Wasplaats in Hongarije



Een vervolg op de log van gisteren. Frouke stuurde me een foto van Edit in Hongarije die bezig is om een voddenmat grondig onder handen te nemen. Frouke: ‘Edit doet dat voor mij omdat ik zéker de plomp in zou kukelen. Zoiets moet je van jongs af aan geleerd hebben… dat de vrouwen het nu nog steeds doen met in elk geval de voddenkleden is ook gewoon om hun wasmachine te sparen… de kleden zijn knap zwaar en Edit vindt dat ik ook zuinig moet zijn op m’n machien!’

Frouke: ‘Onze Edit is druk bezig een van mijn voddenlopers te boenen. Het water is glashelder en zacht (dit in tegenstelling tot het zeer harde leidingwater) en blijft altijd schoon omdat de bron een overloop heeft. De wastechniek van vroeger: thuis de was in een houten vat met water, waarin bovenin een witte doek werd gehangen gevuld met houtas uit de kachel (zeer loogrijk materiaal dus, een soort superbiotex). Een nacht weken, uitspoelen en wringen en dan in een mand of grote emaille bak bovenop je hoofd, de heuvel op, de heuvel af en in de bron spoelen (en eventueel eerst nog boenen) en weer
ermee op je hoofd terug naar huis. Was je een beetje rijk dan deed je de was in een mand in de kruiwagen, was je heel rijk dan reed je erheen met paard en wagen (en dan mochten je buurvrouwen misschien ook wel mee). Al met al een enorme klus, die was, maar natuurlijk ook een sociaal gebeuren, de laatste nieuwtjes en roddels uitwisselen terwijl je op je beurt wachtte, geweldig toch? In heel Hongarije kwamen deze openbare bronnen voor, bij ons zelfs twee, maar helaas verdween er ooit eentje onder het asfalt. Ook in Transsylvanië schijnen er nog een paar (in gebruik) te zijn, maar daarmee houdt het dan ook op… Bijzonder vind ik dat niemand de bron misbruikt, vervuilt, volgooit met rommel enzo. Het hele dorp is er zuinig op!’