Ilse kwam in juli per toeval in het Knopenmuseum in Warthausen. ‘Het was erg leuk opgezet en er viel veel meer te zien dan ik verwacht had’, laat Ilse me weten. Helaas had ze geen camera bij zich.
Niet alleen Ilse is in het knopenmuseum geweest. Karin was vorig jaar op vakantie in de buurt van Warthausen en wilde het knopenmuseum wel eens van binnen zien. Zij had wel een camera bij zich.
Karin: ‘Wat het knopenmuseum zo leuk maakt is het gebouw zelf, een oud stationsgebouw,
de wijze van tentoonstellen, met uitleg en voorbeelden erbij, de toepassingen van de knopen in uniformen en kleding, knopen van beroemdheden, maar ook de antieke handwerkmaterialen en -gereedschappen die je kunt zien. Snoezige, maar ook hele praktische naaidozen, kunst met knopen en nog veel meer. De opzet van het museum is ook heel bijzonder, alles komt ten goede aan onderzoek naar kanker, maar daar wordt op een bescheiden wijze aandacht aan besteed. Kortom een bezoekje meer dan waard!’
Karin: ‘Dit is het station waar het museum in gevestigd is. Het staat naast de Öchsle Museumschmalspurbahn. Een echte aanrader voor meereizende mannen die niet van lapjes, draadjes en knoopjes houden. Je moet de mannen tenslotte wel te vriend houden,
anders willen ze nooit meer omrijden voor een leuk handwerkuitje!’
Wat zijn knopen toch prachtige voorwerpen.
Zo veel soorten modellen en kleuren, je krijgt er nooit genoeg van om naar te kijken.
Dat knopenmuseum lijkt me leuk om eens te bezoeken. Het gebouw is idd prachtig. Het adres ga ik noteren. Als we weer eens naar een vriendin in Zuid Duitsland gaan heb ik een adresje voor de heenreis. Voor de terugreis staat dan het Käthe Kruse museum in Donauwörth al genoteerd.
Deze lamp van knopen vind ik zo mooi.
http://www.knopenwinkel.net/knopen.html
Knopen met 1 haakje, knopen met 2 gaatjes, knoopjes met 4 gaatjes,linnenknopen, koksknopen, knopen die aan elkaar zitten etc. Er zijn zoveel knopen. Wat kon je als “kind” gelukkig zijn met een pot vol knopen. Deze aantrekkingskracht hebben de knopen nog steeds op mij. Wat een mooie foto van een naaikastje daar had ik graag in willen rommelen. Hoewel ik denk dat meer mensen op dat idee kwamen want er zit al glas overheen.
Om je vingers bij af te likken! En dat smalspoormuseum is een extra bonus, zowel voor manlief als voor mij!
knopen heel veel knopen en dan nog een treinmuseum ernaast, Ik wou……………..en droom verder van knopen en treinen.
@Hilda, was mijn naaidoos maar zo mooi geordend als het houten naaikastje…
Mijn eenvoudige kunstof naaidoos is zo langzamerhand een rommeltje geworden. Het zit vol met losse draadjes, her en der vind je naalden aan garenklosjes, speldjes, koordjes etc. etc. Opruimen, ho maar, je weet maar nooit of je het nog eens nodig hebt!:-) Ik ga snel enkele koordjes toevoegen aan mijn naaidoos. De koordjes haalde ik gisteren van een grote papieren tas. Het zijn van die handige, stevige touwtjes!
Hadden Duitsers een betere knopen-cultuur dan Nederlanders?
Dat vraag ik mij wel af bij het zien van de mooie beelden uit het museum. Die aandacht alleen al voor DE KNOOP…?!
In één van mijn laatjes heb ik drie oude kartonnen knopendoosjes staan uit Duitsland.
Die vind ik ook al zo stijlvol.
Ik zal Berthi er een foto van sturen, dan kunnen jullie het misschien ook eens zien….
Lijkt me erg leuk om eens te bezoeken!,Ik zie dat er ook iets voor mannen is dus dat is leuk!
groetjes Antje
Geweldig om dit te kunnen bezoeken !!
Wat zou ik graag tussen de knopen willen snuffelen.
Heerlijk om met je handen in de knopen te graaien.
Dit deed ik zo graag in mijn moeders knopen doos.
Ik bewaar overal de knopen van. Knip ze overal van af hihi.
Over gehouden van mijn moeder heerlijk !!
HA Ha Berthi dit doe ik nou ook. In een laatje zitten allemaal de koortjes van tasjes bewaar ze ook. Sjaan moet er altijd om lachen wat ik bewaar. Ik gebruik ze ozo vaak ergens voor. Als wij hier al blij mee zijn. Gaf er laatst nog een paar aan Lies.
Heerlijk toch een kleine hand is gauw gevuld.
Wie er in knopen gaat grabbelen moet er maar eens op letten of er kleine bolle goudkleurige knoopjes te vinden zijn met een ankertje . Die zaten op de marinejekkertjes . Opeens zie ik weer een meisje voor me van de lagere school die ook zo,n jekkertje droeg . Ze was de enigste dochter van een militaire politieman , die waren in ons dorp tijdens de mobilisatietijd . Een klein pittig dametje met donkere ogen en veel sproetjes op haar neus en het jekkertje stond haar goed . Ik weet zelfs haar naam nog . Een verstandige moeder die koos voor zo,n jekkertje . Het hoefde niet later nog eens gedragen te worden door een broertje die had ze niet , ze was enigst kind .
Van knoop naar kind dat was mijn knopenverhaal voor vandaag .
Nog even een aanvulling , vroeger mochten kinderen meestal niet zelf kiezen wat ze dragen wilden , die beslissing nam mama .
wat zou ik daar hebberig van worden!
Wat ik ook altijd zo leuk vind zijn die kokers waar de knopen in zitten. Met een voorbeeld op de stop! En dan alles mooi op kleur gesorteerd net als op je eerste foto.
Lintjes en touwtjes….in bloesjes zit ook vaak zo’n lintje én op kleur. Die worden hier dus ook altijd bewaard 😉
@Gerrie, ik kreeg pas op latere leeftijd inspraak wat mijn kleding betreft. Je moest dragen wat moeder voor je uitzocht of breide. Ik heb jaren gebreide kleding gedragen. Op een gegeven moment heb je daar meer dan je buik vol van.
Sjiek hoor om goudkleurige knoopjes met een ankertje als afbeelding op je kleding te hebben.
ziet er aantrekkelijk uit daar. Vooral het ‘mannenprogramma’ kan net dat extra zetje geven 😉