Beestjes van Zeeman

Naar aanleiding van de log over de beestjes stuurde Mieke S. een mail naar de klantenservice van Zeeman. Zij wilde graag weten of er sprake van kinderarbeid zou zijn. Het volgende antwoord ontving Mieke S.:

Vriendelijk dank voor uw mail van 15 april jongstleden.

De landen waar wij onze artikelen kopen, zijn o.a. Hong Kong, China, Taiwan, India, Indonesië, Korea, Pakistan, Sri Lanka en de Philippijnen. In deze landen komt het helaas regelmatig voor dat met jonge kinderen wordt gewerkt. Wij willen hieraan niet meewerken. Wij vragen onze leveranciers een zogenaamde Code of Conduct te ondertekenen waarin diverse afspraken zijn opgenomen ten aanzien van o.a. minimum leeftijd, werkomstandigheden, beloning etc. Mocht blijken dat onze leveranciers zich niet aan deze gedragscode houden, dan krijgen zij de gelegenheid dit te verbeteren, bij gebreke waarvan wij het contract opzeggen. Ons inkoopteam instrueert onze agenten en leveranciers ook op deze wijze.

Ook proberen wij op onze manier een bijdrage te leveren aan de verbetering van de leefomstandigheden in deze landen. Zo dragen wij financieel bij aan diverse projecten, zoals in het verleden een kliniek, een drinkwaterproject en een kindertehuis. Ook stellen wij jaarlijks een onderscheiding en geldprijs ter beschikking aan de beste leverancier. Deze mag een “goed doel” bepalen waaraan dit bedrag wordt gegeven.

Wij gaan ervan uit u hiermede voldoende te hebben geïnformeerd.

Met vriendelijke groeten,
ZEEMAN
Klantenservice

15 gedachten over “Beestjes van Zeeman

  1. ja….en wie gaat het daadwerkelijk ter plekke controleren?? en wie ziet wat er achter gesloten deuren gebeurd? En een conduct tekenen wat betekend dat exact??
    Ik heb mijn twijfels Berthi

  2. Klinkt goed
    Nu maar hopen dat het ook echt zo gaat.
    Maar het is een begin.
    Zullen we maar zeggen.
    Positief blijven moet.
    Controleren moet.
    Klinkt goed.

  3. Ik vind het zo’n standaardbrief met slagen om de arm. Ze geven niet echt antwoord. Een simpel briefje met “Nee mevrouw, er is geen sprake van kinderarbeid bij de spullen die wij verkopen.” is blijkbaar niet mogelijk.
    Maar aan de andere kant, kunnen ze dat wel? Het is onmogelijk om bij elke fabriek tijdens alle bedrijfsuren een onafhankelijke controleur neer te zetten. Dus er kan nooit met 100% zekerheid worden gezegd dat er géén sprake is van kinderarbeid. Ze doen blijkbaar wel hun best om de kans zo klein mogelijk te maken.

  4. Ik hou er niet van om vervelend te doen, maar deze keer toch maar wel. Als de fabrikant dergelijke dingen probeert en wij vragen ons af of dat wel waterdicht is, dan is voor mij de vraag niet langer “kunnen ze dat wel”, maar: Wat kunnen wij doen? Toch die beestjes laten hangen? Toch iets meer uit geven in de wereldwinkel? Ze toch maar zelf maken? Ik weet het ook niet….maar nog los van de vraag naar kinderarbeid: het is toch ook treurig om te bedenken wat een volwassene verdient die die beestjes dan eventueel maakt?? Het blijft moeilijk en maakt sommige dingen er niet leuker op, daarvan ben ik me zeer bewust (ik hoef maar om me heen te kijken in Hongarije…)

  5. kijk dat is mooi, mooi om deze kant van Zeeman te lezen….goed dat Mieke hier naar vroeg ,zelf vegeet ik dat nog weleens.

  6. Ik was ook blij met de reactie van Zeeman. Het is in ieder geval een positief geluid, men laat blijken, zich bewust te zijn van bepaalde gevoelens in dit land. Maar ja, of het klopt en of je het kunt controleren?? Ieder mens zal zijn keuzes moeten maken en voor zichzelf die keuze moeten verantwoorden. Mijn keuze is: dit soort dingen koop ik in de wereldwinkel en als mijn beurs leeg is, dan is die leeg!
    Aansluitend hierop: BBC 3 startte gister met een serie waarin 6 Britse (verwende) jongeren meegenomen worden naar de plaatsen waar de spullen gemaakt worden die zij zo achteloos kopen (en weggooien). Gister betrof het een safier-mijn in Madagascar. Daar moesten ze een week meewerken. Volgende week een leerfabriek in Ethiopië. Schokkend, maar de moeite waard.

  7. Zoals jullie misschien weten reizen mijn man Rob en ik graag. Op tal van plaatsen in de wereld hebben we echt schokkende dingen gezien. Kinderarbeid veel, hoogzwangere vrouwen in India die met de hand, samen met diezelfde kinderen, stenen bikken en loodzware manden gevuld met die stenen dragen. In Sri Lanka waar Tamil mannen, vrouwen en jawel alweer die kinderen, met lappen om hun voeten gebonden, kokend asfalt met die voeten moeten egaliseren. Het is een woekerend kwaad verborgen in fabrieken maar ook in het openbaar voor iedereen te zien. Helaas veel keuze hebben de mensen daar niet. Ht grootstse kwaad zit in de hongerloontjes die iedereen verdient. Als de kinderen niet meewerken gaat een heel gezin dood van de honger.
    Als ik lage, te lage prijzen, voor een produkt zie, zie ik tegelijkertijd die schrijnende beelden voor me. Ik koop ze dus niet. Wij rijke westerlingen kunnen best een paar dubbeltjes c.q. euro meer voor een produkt betalen. En als dat niet kan dan maar wat minder consumeren of zelf maken. Gisteren bij Man bijt Hond zag ik b.v. een heel leuk item over een Repair Cafe.
    He, he wat een zwaar stuk op de zonnige morgen maar het moest me even van het hart.
    Heel fijne dag voor jullie allemaal,
    Anneke SK

  8. Zolang wij zulke (leuke) maar onnodige beestjes blijven kopen zal het altijd blijven bestaan. Maar niet alleen bij Zeeman, het gebeurt toch bij alle bedrijven die hun producten in de lage lonen landen laten maken.
    Elma

  9. Moeilijk om dit allemaal uit te bannen.
    Hoop dat ze hun best blijven doen, in ieder geval netjes van zeeman om dit uit te leggen.

  10. en zo is Zeeman weer gesust en kunnen we allemaal rustig slapen 🙁
    Wat er niet bijverteld wordt is dat het in die fabrieken met een dergelijk contract meestal “redelijk” verloopt maar dat diezelfde fabriekseigenaren buiten de fabrieken om nog talloze contracten hebben met clandestiene (naai)ateliers waar het er vele malen slechter aan toe gaat dan in die fabrieken. In die clandestiene ateliers zijn de lonen een fractie van wat men in de fabriek krijgt (en dat was al zo laag) en de arbeidsomstandigheden zijn nog slechter.
    Bedrijven in de Westerse wereld weten dit wel maar “hoeven” het niet te zien.

  11. Misschien beter iets dan niets, maar wij kunnen zelf proberen geen onnodige’nutteloze zaken te kopen en als we iets kopen is zo’n produktinfo en ernaar handelen op z’n plaats. Hier waren ze een eeuw geleden, in de achterhoek, in de textielfabrieken ook blij met de paar centjes die zo onder barre omstandigheden met het hele gezin verdienden. Hoop dat met behulp van de inzet van de westerse medemens daar verweg ook eindelijk wat redelijkheid en een betere beloning, voor de werkers mag komen.

  12. Hoe begrijpelijk de scepsis ook is, zijn wij bij machte uit te zoeken of Zeeman en andere winkels de waarheid vertellen? Verkoopt de natuurwinkel ook hetgeen ze voorstaan te verkopen? Daar zijn ook de nodige onderzoeken naar geweest: nee dus. Een stukje vertrouwen mogen we, naast enig gezond wantrouwen zeker hebben. Al die slavenarbeid, van volwassenen, maar vooral ook kinderen, moet zeker de wereld uit. Misschien dat via programma’s als Kassa of Radar e.e.a. onderzocht en bewerkstelligt kan worden?
    Gelijk dan ook maar geen Hollandse asperges en aardbeitjes meer op het menu zetten, want ook daarvan weet je niet of eerlijk loon aan wie dan ook is gegeven (vaak voormalig Oostblokkers die onderbetaald worden of illegaal hier aan het werk zijn, over slavenarbeid gesproken), en dat naast ons eigen bed. Waar liggen de grenzen?

  13. Het is in ieder geval een positief geluid van Zeeman. Om zekerheid te krijgen of Zeeman zich daadwerkelijk aan de regels houdt, moet je een controleur op pad sturen. Het meeste impact zou een journalist van een tv programma geven. Misschien voelt een omroep zich op een gegeven moment geroepen om een documentaire over dit onderwerp te maken. Het zou mooi zijn. We zullen geduld moeten hebben. Maar… als wij niets meer kopen, dan zijn de mensen die voor ons zo hard werken binnenkort werkeloos, en dat willen we toch ook weer niet?
    Het is en blijft een lastige zaak om grip op te krijgen. Sowieso is bijna iedereen bewust van de werkomstandigheden in de diverse werelddelen. Alleen al dat we met ons allen er stil bijstaan, erover praten en nadenken is een goede zaak. Met veel geduld komt het misschien nog eens helemaal goed. Gelukkig is er al heel veel verbeterd.
    @marcella, dank je voor de link. Die ga ik op mijn gemak eens lezen.

  14. En toch ben ik blij met zo’n brief van Zeeman! Ze denken er over na en zijn zich van zaken bewust. We zijn al een tijdje bezig met de wereldverbeteren, dus het zal ook nog wel een tijdje duren, maar dit vind ik toch weer zo’n stapje. Dank Berthi, voor dit bericht.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *