past bijna niet meer in deze tijd. Waar ook nog tralies zijn, is in het klooster in Steyl bij de roze zusters, de Dienaressen van de Heilige Geest van de Altijd Durende Aanbidding.
Net als bij Gerrie, was mijn eerste reactie: dan kan toch niet, zulke wulpse artikelen gemaakt door contemplatieven??? Maar hoe dan ook, ze hebben het prachtig gedaan en ik ben blij dat er nog mensen zijn die oude technieken levend houden. Kennelijk zijn de zusters zich bewust van het feit dat ze ‘werelderfgoed’ maken anders zouden ze zich nooit laten fotograferen door, of zelfs maar praten met vreemden.
wat grappig, een streng levende kloosterzuster die zo’n frivool tafereeltje maakt – toch nog op en top francaise dus 😉
Zo’n plaatje (prachtig) gemaakt door een kloosterzuster…….
Voer voor psychologen??????
Wat een leuk verslag. En vreemd inderdaad een non in habijt achter de tralies die wel op de foto wil met haar wereldlijke tafereeltje. Heel leuk en wat prachtig gemaakt.
Anneke SK
Nog een kleine toevoeging van mijn kant.Het prachtige oude kant staat in kasten in de spreekkamer je kunt er dus met je neus bovenop staan. Het prachtige liefdespaar heeft de zuster ook onder de tralies doorgeschoven zodat ik het van dichtbij kon zien.
leuk om jullie reacties te lezen het was inderdaad en bijzondere ervaring daar in het klooster in Argentan!
Zo frivool of wulps is dit plaatje toch niet? Hij lijkt een handkus te geven. Dat is toch dé manier om een aanbidder op afstand te houden?? ;-))
De tralies zijn niet van deze tijd. Maar dat zijn vrouwen die op deze manier willen leven eigenlijk ook niet.
Toch kiezen ze daarvoor en zijn er heel tevreden mee.
En ook al leef je achter tralies en in een streng habijt, trots zijn op de gave die je kreeg en gebruikte voor dit mooie werk dat mag!
Daar ben ik het mee eens, Ine! Ik denk ook niet dat de zusters de liefde tussen man en vrouw verkeerd vinden, al hebben ze zelf hiervan afstand genomen om zich helemaal aan God te kunnen wijden.