In de Wetering Galerie is tot en met 7 november 2009 een expositie te zien van Hinke Schreuders. Into the woods toont de eerste pagina van een uit 1880 daterend prentenboek van het sprookje Roodkapje, uitgevoerd in zwarte kruissteken op een doek van 325 bij 225 cm.
Het werk bestaat uit beeld – een donker bos, onder de overhangende takken in de verte een huisje, een echo van een meisjesfiguur – en tekst: de eerste alinea van een sprookje waarin de hoofdrolspeelster op pad gaat. Het doek loopt, al was het een ruimtelijk landschap, uit op de vloer, waar een handtasje staat. Het tasje is, voor wie goed kijkt, gevuld met zwarte vilten fallussen – een verwijzing naar een eerdere installatie.
Wat voor rol speelt Roodkapje in het leven van Hinke Schreuders? In het interview met Wim Noordhoek in het radioprogramma Avonden van 12 oktober, dat hier is te beluisteren, vertelt Hinke: ‘Als kind van een jaar of vijf had ik nachtmerrries over Roodkapje. Ik was zelf Roodkapje, stond oog in oog met de wolf en net voordat hij zijn bek opendeed en mij wilde gaan opeten werd ik wakker. Net op tijd dus. Op de een of andere manier is dit mij altijd bijgebleven en later toen ik kunst ging maken was dit een mooi thema.’
Esta vermeld deze week het volgende over Roodkapje: ‘In onze westerse sprookjesboeken vindt Roodkapje de wolf in het bed van haar oma. In China leren kinderen over Roodkapje en de tijger, in Iran is Roodkapje een jongen. Antropoloog Jamie Tehrani van de universiteit van Durham heeft het bekende sprookje onderzocht en ontdekte dat per land of zelfs per streek verschillende Roodkapje-varianten bestaan. 35 versies kwamen de Roodkapje-geleerden tegen, de oerversie dateert al van 600 voor Christus. Doel van het sprookje was het waarschuwen van kinderen tegen verkrachting of geweld buitenshuis.’
Naast het grote wandkleed worden er kleinere werken van Hinke tentoongesteld. Hinke scheurt pagina’s uit oude damesbladen van de jaren vijftig en zestig, zoals Ariadne en Libelle, met daarop dames die de laatste mode laten zien. Om het model heen maakt ze alles zwart met inkt, plakt het papier op stof en gaat borduren. De vrouwen kijken je nooit recht aan. Ze lijken angstig of juist verwachtingsvol te zijn. Er lijkt, net als in de werken die refereren aan Roodkapje, een gevaar op de loer te liggen, maar wat dat gevaar precies is wordt niet duidelijk.
Alle werken van Hinke lijken zo bij elkaar een beeldroman te worden, volgens Wim Noordhoek. Hinke: ‘Ik zat laatst te denken dat ik eigenlijk meisjeskunst maak. Vrouwenkunst mag je niet zeggen, maar ik had bedacht dat je best meisjeskunst kunt zeggen. Eigenlijk hartstikke leuk. Over fantasieën en dromen die meisjes hebben. Als klein kind tekenen ze bruidjes en prinsessen, en eigenlijk ben ik dat nog steeds aan het doen.’
Wetering Galerie, Lijnbaansgracht 288 te Amsterdam. Openingstijden: woensdag tot en met zaterdag van 13.00 tot 18.00 uur.
De combinatie van borduurwerk met papier en verf vind ik knap gedaan. Mijn mensbeeld – vrouwbeeld – is echter een totaal ander dan dat wat uit deze kunst spreekt. Ik zou niet kunnen leven met zo’n verwrongen idee van vrouwen en meisjes. Mijn dochters ook niet!
heel mooi en intrigerend! dankjewel voor de tip!
Goed gezegd Mieke. De toepassing van borduuwerk vind ik interessant. Maar het tekenen van bruidjes en prinsesjes kan ik niet echt combineren met een op de loer liggend gevaar.
Maar het is natuurlijk de interpretatie van de kunstenaar en niet die van mij.
Wat is Hinke bang gemaakt met het sprookje van Roodkapje en dat op een leeftijd van vijf jaar. Later heeft ze het kunnen verwerken in een inmens wandkleed geborduurd met wol in de kruissteektechniek.
Hier moet toch een enorme tijd in zitten om een dergelijk groot kunstwerk te borduren.
Of zou ze lieve dames hebben die dit werk voor haar doen?
Als je haar site bezoekt heeft ze dit jaar al heel wat werk gemaakt.
De combinatie van diverse technieken is heel verrassend.
Om nog even op de sprookjes terug te komen, als je goed nadenkt wat een gruwelen werden ons verteld en later vertelde wij het zelf aan onze kinderen en kleinkinderen.
Ze kropen dicht tegen je aan als het heel spannend werd.
Elma
Als ik een kopje thee of koffie drink, heb ik altijd iets te lezen binnen handbereik. En wat las ik net in de Esta?
‘In onze westerse sprookjesboeken vindt Roodkapje de wolf in het bed van haar oma. In China leren kinderen over Roodkapje en de tijger, in Iran is Roodkapje een jongen. Antropoloog Jamie Tehrani van de universiteit van Durham heeft het bekende sprookje onderzocht en ontdekte dat per land of zelfs per streek verschillende Roodkapje-varianten bestaan. 35 versies kwamen de Roodkapje-geleerden tegen, de oerversie dateert al van 600 voor Christus. Doel van het sprookje was het waarschuwen van kinderen tegen verkrachting of geweld buitenshuis.’
Dit vind ik wel heel mooi. Angstig, benauwend en intrigerend tegelijkertijd.
Waarom dit nu wel en Rob Scholte niet? Het werk van Hinke Schreuders is oprecht. Een vrouw die een manier heeft gevonden haar kinderangsten te evolueren tot kunst. Prachtig gedaan. Ik kom net thuis uit Amsterdam, helaas. Maar volgende week ga ik zeker even een kijkje nemen.
Anneke SK
@Anneke SK, mij spreekt het ook aan. Ik zou best graag naar deze tentoonstelling willen, maar helaas is het niet om de hoek. Ik ben benieuwd hoe je het vindt. Ik wens je alvast een fijne dag in Amsterdam.
heel erg mooi verzonnen en uitgevoerd zeg..