Gistermiddag werden drie exposities tegelijk geopend in Museum van Bommel van Dam: Uit de verzameling: Collectieverhalen, Entlang dem Rande des Mondes en De Wonderjaren.
De Wonderjaren is een familietentoonstelling. Hierin brengen drie kunstenaars hun jeugdherinneringen samen in woord, beeld en geluid. Alle drie zijn ze opgegroeid in de jaren vijftig van de vorige eeuw. Frank Groothof (bekend van onder andere Sesamstraat) vertelt verhalen, door Michel Pellanders zijn foto’s en films bijeen gebracht en geluiden zijn van Hannes Wallrafen. Toch gaat het niet alleen over de jaren vijftig van de vorige eeuw, maar ook andere tijden. Het gaat over het effect van geluid en beeld van een opgroeiend kind. Welke herinneringen brengen ze nu naar boven? Welke beelden roepen ze op bij anderen, niet opgegroeid in de jaren vijftig van de vorige eeuw? De bezoeker kan herinneringen aan school, aan thuis en aan de buurt beleven, beluisteren en ontdekken in onder andere een woonkamer, speelhut, klaslokaal en een oude DAF.
Op de website De Wonderjaren kun je je eigen jeugdherinnering achterlaten als tekst- of fotobestand. Zo ontstaat een virtueel museum met jeugdherinneringen van ons allemaal.
In Museum van Bommel van Dam hangt een prikbord waar iedere bezoeker zijn/haar jeugherinnering kan achterlaten. Marion Hoekveld (1948) schreef het volgende:
Beer
ik
een meisje en een teddybeer
zij houdt hem stevig vast
hij is van haar, zij houdt van hem
ze gaf hem kleren en een muts
met punt-oren die ze zelf op had
toen ze zo groot was als de beer
ze noemt hem Beer
en laat hem zijn
hij was een cadeau
van een tante van haar moeder
een zus van haar opa
tante Lize bracht Beer
op haar tweede verjaardag
hij was groot voor haar
ze liet hem niet meer los
zestig jaar later is hij er nog
oud, lief, gammel en naakt
Uit het Venlose Gemeentearchief is een fotoserie samengesteld van de fotograaf Cas Oorthuys die in de jaren vijftig van de vorige eeuw Limburg bezocht. Onderstaande foto is gemaakt in Maastricht in 1959.
Na 23 mei reist de tentoonstelling De Wonderjaren door naar Tresoar in Leeuwarden.
Steeds meer kunstenaars laten zich inspireren door handwerk of nemen zelf naald en draad ter hand. Zo ook Ton Slits zoals je op onderstaande foto kunt zien. Het is een detail uit een werk van 21,5 x 15,5 cm.
Een groot papierwerk van Ton Slits siert de grote ruimte. Het zijn vijf grote vellen papier waarin uitsnijdingen met de hand zijn gedaan. Her en der verspreidt tref je (doods)hoofdjes aan. De kunstenaar was zelf aanwezig, maar liet niets los over zijn bedoelingen met dit werk. Ik zie de ‘spinnenwebben’ als een verwijzing naar de maatschappij waarin de mens de weg is kwijtgeraakt.
Goeiemorgen! Al kwart voor 9 en nog geen reacties….nou laat mij dan vandaag de eerste maar zijn. Kostelijk die foto’s, maar vooral die insteek op invloed van geluid en beeld op kinderen. Maakt nieuwsgierig.
Bij mij (uit diezelfde tijd) komt gelijk natuurlijk weer van alles boven. Mijn moeder zong altijd de tophits uit die tijd mee (ze zong mooi! Qué sera, ik ken de hele tekst al mn hele leven, was mn eerste engels (en ik was 4!)Ze vertaalde voor me zodat ik wist waarover het ging…en dan zong ik mee… De radioreportages over de ramp in 1953, ik hoor ze nog! En wist precies waarover het ging, want Renesse was ons vakantieadres. We zijn zelfs in dat jaar erheen geweest in de zomer. Die beelden vergeet ik nooit! Het verdronken land, de ruines van de huizen, ook het huisje waarin wij altijd logeerden. Het alternatieve adres in de duinen die droog waren gebleven…De oproep op de radio uit Hongarije om hulp in 56, ach, lieve Berthi, ik hou op, maar zo’n blog , goed dat je die er af en toe tussen doet!
veel te zien en dus blijf ik nog even plakken, Herinneringen aan de 5o jaren zijn ervellel goede en midergoede maar al in all niet te slecht. Ik kan niets met papier en doodskopjes ben ik bang, Geen “kunstgevoelens” genoeg.
heerlijke foto’s van een stillere, rustigere tijd (maar zonder leuke blogs 😉 )
Heel leuk om even op de web site te kijken.
Zoveel herinneringen komen dan boven.
Ben een beetje te moe van al mijn eigen wonderjaren !
Alles gaat een beetje traag en op tijd rustpauzes nemen .
Praten jullie maar lekker verder . . .
Ik hoor het geroezemoes . . .
Ik (1954) heb helaas weinig bewuste herinneringen aan de vijftiger jaren.
Het grote papierwerk van Ton Slits doet mij denken aan het internet, het world wide web, met zijn verbindingen en gevaren (=doodshoofdjes).
Ik denk dat ik de jaren 60 bewuster heb mee gemaakt. Door geuren en beelden komen dingen boven.
Hoe mooi ze ook waren geeft het mij altijd een weeemoedig gevoel.
Op zondagavond is er op het moment een limburgse jeugd(?) serie over die tijd, toch heel leuk en herkenbaar.
Om 6.15, “Tien torens diep” op 3.
Prachtig bedankt voor dit leuke logje zet Tresoar in mijn agenda.
Mijn herinneringen beginnen pas in de helft van de 60e jaren. Toen liep in het noorden achter met luxe dingen. Vrij laat kwam bij ons een tv in huis. Toen we 25 jaar getrouwd waren kregen we van vrienden een boek over de 50e jaren. Zeer leuk Onze ander vrienden en buren hebben met veel plezier het boek bekeken. Een erres ky 311 u televisietoestel f697,- . Minister president Drees was geen voorstander van de introductie van de tv in Nederland. Je wist niet welke doos je van Pandora opende al dus deze heer.
Wat een mooi gedichtje van die beer. Heel herkenbaar! Ik denk dat ik snel eens richting van Bommel van Dam ga! Prachtig al die oude foto’s.