Deze 23-jarige Amerikaanse marinier is in Afghanistan getroffen door een bermbom. Het steengruis is uit zijn ogen verwijderd. Hij moet plat op bed liggen met oogkappen op. Gelukkig komt het allemaal weer goed met hem.
De foto is gemaakt door Raymond Rutting en stond dinsdag 15 juni in de Volkskrant. Als textielliefhebber viel mijn oog direct op de quilt. Wie heeft deze lapjesdeken gemaakt? We weten dat vrouwen altijd heel hulpvaardig zijn en zeker in moeilijke tijden. Heeft een groep vrouwen zich ingespannen om met veel liefde quilts te maken voor de gewonden in Afghanistan? Of draagt deze lappendeken al een hele geschiedenis met zich mee?
Het is een quilt zoals ik een quilt het liefste zie, opgebouwd uit allemaal restjes lappen. Een lappendeken met een verhaal.
Zal deze quilt bewaard blijven? Zo ja, dan moeten we ons niet verbazen als over heel veel jaren de lapjesdeken ineens opduikt en met andere quilts op een expositie te vinden is zoals gebeurd is met de quilts uit Noord-Amerika die in ons land kwamen vlak na de oorlog. Over deze quilts met hun verhalen is zelfs een boek geschreven:
De verbindende kracht van Quilts, lappendeken van verhalen.
Berthi je zal ons zeker op de hoogte houden als je reacties binnen krijgt over het verhaal achter deze quilt.
Dit is echt bijzonder….en nu maar hopen dat als de gewonde ogen straks uit het verband zijn ze dit ook nog kunnen zien.
@Lies Huizer, een lappendeken is van alle tijden. Ze zijn belangrijk in goede en minder goede tijden zoals we weten uit het verleden.
Wat is het verhaal achter deze lapjesdeken? Wie kan het ons vertellen?
Ik ben even gaan googelen en vond dit artikel:
http://www.pnwlocalnews.com/vashon/vib/lifestyle/66530187.html
en deze website:
http://www.americanheroquilts.com/home.htm
Zou dit de bron zijn?
Dit zijn dan “Big quilts of love” om troost te geven aan de gewonden.
Berthi, dank je voor dit log. De dankbrieven van militairen in je tweede link geven aan hoe de quilts en het feit dat onbekende mensen dit voor hen maakten, gewaardeerd worden.
Het is fijn te zien en te lezen dat een “paar” lapjes een grote invloed kunnen hebben.Iets van thuis of met liefde gegeven kan ook een helende werking hebben
“Er is meer tussen hemel en aarde …”
De liefde waarmee deze quilts gemaakt zijn, lijkt daarin opgeslagen en omhult nu de onfortuinlijke soldaat.
Ik hoop dat alles goed komt met deze jongen.
@Mien B., jij geeft de beste benaming aan deze quilts.
@Ria A.S., ik heb een paar dagen nagedacht, zal ik wel – zal ik niet deze foto plaatsen. Ik vond het zelf uiteindelijk toch erg belangrijk dat dit onder de aandacht kwam. Heel veel vrouwen hebben met veel liefde ontelbare quilts gemaakt voor de gewonden in Afghanistan.
@Basje, daar zijn we het allemaal over eens.
@Saskia, het komt goed met deze jongeman.
Het zachte en warme van de quilt tegenover het harde van de oorlog.
Ik weet wel waar ik voor kies!
Mooie foto Berthi, goed dat je deze toch hebt geplaatst.
ik schrok erg van deze foto, mijn ogen en hersenen maakten een soort kortsluiting , ik had medelijden en dacht “help als dit maar goed komt”,het ziet er vreselijk uit ,wat een confronterende ziekenhuisfoto en tegelijk gaven mijn ogen het sein aan mijn hersenen “wat een mooie quilt”…het moet wel troostend zijn zoiets en da’s mooi ,liefdevol aan gewerkt en iem.moet dat voelen en hopleijk zeer binnenkort zien ..brrq….
indrukwekkend.
wat moet dat goed doen, zoiets vertrouwds als een quilt als je in ellendige omstandigheden ver van huis bent …
@Hilly, helaas is het de werkelijkheid van vandaag waardoor ik enkele dagen bedenktijd nodig had om te overwegen of ik wel of niet de foto zou plaatsen. Uiteindelijk wel gedaan omdat het goed komt met deze marinier en tevens om te laten zien dat veel vrouwen liefdevol werken aan quilts die gebruikt worden voor de gewonden in Afghanistan.
Dat je deze foto tegen kwam! Hij ziet er best oud uit. Heel apart dat hij over een soldaat heen ligt.