Voordat ik geopereerd werd op 30 april moest mijn voet en onderbeen tijdelijk in het gips. Mijn gedachten gingen naar de Chinese vrouwen met hun lotusvoeten die helse pijnen hadden geleden. Het was tijdens een reis in 1999 dat Anneke SK een Chinese vrouw ontmoette met lotusvoeten. Samen met haar ging ze op de foto. Kijk eens naar het verschil.
Anneke SK: ‘De foto’s zijn genomen in 1999 ergens tussen Luoyang en Nanjing in. De bewoners graven een meters diep gat uit in de gele leembodem. Dat wordt de binnenplaats. Voor elke bewoner c.q. gezinslid wordt een kamer uitgegraven uitkomend op die binnenplaats. Tegenwoordig worden er voor die kamers deuren geplaatst, vroeger waren er meer voorhangen. Het bewonen van zo’n kamer is best comfortabel. Er is altijd een aangename, constante temperatuur. En nog belangrijker, de bewoners van zo’n huis waren redelijk onzichtbaar voor vijanden. En dat is wat Chinezen altijd hebben geprobeerd; zichzelf onzichtbaar maken voor vijanden. Denk maar aan de Muur. En dan is zo’n huis ook nog heel goedkoop, ook niet onbelangrijk. Je koopt een lapje grond en graaft.’
Anneke SK: ‘De mevrouw op de foto had heel kleine voetjes. Via haar kleinzoon, die een woordje Engels sprak, begreep ik dat haar voeten niet waren gebroken maar wel ingebonden toen zij nog een klein meisje was. Ik schat de maat op die van mijn kleinzoontjes, dus maatje 23, 24. Of dat als lotusvoetjes geldt weet ik niet maar ze waren wel piepklein. Mijn “maatje” is 39 dus zoek de verschillen. Ze hobbelde wat op die binnenplaats heen en weer. Als ze buiten kwam werd ze door een van haar kinderen vervoerd. Ze draagt hier niet haar mooie zijden schoentjes. Zoals je ziet was het heel vies, regenachtig weer dus ze droeg haar daagse zwartkatoenen slofjes. Haar enkels waren ook heel dik en gezwollen. Op de foto kun je nog wel een beetje zien dat haar handen groter waren dan haar voeten.’
@Anneke SK, dank je voor de moeite die je hebt genomen om deze foto’s te zoeken.
Ik zie heel goed het grote verschil tussen jouw voeten en die van de Chinese vrouw. Haar mooie schoentjes zal ze keurig in haar huisje hebben staan voor een speciale gelegenheid. Het lijkt of de zwart katoenen lotusschoentjes behoorlijk beginnen te slijten. Of zijn ze gewoon erg vies?
Wat komt dit “schoonheidsideaal” ons toch vreemd over, maar toch…… het insnoeren van de taille kennen we ook!
Wat moet het pijnlijk zijn geweest, brrrrrr…
Lieve groet Anje.
en als die haar voetjes breekt, is er maar een klein beetje gips nodig …
…een klein beetje gips en maar een half-half sokje.
Wat doen vrouwen zich toch aan of wat laten ze zich toch aandoen….
Dat doet me denken aan mijn oudste dochter die, toen ze zo’n jaar of 8 was voor de spiegel stond en zei: o, wat ben ik toch knap. Of ze gelijk had, doet er eigenlijk niet toe. Ik ben nooit echt bezig geweest met het uiterlijk van de kinderen. Niet een beetje meer van dit of een beetje minder van dat. Je bent zoals je bent. Die opmerking van haar deed me goed toen. Tenminste geen gezeur.
Maar het wordt de mensheid moeilijk gemaakt om zo te redeneren. Jammer.
Die voetjes…tja! Je zóu kunnen zeggen ze wisten niet beter…dat was hun cultuur.
Maar auw auw auw…….
En net wat je zegt Anje: de wespentaille!
Ondertussen bekijk ik de foto’s van de woning. Lekker koel en knus bij elkaar, met toch ieder een eigen ruimte. Maar wat te doen als het hard regent? Zo’n gat in de grond loopt toch meteen vol?
Och hebben wij vrouwen ons door de eeuwen niet ook in het Westen mooier gemaakt door allerlei zaken aan ons lichaam te (laten) veranderen. Denk eens aan de plastische chirurgie, gaatjes in de oren voor oorbellen, piercings (waar dan ook), ingesnoerde taille, meters en meters aan stoffen in één jurk (arme rug), make-up dat we op ons gezicht smeren (wat volgens mij ook niet echt goed is), te kleine schoenen (omdat het zo’n leuk model is), etc. etc.
@mieke s, geweldige uitspraak van je dochter en ja, ze heeft helemaal gelijk. Iedereen is mooi op haar/zijn manier. Het zou toch verschrikkelijk zijn als we allemaal op elkaar gaan lijken? Nee, iedereen heeft haar/zijn eigen schoonheid en laten we dat zo houden en waarderen.
Helaas heeft de media op sommige jonge meisjes teveel invloed waardoor zij onzeker worden over zichzelf en het risico lopen om te kiezen voor een chirurgische ingreep.
O Berthi, wat leuk dat ik je vanmiddag in het echt zag op de textieldag! Helaas kon ik me niet aan je voorstellen, andere mensen vroegen je aandacht. Ik had nooit gedacht dat je zo dichtbij me woonde. Maar ik heb je brochuren !! ‘k Heb zelf geen web-log maar kom al een hele tijd op je blog kijken en vind het altijd superleuk. Mijn complimenten!
Is het nog goed gekomen met het kraaltjes klossen? Goed weekend, Liesbeth
Ik blijf het akelig vinden die kleine voetjes. Vooral de manier waarop ze klein gebleven zijn.Dat verhaal over het graven van de kamers vind ik wel bijzonder! Ben je er op uit geweest vandaag Berthi? Had je zeker wel hulptroepen mee genomen? Fijn voor je om er even uit te zijn.
@Marijna, nee hoor! Ik ben niet weggeweest. Nou ja, eventjes op bezoek bij mijn schoonmoeder. Liesbeth vergist zich.
@Liesbeth, ik denk dat je mij verward met iemand anders want ik was vandaag niet op een textieldag. Ik denk dat jij het over Verhildersum hebt, en dat is voor mij niet om de hoek en nu al helemaal niet te doen met mijn voet en onderbeen in het gips.
Ik hoop dat we elkaar zeker eens zullen ontmoeten op een textieldag of misschien op een expositie.
Fijn om te horen dat je geniet van mijn blog!
Ha Berthi ik ben ze nog steeds niet tegen gekomen de kleine voetjes, alleen de verhalen die erover vertellen. Ik denk dat er inmiddels geen vrouwen meer in het leven zijn met van die vreselijke voeten.
groet Elly
@Elly, wat geweldig dat jij vanuit een ver oord een berichtje plaatst! Er zal alleen nog een enkele oude dame zijn met kleine voetjes. Toch ben ik benieuwd of je één van deze oude dames alsnog treft op je reis.
Ik wens je nog een heel goed verblijf en voor straks alvast een goede terugreis.
Ik vraag me af hoe het zit met “de voordeur” bij zo’n uitgegraven woning. Interessant hoor.
@Liesbeth J, leuk om een reactie van je te lezen!
Ik denk dat je niet teveel moet voorstellen van een voordeur. Misschien zoiets als een losse plank?