Wolplamuur



Volgens de weervrouw is morgen de gevoelstemperatuur -15 graden. Koud, bitter koud. Het wollen vest of de trui kan uit de kast gehaald worden. Ik hoop voor je dat de mot de afgelopen zomer geen schade heeft aangericht aan je mooie trui of vest want anders moet je nog snel het gat gaan stoppen of… de oplossing van Heleen Klopper toepassen: Woolfiller alias Wolplamuur. Hoe werkt wolplamuur? Onder het slijtgat leg je een stukje schuimrubber, vervolgens komt hier een plukje wol overheen zodat de slijtplek bedekt is. Met een viltnaald (een naald met minuscule haakjes die richting naaldpunt wijzen waardoor de wolvezel naar beneden wordt geduwd) begin je in de wol te prikken. Al snel zie je de wol veranderen in een dun viltlaagje. Het mooie van wol is, dat de vezels schubben hebben die door wrijving gaan open staan, waardoor de vezels zich aan elkaar hechten en niet meer loslaten. Ook niet in de was.

In oktober 2009 ontving Heleen Klopper de Doen/Materiaalprijs en volgens Time Magazine is Wolplamuur een van de beste uitvindingen van 2010.

De gehaakte trui en jurk van Bas Kosters



Bas Kosters was een van de deelnemers aan de Dutch Fashion Awards 2010. Voor zijn collectie, waarmee hij de Dutch Fashion Incubator Award won, liet hij van dikke wol een trui en jurk haken door een vriendin. Handwerk is zo uniek en persoonlijk, volgens Bas Kosters. De twee gehaakte kledingstukken waren de blikvangers van zijn show.



In deze log laat ik je weten dat de gebreide kabeltrui helemaal terug komt in de winter van 2011-2012. Volgens Milou van Rossum (modejournaliste voor de Volkskrant) is grof brei- en haakwerk een van de trends van dit najaar. Prada liet op de catwalk dikke kabeltruien en –rokken zien en bij D&G draait het om dikke truien met klassieke Noorse motieven. Kortom, gebreide kleding is voorlopig niet weg te denken in de modewereld.

Foto’s: Peter Stigter

Textielpost – Argentan



FrancienR: ‘Van de zomer waren mijn man en ik samen in Frankrijk, we kwamen terecht in Argentan, Normandië. We stonden op een kleine stadscamping naast een mooi 19e eeuws huis. In dit huis (Maison des Dentelles d’Argentan) bleek het kantmuseum van Argentan gevestigd te zijn. Ik ben er natuurlijk een kijkje gaan nemen en kwam tot de ontdekking dat Argentan een belangrijke plaats is geweest in het maken van kant, net zoals Alençon, ook in Normandië. Het museum heeft prachtige antieke stukken kant en een wisselende tentoonstelling. Deze zomer was deze gericht op ondergoed door de eeuwen heen. Enig om te zien. In de hal van het museum was een videopresentatie over het maken van kant, met name de kant van Argentan. Op de video zijn onder andere zusters Benidictinessen, die laten zien hoe de kant gemaakt wordt. In Argentan is een Benedictinessen abdij en in dit klooster zijn nog vier zusters die de techniek van het maken van deze naaldkant beheersen. Mijn nieuwsgierigheid was gewekt toen ik hoorde dat deze zusters bezoekers ontvangen om hun werk te laten zien. Zo ging ik dus naar het klooster. Ik werd allervriendelijkst ontvangen en naar de spreekkamer gebracht, daar stonden in prachtige oude kasten, de mooiste randen kant en kanten voorstellingen die je maar kunt bedenken. Heel oud en recent gemaakt kant. Er kwam een zuster, die achter de tralies mij in het Frans en aan de hand van een voorbeeldschrift dat zij onder de tralies doorschoof liet zien hoe de naaldkant gemaakt wordt. Iedere middag na het gewone werk in de abdij, werken de vier zusters gezamenlijk aan allerlei prachtige nieuwe ontwerpen. Aan het eind liet de zuster mij een aantal van haar eigen werken zien. Ik, die met ontzag vanuit de Rooms-Katholieke Kerk opgevoed ben door zusters, vroeg aan het eind, heel bescheiden, of ik een foto van haar mocht maken met het liefdespaar dat zij gemaakt had, natuurlijk mocht dat! Ze wilde zelfs de foto op mijn fototoestel zien! Ik meen me te herinneren dat zij aan dit kantwerk meer dan 500 uur heeft gewerkt.’



Voor het ontstaan van Point d’Argentan gaan we terug naar het einde van de 17e eeuw en zien dat deze kant in de 18e eeuw in de mode kwam en geliefd was, maar door de revolutie werd het maken van Point d’Argentan gestaakt rond 1830. Een nieuwe opleving voor deze kant ontstond in 1874 toen de heer Lefebure een school voor kantwerksters Le Grand Dentellier de France oprichtte in een atelier dat behoorde bij het klooster. Sinds de laatste oorlog wordt Point d’Argentan uitsluitend gemaakt door de zusters.

Sinterklaasetalages



We zitten middenin de sinterklaastijd en genieten van de mooie sinterklaasetalages. Nou ja, als we ze kunnen ontdekken. Vandaag was ik in Eindhoven en liep enkele uren door het centrum, op zoek naar mooie etalages in sinterklaassfeer, maar dat viel niet mee kan ik je zeggen. Veel, veel té veel kerstballen en kerstslingers kwamen voorbij. Soms zag ik een enkele zielige Zwarte Piet in een etalage, maar daar heb je het dan ook wel mee gehad. Gelukkig trof ik het bekende boek van Sinterklaas aan in de etalage van V&D, máár… onze hofleverancier van Sinterklaas, hier bedoel ik natuurlijk de Bijenkorf mee, houdt zijn traditie in ere en heeft zijn best gedaan om er dit jaar wederom iets moois van te maken. Kijk mee en probeer een beetje sinterklaassfeer mee te krijgen via de volgende foto’s van de sinterklaasetalages van de Bijenkorf.















Indigo verven



Op 9 november reisden we voor de eerste keer mee met Trees en Tommes door de provincie Guizhou in China. Vandaag trekken we verder en komen aan bij het indigo verven.





Trees: ‘Van de indigo planten, die daar gekweekt worden, wordt de verfstof gemaakt. De lange stroken katoen worden geverfd, gespoeld in de rivier en te drogen gehangen. Vele dorpen zijn rijkelijk versierd met de blauwe lappen. Hoe vaker de stof geverfd is, hoe donkerder het blauw wordt. Daarna wordt de stof met de hand gekalanderd. Door met een houten hamer op de stof te slaan, gaat de stof glanzen.’





Decemberzegels 2010

Vreemd, geen post vandaag. Nou ja, bijna niet want de ‘alternatieve’ post viel wel op de deurmat. Alternatief staat voor post die via DHL en Sandd binnenkomt. Je mist gelijk de vertrouwde plons die ik bijna elke dag op hetzelfde tijdstip hoor. Morgen moeten we het ook zonder post doen. De postbodes en postbezorgers van TNT leggen het werk 48 uur stil. Zij staken omdat TNT 11.000 banen wil schrappen, waarvan 3.100 gedwongen ontslagen. Vandaag werden duizenden handtekeningen aangeboden, aan minister Kamp van Sociale Zaken en staatssecretaris Bleker van Economische Zaken.

Binnenkort richt Nederland zich massaal op de kerstpost. De Decemberzegels zijn er al, en wat zijn ze mooi.



Het ontwerp is van PiP Studio. De inspiratie voor het ontwerp vond PiP Studio in haar eigen kerstverzameling. Daarin zit bijvoorbeeld een oude kerstkaart, een hertje en een kerstklok. Elk met een eigen verhaal of herinnering, verpakt in een houten kist. Al met al een mooie bonte verzameling, die de kerstkaarten extra feestelijk maken en bij deze decemberzegels denk ik direct aan folklore. Bij aankoop van een setje van drie vellen Decemberzegels krijg je de gratis Thuisagenda 2011, ook ontworpen door PiP Studio.



De Decemberzegels zijn al geldig en kunnen voor kerstpost gebruikt worden tot en met 6 januari 2011. Na deze datum moet je bijplakken tot het standaard tarief van Nederland 1. Dit tarief is per 1 januari 2011 € 0,46.
Nu maar hopen dat de postbodes en postbezorgers het niet in hun hoofd halen om voor de kerstdagen opnieuw te gaan staken. Misschien is het beste om bij voorbaat al de kerstpost snel op de bus te doen. Gaat mij dat lukken?

Textielpost – Parijs II



Christien: ‘Een van de musea die ik prachtig vind: Musée d’Orsay. In de tweede helft 19e eeuw zie je veel boerenleven geschilderd worden. Huiselijke taferelen en de vrouw stopt, breit of naait dan nog wel eens. In de titel niets over het naaigerei, zal wel een man zijn die ’t bedacht heeft.’

Le Bouquet de marguerites, circa 1871-1874 is geschilderd door Jean François Millet (1814-1875).

Musée d’Orsay is absoluut een aanrader als je Parijs bezoekt. In 2008 was ik er een dagje, maar eigenlijk was dit veel te kort.

Karola Pezarro in Museum Rijswijk

Tot en met 2 januari 2011 is in Museum Rijswijk werk te zien van Karola Pezarro. Op deze overzichtstentoonstelling worden werken van textiel, sculpturen en tekeningen getoond. Gelijktijdig verschijnt in de serie Haags Palet het boek Karola Pezarro. Tussen de tijd met een inleiding van Sandra Spijkerman. Laat ik beginnen met het boek.



Sandra Spijkerman begint haar verhaal met een uitspraak uit het boek Weg uit het verleden van Anke de Vries dat zij in haar jeugd las.

… Als je in het leven moet kiezen tussen het nuttige en het overbodige, dan moet je altijd voor het overbodige kiezen…

Vaak wordt de kunst als overbodig gezien, als schijnbaar nutteloos, schrijft Sandra Spijkerman. ‘Maar het gaat ook om die dingen die je vanuit je ooghoek waarneemt, de kleine details. Onbelangrijk misschien voor het grotere geheel, maar desondanks cruciaal voor een beter begrip of een andere blik. Daar draait het ook om in het werk van Karola Pezarro.’



Eén van de details van ‘De naam en het land’ (2010) dat op uitklappagina’s in het boek te zien is. In dit werk is Karola Pezarro uitgegaan van oude foto’s van de familie van haar vader en haar moeder. Bedekt door een fijngeborduurde, transparante stof, schemeren de portretten. Doordat ze niet meer herkenbaar zijn, staan de personen symbool voor het verloren gaan van levens, verlangens en tijd.

Zo’n twee jaar geleden begon Karola Pezarro met borduren. In het verleden tekende ze altijd veel. Met de naaimachine kun je dergelijke tekeningen probleemloos maken. Karola Pezarro probeerde uit op de naaimachine wat er gebeurde als je een splitsing maakte. Het is een soort tekenen met naald. Zonder vooropgezet plan gaat ze aan de slag met het materiaal. De kunst is om op het juiste moment er iets mee te doen. Dat Karola Pezarro dit goed afgaat, blijkt uit de fraaie werken die uiteindelijk tot stand komen. Inna Architektura-borduursels is daar een voorbeeld van en Tussen de tijd sluit voorlopig deze reeks fraaie borduursels.



Inna Architektura 9 (2009). Fotoprint/borduurwerk 25,5 x 19 cm.


Karola Pezarro. Tussen de tijd, Haags Palet, hardcover, 48 bladzijden. ISBN: 978-90-70003-27-2. Prijs € 15.
De uitgave is rijk geïllustreerd met grote afbeeldingen van de (borduur)werken van Karola Pezarro. Voor in het boek zijn twee losse bijlagen toegevoegd, een Engels- en Duitstalige versie van de inleidende tekst van Sandra Spijkerman. Het is te zien dat er de nodige tijd en aandacht is besteed aan deze uitgave.



Tussen de tijd (2010), 175 x 250 cm.


Tot en met 2 januari 2011 is in Museum Rijswijk de tentoonstelling Karola Pezarro. Tussen de tijd te zien.

Openingstijden Museum Rijswijk:

Dinsdag tot en met vrijdag en zondag van 14.00-17.00 uur, zaterdag van 11.00-17.00 uur, maandag gesloten. Eerste kerstdag, oudejaarsdag en nieuwjaarsdag gesloten, tweede kerstdag geopend. Meer informatie op de website van Museum Rijswijk.



Wawel (2010). Fotoprint/borduurwerk 19,5 x 26 cm.

Culturele kaalslag…

Het zal je niet ontgaan zijn dat het nieuwe kabinet meer dan 200 miljoen euro wil bezuinigen op kunst en cultuur. De kranten, televisie, bladen en internet zorgen ervoor dat we op de hoogte blijven van de laatste ontwikkelingen. Gaan we daadwerkelijk een Culturele kaalslag tegemoet?



In mijn mailbox vond ik een berichtje van Ine met verontrustend nieuws. Lees dit, dit, dit en dit persbericht over het Historisch Museum De Bevelanden in Goes. Is de expositie ’t Zijn weer lappen de laatse merklappententoonstelling geweest? Moet het Historisch Museum De Bevelanden vertrekken uit hun huidige pand?



Het Audax Textielmuseum organiseerde dit jaar voor de zesde keer het Textielweekend. In 2005 startte dit evenement op kleine schaal. In de loop der jaren is dit textielfestival flink uitgegroeid met een programma georganiseerd met ruim 30 partners. Toch heeft het Textielmuseum besloten om geen Textielweekend meer te organiseren. De coördinatie en verantwoordelijkheid van het Textielweekend is enorm toegenomen en dat kost het Textielmuseum veel meer tijd en geld dan oorspronkelijk was voorzien. Er is geen zicht op continuïteit van de inhoudelijke en financiële ondersteuning aan het Textielweekend van het provinciale programma ‘Schatten van Brabant’. Uit evaluaties blijkt dat zowel vanuit het publiek als vanuit de deelnemers dat door de verbreding het Textielweekend niet meer voldoende herkenbaar is en het eenduidig imago ontbreekt. De ene helft vindt het te traditioneel, de andere helft te vernieuwend!
Wil je het uitvoerige verslag lezen, kijk dan hier.

Op 3 oktober heb ik met veel plezier het live bloggen gedaan vanuit de vernieuwde bibliotheek van het Textielmuseum. ’s Ochtends heb ik op enkele plaatsen in het museum een blik kunnen werpen op workshops en ik sprak uitsluitend met enthousiaste bezoekers. Heel erg jammer dat deze zondag tevens de definitieve afsluiting inluidde van het jaarlijks terugkerende Textielweekend.

Brabant 10 TV heeft een uitgebreide reportage gemaakt van het Textielweekend 2010.

Love Letters



Maria Ikonomopoulou is één van de kunstenaars die deelneemt aan het Groot Grafiek project. Het is een samenwerkingsproject tussen Rotterdam en Eindhoven waarin kunstenaars die normaliter geen grafische technieken gebruiken de opdracht krijgen om te experimenteren en minimaal twee keer zo groot formaat werken proberen te ontwikkelen (120 x 160 cm).

Maria Ikonomopoulou: ‘In het kader van de Groot Grafiek opdracht heb ik een aantal werken ontwikkeld met gebruik van de blinddruk techniek.

Op stevige vellen etspapier zijn liefdesteksten geborduurd met wit touw. Aan de ene kant teksten zoals, Me waiting for You, Me adoring You etc. en aan de andere kant You observing Me, You saving Me etc. Door het dubbelvouwen van het papier en het onder de etspers met maximale druk te zetten vloeien de liefdesteksten in elkaar over. De werkstukken hebben twee gelijkwaardige kanten, ze kennen geen vóór- en achterkant.’

Maria Ikonomopoulou gebruikt vaak borduursel en handgeschreven teksten in haar werk. Wat haar fascineert is de relatie tussen ‘You and Me’, maar met ‘You’ wordt meestal een groep mensen bedoeld. Het gaat over het evenwicht tussen individualiteit en collectiviteit.



De ‘Love Letters’ zijn tot en met 5 december 2010 in City Art Center in Rotterdam te zien, en vanaf 3 december tot en met 10 januari 2011 in De Krabbedans in Eindhoven.

Misschien kijk je een beetje vreemd tegen de data van de exposities aan, maar het klopt. Uitleg van Maria Ikonomopoulou: ‘Er zijn twee verschillende Love Letters:
Love Letter (me-you)
Love Letter (you-me)
met identieke afmetingen en vorm en vergelijkbare teksten, maar toch anders. De tweede ben ik dus nog aan het borduren! Hetzelfde geldt voor de kleinere werken. Er zijn er vier van (twee worden geëxposeerd in Rotterdam en twee in Eindhoven):
You kidding Me/ Me playing with You
Me adoring You/ You loving Me
You using Me/Me forgiving You
Me protecting You/You saving Me.’

In Textiel Plus nummer 207 (voorjaar 2009) staat een artikel te lezen over Maria Ikonomopoulou.