Textielpost – Amersfoort



Betty: ‘Niet uit Frankrijk, maar gewoon uit Amersfoort. Een schitterende tentoonstelling van kleur en draden. Allerlei wol, touw, zijde verwerkt tot kunst. Een aanrader!’

Tot 26 september 2010 is in het Mondriaanhuis te Amersfoort de expositie Herman Scholten – Ruimte voor textiel te zien. De tentoonstelling laat een compact overzicht van het werk van de textielkunstenaar Herman Scholten zien. De tentoonstelling is een eerbetoon aan deze vernieuwende wever. In zijn werk staan de ruimtelijke effecten centraal van het platte vlak dat een wand- of vloerkleed in wezen is: een derde dimensie wordt zichtbaar. In zijn artistieke opvattingen zijn niet alleen de expressieve kwaliteit van het weven en het materiaal van belang maar evenzeer de compositie en de voorstelling: Herman Scholten is ambachtsman en beeldend kunstenaar tegelijk; zijn kennis van materialen en technieken wordt verrijkt en gevoed door de inspiratie die hij vindt in de schilderkunst en de architectuur. Het werk van Herman Scholten is verwant aan geometrisch-abstract werkende kunstenaars, zoals Mondriaan en andere leden van De Stijl-groep.

Herman Scholten was vele jaren werkzaam als docent monumentale textielvormgeving en later coördinator aan de Rietveld Academie in Amsterdam. In die hoedanigheid is hij van bijzondere invloed en belang geweest voor een volgende generatie. Hij wordt beschouwd als de belangrijkste textielkunstenaar en vernieuwer van de moderne Nederlandse textielkunst.

9 gedachten over “Textielpost – Amersfoort

  1. @Betty, textielpost levert voor mij veel mooie nieuwe onderwerpen op, zoals nu weer over Herman Scholten. Een naam die ik niet eerder had gehoord, dus ik ging gelijk zoeken op internet en kwam prachtige kunstwerken van hem tegen in de mooiste kleurnuances.

  2. Fijn Berthi, dat je aandacht aan deze kunstenaar schenkt. Het verbaasde mij hoe kleurrijk en inventief zijn weefsels zijn. Ik was echt verrast hoe de, soms heel grote, doeken straalden van kleur, de weefsels waren volgens mij (ik heb er niet zo veel verstand van) diagonaal geweven, met verschillend dikte en soorten draden. Ook gingen ze niet altijd netjes ‘op en neer’, waardoor het heel elvendig was! Werkte hij eerst nog op een weefraam, later spande hij draden op de muur (het huis was hier speciaal voor ingericht) en weefde los op de muur.
    Zoals ik al schreef: een echte aanrader deze expositie maar ook het Mondriaanhuis is een prachtig museum!

  3. Betty, dank je voor je extra toelichting. Je schrijft er zo enthousiast over zodat deze expositie absoluut een aanrader is.
    Leuk om van je te horen dat Herman Scholten op een totaal andere manier werkt dan wat ´standaard´ is.

  4. Palimpsest: perkamentrol of ostraka die na afkrabbing of onzichtbaarmaking van het oorspronkelijk geschrevene beschreven zijn (Dikke van Dale)
    Scholten weefde zijn werk met behulp van spijkers op de muur van zijn atelier. Toen hij naar elders verhuisde, heeft Marian Bijlenga (die de familie Scholten o.m. uit haar jeugd kende) gevraagd of zij de ontstane stippenpatronen op die muur mocht overnemen voor het pand in andere handen zou zijn, om vervolgens op de stippen haar eigen werk te maken
    Daaruit is de serie Palimpsest ontstaan. zie:
    http://www.marianbijlenga.com/catalogus/catalogus.htm

  5. @Frederike, ik ken het werk Palimpsest van Marian Bijlenga, maar extra leuk om te weten hoe dit werk is ontstaan.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *