Ode to my socks

Het is koud en het wordt nog kouder. Tijd om onze warme gebreide sokken te dragen. Pablo Neruda schreef in 1956 het gedicht ODA A LOS CALCETINES – ODE TO MY SOCKS.

ODA A LOS CALCETINES

Me trajo Mara Mori
un par de calcetines
que tejió con sus manos de pastora,
dos calcetines suaves como liebres.
En ellos metí los pies
como en dos estuches
tejidos con hebras del
crepúsculo y pellejos de ovejas.

Violentos calcetines,
mis pies fueron dos pescados de lana,
dos largos tiburones
de azul ultramarino
atravesados por una trenza de oro,
dos gigantescos mirlos,
dos cañones:
mis pies fueron honrados de este modo
por estos celestiales calcetines.

Eran tan hermosos que por primera vez
mis pies parecieron inaceptables,
como dos decrépitos bomberos,
bomberos indignos de aquel fuego bordado,
de aquellos luminosos calcetines.

Sin embargo, resistí la tentación
aguda de guardarlos como los colegiales preservan sus luciérnagas,
como los eruditos coleccionan
documentos sagrados,
resistí el impulso furioso de ponerlos
en una jaula de oro y darles cada
dia alpiste y pulpa de melón rosado.

Como descubridores que en la selva
entregan el rarísimo venado verde
al asador y se lo comen con remordimiento,

estiré los pies y me enfundé
los bellos calcetines y luego los zapatos.

Y es esta la moral de mi Oda:
Dos veces es belleza la belleza,
y lo que es bueno es doblemente bueno,
cuando se trata de dos calcetines
de lana en el invierno.

ODE TO MY SOCKS (vertaling door Robert Bly)

Mara Mori brought me
a pair of socks
which she knitted herself
with her sheepherder’s hands,
two socks as soft as rabbits.
I slipped my feet into them
as though into two cases
knitted with threads of twilight and goatskin.

Violent socks,
my feet were two fish made of wool,
two long sharks
sea blue, shot through
by one golden thread,
two immense blackbirds,
two cannons,
my feet were honored in this way
by these heavenly socks.

They were so handsome for the first time
my feet seemed to me unacceptable
like two decrepit firemen,
firemen unworthy of that woven fire,
of those glowing socks.

Nevertheless, I resisted the sharp tempation
to save them somewhere as schoolboys
keep fireflies,
as learned men collect
sacred texts,
I resisted the mad impulse to put them
in a golden cage and each day give them
birdseed and pieces of pink melon.

Like explorers in the jungle
who hand over the very rare green deer
to the spit and eat it with remorse,
I stretched out my feet and pulled on
the magnificent socks and then my shoes.

The moral of my ode is this:
beauty is twice beauty,
and what is good is doubly good
when it is a matter of two socks
made of wool in winter.

20 gedachten over “Ode to my socks

  1. Schud maar even in mijn pet, dan zoek ik het morgen wel uit. Welterusten van uit een besneeuwd Noorden.
    Elma

  2. Hahaha, geweldige ode!
    Toevallig heb ik vandaag zelfgebreide sokken aan, “as soft as rabbits” indeed!

  3. Prachtig! Dank je wel Berti! Zo kun je dus naar de gewone dingen kijken als je het wilt zien….

  4. @Elma, op het late journaal zag ik hoeveel sneeuw er in het noorden is gevallen. In het zuiden is het tegenovergestelde, tot nu toe.
    @Saskia, ik zou de komende dagen de gebreide sokken maar blijven dragen!
    @Frouke, precies, als je het wilt zien!
    Ik heb geen idee meer hoe ik dit gedicht heb gevonden. Ik zocht iets, vond het niet, maar kwam wel dit prachtige gedicht tegen. Erg leuk zijn zo’n verrassingen.

  5. Goedemorgen, hier ben ik weer. Nu pas gezien dat het gedicht er ook in het Engels onder staat. Met plezier gelezen, het is ook een ODE aan de Regia sokkenwol die dit jaar 60 jaar bestaat. In mijn electric blue
    crocs (klompen) draag ik over de sokken (door Jantje) gebreide slofjes en houd de hele dag heerlijke warme voeten.
    Het is hier -2 en heeft vannacht niet meer gesneeuwd.
    Elma

  6. De gebeide sokken van moeders worden hier met waarde gedragen. Extra lange boorden. Zomers en winters hebben ze werk want de sokken van oma dragen het lekkerst.
    Gisteravond toen ik vrij was van mijn werk lag er een heel dik pak sneeuw en vannacht hebben we nog wat sneeuw erbij gekregen. Schitterend gezicht maar wel heel vervelend wanneer je er doorheen moet.

  7. Bijne klaar met een vestje…nu ligt er alleen nog de wol voor sokken…vorig jaar in Zwolle gekocht, twee kleuren: het worden sokken met een ingebreid motief. Ik hoop dat de laatste regels van het gedicht erop van toepassing zullen zijn.

  8. Ook hier zit ik met lekker warme zelfgebreide sokken.
    Buiten is de wereld wit!
    Alle lezeressen nog de beste wensen voor 2010.
    Ik was even afwezig . Er is 28 dec.een kleinzoon (Silke) geboren. Hij kwam 4 weken te vroeg dus werd het een ziekenhuisbevalling en oma zorgde vooral voor de 2 zusjes.
    Moeder en kind zijn nu weer thuis en het gaat gelukkig goed. Wij hebben nu 5 kleindochters en 3 kleinzonen.

  9. leuk gedicht en de toespeling op de voeten,, Geweldig, zonder zelfgebreide sokken houd ik mijn voeten ook warm. Wol op de huid is een ramp voor mij

  10. Mooi Berthi, deze kennismaking met Pablo Neruda, dank je wel. Ik stuur dit gedicht door. Voorzichtig met dit winterweer!

  11. @Elma, de sneeuw heeft zich van het noorden naar het zuiden verplaatst. Als ik uit het raam kijk zie ik een witte wereld voor me. Sprookjesachtig mooi, maar vervelend als je er door moet.
    @Hilda, heel fijn dat de gebreide sokken zo gewaardeerd worden, ze zijn tenslotte ook met liefde gebreid!
    Pas op als je vandaag door de sneeuw moet!
    @Mieke S, dat worden vast heel speciale sokken, want jij bent zo goed in bijzondere en ingewikkelede patronen breien!
    Kijk maar eens naar de handschoenen die je voor mij breide. Ze dragen heerlijk, maar ik trek ze alleen aan als ik op stap ga. Als ik sneeuw moet ruimen, pak ik mijn oude handschoenen!
    @Mien B, gefeliciteerd met je kleinzoon Silke! Heerlijk zo’n nieuw leven en fijn dat je als trotse oma kunt vertellen dat moeder en zoon het goed maken.
    @basje, maar tegenwoordig heb je wel heel goede fijne breigarens!
    @Anne, voor mij een eerste kennismaking met Pablo Neruda.

  12. Mooi gedicht! Ik ben blij met de vertaling, want Spaans lezen kan ik niet. Weet je misschien wie de vertaling heeft gemaakt?

  13. Nou, dat is pas een gelukkig nieuwjaar. Ook aan jou Berthi! Ik hoop weer op een jaar van mooie logjes en het begint in elk geval goed.

  14. @Bertie, het gedicht is vertaald door Robert Bly. Mij zegt deze naam niets, maar jou wellicht veel meer.
    Ik zal de naam toevoegen aan de log.

  15. Eerst en vooral , Berthi en allen die je lief zijn : ik wens jullie een goed liefdevol gezond en creatief nieuw jaar toe , genieten van alle mensen om je heen , van de mooie dingen van het leven , ja zo ook van lekkere warme sokken , ook ik draag graag warme sokken [niet zelfgebreid , die carriere heb ik roemloos laten verzanden ]graag herensokken vanwege de breedte , ruimte voor de tenen vind ik heerlijk en ik draag maat 43 dus niet zo makkelijk om aan te komen in dameskleuren , maakt mij verder niks , warmte dat is belangrijk!
    Marlies

  16. @marlies, dank je wel voor je wensen. Voor jou natuurlijk ook een goed, gezond en creatief 2010.
    Ik geniet vooral van eenvoudige kleine dingen. Het hoeft voor mij niet zo groots te zijn. Een lekkere kop koffie elke ochtend is elke dag genieten en ook van gebreide warme sokken. Het leven draait om de kleine dingen.

  17. Ik geef als kraamcadeau ook vaak kleine wollen sokjes met een paar klompjes erbij. Zo kunnen de kleintjes direkt wennen aan de hollndse gewoontes.

  18. Wat een gewéldig gedicht Berthi, wat een enorm plezier spreekt eruit. Ik schreef juist bij Annita, de supersokkenbreister, dat ik het zo vreselijk jammer vind dat mijn heerlijke wollen sokken aan hun eindje raken. Tegenover de vreugde van dit gedicht staat na enige tijd ook altijd een droevig einde van iets moois.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *