Vier jonge dames zitten kaarsrecht op een stoel met een kluwen garen om hun polsen. Op dezelfde wijze trof je mij circa veertig jaar geleden ook regelmatig aan. De te klein geworden gebreide kleding werd uitgehaald, het garen gewassen om vervolgens weer opgewonden te worden tot een bol wol. Veel té lang duurde het voordat al het garen van de polsen was. Mijn kinderarmen begaven het al voordat de klus geklaard was, waardoor vaak voor het laatste gedeelte de kluwen garen om de rugleuning van de stoel werd gedaan.
De afbeelding komt uit de film Winterstilte. Een diepgelovige vrouw woont met haar vier ontluikende dochters in een ingesneeuwde berghut. Hun leven is sober, routineus en zwaar. Maar geheimzinnige, raadselachtige hertmannen brengen verandering in hun bestaan. In de film wordt nauwelijks gesproken. Winterstilte werd op het
Nederlands Film Festival bekroond met een Gouden Kalf voor het geluidsontwerp dat, aldus de jury, de verbeelding van de stilte tot een poëtische ervaring maakt.
Bekijk hier de trailer van Winterstilte.
Bijzondere film!! Heel apart dat er zo weinig in gesproken wordt.
wat een bijzondere foto. symbolisch ook: die vrouw die met draden vasthangt aan haar dochters en de grote afstand tussen haar en haar dochters …
Het beeld wat jij schets ken ik ook zeer goed. Bij ons thuis zaten wij ook vaak met een streng garen over onze armen.Ik moet je bekennen dat ik nu ook nog veel afgetrokken truien in mijn mand heb liggen. Vooral wol wat “prikt”. Elke keer denk ik nu doe ik het weg maar dan zegt een klein stemmetje “je kunt nooit weten wanneer je het nog kunt gebruiken”.
Ik vond het heerlijk de wol die op een streng zat, samen met mijn moeder of met mijn oma op te kluwen. Dat had iets speciaals.
Ik vind de trailer van de film heel indrukwekkend.
goh, wat een leuk blog is dit. PRACHTIGE foto. Heb met veel plezier rondgekeken! Hoop nog vaker langs te komen! groetjes
Toch maar eens in de gaten houden of deze film hier ergens te zien zal zijn.
Ingrijpende beelden in de trailer, Het uithalen van de truien en er neiuwe van breien komt me heel bekend voor,
@lheurebleue,… de moeder kan de dochters niet loslaten!
@Hilda, mijn moeder haalt nog steeds oude gebreide truien uit. Het zit er zo ingebakken, het gaat er niet uit!
@Annelies, grappig dat jij het leuk vond. Voor mij was het echt een rotklus!
@Vera, fijn dat je op bezoek komt… en ik hoop nog vaak een reactie te mogen lezen.
@Mien B, dit is zo’n film die je in het filmhuis tegen kunt komen.
@Basje, … maar inmiddels ben je overgestapt op het borduren en quilten!
Natuurlijk werd bij ons ook breiwerk uitgehaald en voor iets nieuws gebruikt. Maar mijn moeder maakte er meteen bollen van.
Op deze foto lijkt het eerder strengen (van na het spinnen?) die opgewonden worden. Wel apart een draad van vier draden/strengen (te dik voor t breien).
Hier zal het wel symbolisch bedoeld zijn, net zoals lheureblue opmerkt.
De winterstilte is hier ook bekend. In februari 1979. Woensdag 14 februari om 6.00 uur vertrok Ton met 20 ton koelhuisboter richting Leeuwarden om zijn vracht wat hij in de buurt van Berlijn geladen had te gaan lossen. Om 7 uur was hij weer thuis, de wegen waren onbegaanbaar door de enorme sneeuwstormen. Hij was het dorp niet eens uitgekomen. Onderweg een buurman opgepikt die op weg naar zijn werk de auto moest achterlaten. Hij had geen jas aan en liep in zijn colbertje in een zware sneeuwstorm richting huis, wat was hij blij dat hij in de warme cabine van Ton kon stappen. Na een week ingesneeuwd te hebben gezeten werden wij door militaire hulp bevrijd. Het was ondanks alles erg gezellig, iedereen was thuis en had alle tijd. Er liepen groepen mannen door het dorp om te zorgen dat de huizen van oude mensen weer uitgegraven werden en voorzien werden van boodschappen.
Na een week werd de koelhuisboter alsnog gelost.
Wol is er niet opgewonden in die tijd waren het al bollen en conen wol.
Elma
Het lijkt me een film met veel symboliek en voelbare spanning. Jammer als ie alleen in filmhuizen te zien zou zijn.
Nostalgisch beeld maar op de foto een diepere (dramatischer) betekenis !!
Vorig jaar heb ik de streng wol van Dille en kamille ook van de handen van een gezins lid(welke?) gedraaid.
Vroeger thuis ging de streng ook wel om de keukenstoel.
Die winter van 79 weet ik nog goed.
Wij zaten met 2 kleintjes weken thuis in de flat, dekens voor de deuren tegen de kou.
DH had net een nieuwe baan als timmerman dus bijna 3 maanden vorst verlet, en geen inkomen.
Dat was daaagen bruine bonen en uien eten.
We konden schaatsen rondom de flat, oer gezellig.
Het lijkt me een film die een diepe indruk achterlaat.
Waarom herinner ik me de winter van 1979 niet? Was het in het zuiden van het land niet zo bar en boos?
Ik weet dat er een winter is geweest waarbij met name het noorden van het land ingesneeuwd was, dat moet dan 1979 geweest zijn. Wel kan ik de winters van 1985 en 1987, het geboortejaar van Matthijs en Eline, goed voor de geest halen. Veel sneeuw, ik bleef binnen!
De barre winters in het Noorden kan ik me goed herinneren. Nu weet ik niet of het in 1987 was dat we zoveel ijzel en sneeuw hebben gehad. De hoogspanningskabels waren geknapt en lagen over de straten. Ik moest toen naar mijn werk. Ik draaide toen alleen nachtdienst. Harry moest toen mij halve wegen brengen met een groot omweg en daarna werd ik met een politie-auto naar mijn werk gebracht.We konden alleen de noodstroom gebruiken. Bere gezellig en wat zat er in mijn mandje mijn breiwerkje natuurlijk.
In volgens mij was dat in 1996 hadden we het sneeuw tot boven aan het raamkozijn zitten. Het hele dorp was niet meer te bereiken. Een heel apart gevoel was dat. Verhongeren deed je niet. Met een grote diepvries en een kelder had je genoeg in voorraad. Mocht het zo zijn dat je toch ergens verlet om had ging je gewoon naar de buren.
Wat ik mij van een barre winter herinner , ik denk 62/63 ?
Ik was nog niet zolang op een etage en mijn moeder logeerde bij me . Maar ik moest naar het werk en s,avonds reed er geen enkele bus om naar huis te gaan . Bleven we met een heel stel collega,s overnachten in ons paviljoen waar we eerder zo,n lange tijd intern hadden gewoond . Natuurlijk even naar moeder bellen dat ze helaas alleen zou zijn . Ze is toen wel beneden gevaagd voor een kopje koffie .
Ik heb met mijn collega,s een leuke avond gehad en we vergaten de sneeuwtroep .
Het was een beetje weer als vroeger . Gezellig samen eten en veel klessebessen .
Er kwam alleen nog een taxi om twee verpleegsters naar Schiphol te brengen .
Het was al afgesproken , ze gingen op wintersport vakantie . We hebben nog geprobeerd of de taxi terug wilde komen om ons naar huis te brengen , maar dat gebeurde niet .
En een film die zonder veel kabaal is , dat lijkt me wel wat .
Rustige beelden dat is beter dan dat drukke gedoe van tegenwoordig .
Samen wol opwinden daar heb ik ook goede herinneringen aan . Natuurlijk kun je de streng om een rugleuning van een stoel hangen . Het gemakkelijkst is wel dat iemand het ophoudt en soepeltjes meewerkt .
Denk er om en blijf niet met je wol om de armen stijf er bij staan , meewerken .
Het opwinden daar zijn soms ware kunstenaars bij die dat op een speciale manier doen .
Een mooie ronde bol niet te strak natuurlijk en wat zeg je van zo,n leuk kuiltje in je bol winden .
Dan heb je nog de eivormen alsof de Paasdagen al aanbreken .
Wat werden we opwindlui toen de wol op zachte bolletjes verkocht werd . We misten iets . Er was een nieuw tijdperk aangebroken .
Berthi, 1979 was in het zuiden ook bar, hoor! Ik woonde nog in Eindhoven en Piet vierde oud-op-nieuw (’78-’79) bij mij. Op oudejaarsavond begon het te sneeuwen. We moesten de volgende dag met de motor naar Zuid-Limburg, omdat Piet 2 januari weer moest werken. Waar we normaal een uurtje over deden, duurde toen meer dan 2 uur rijden en onderweg een uurtje ontdooien in een wegrestaurant.
Ik ben toen op 15 januari gestart met mijn nieuwe baan in Heerlen. Door de sneeuw kon ik toen nog steeds niet met de fiets naar het werk. De vader van Piet moest me daarom elke dag brengen. In mijn herinnering heeft de sneeuw tot in maart gelegen.
Best wel een memorabele winter voor mij dus.
Oei…wil ik deze film wel zien ??? ondanks de mooie stille beelden…ik ben bang dat hij heel beklemmend is..dat zal een nachtmerrie worden !!
Wie heeft hem helemaal gezien ?? jij Berthi ??
LiesHuizer
1979 ,ik wilde zo graag schaatsen maar er was geen oppas.
Baby in de kinderwagen en mee genomen het ijs op. Zij heeft heerlijk geslapen maar het heeft haar niet geinspireerd om schaatsen leuk te vinden.
En nog steeds komt er bij mij niets naar boven terwijl ik de bijzondere verhalen over de winter van 1979 lees. Ik werkte toen ook in Eindhoven, Saskia. Dus ik moet toch enige last ondervonden hebben van de sneeuw. Helaas, er is niets blijven hangen. Er zal voor mij weinig spectaculairs gebeurd zijn, neem ik dan aan!:-)
@Lies Huizer, ik heb deze film niet gezien. Per toeval kwam ik deze mooie afbeelding tegen en ben toen verder gaan zoeken.
Ik ga dadelijk een log maken over een film die ik wel heb gezien, gisteravond!
Dat was de eerste en enige keer dat ik Carnaval heb gevierd, de winter van 1979. Hevige sneeuw en ik zou bij een klasgenoot blijven logeren. Die woonde zover van het centrum van Heerlen dat we gingen liften. Ook de eerste en de enige keer! Toen ik de dag erna thuiskwam in Ubachsberg, waar ik in die tijd woonde lag de sneeuw in de oprit bijna tot boven de deur bij elkaar gewaaid. Avontuurlijk was het wel.
Ik heb het altijd jammer gevonden dat mijn moeder bollen wol kocht bij 3 Suisses. Daar had je niks aan op te winden en dat leek me als kind nou net zo leuk. Truien uithalen gebeurde bij ons niet. Na 4 meisjes was het spul meestal wel versleten of het werd weggegeven. Tegenwoordig wordt er wel weer wol in strengen verkocht, maar nu heb ik een machientje….
Het roept herinneringen op aan strengen Jagerwol voor de borstrokken. Je armen hoog houden tot er geen gevoel meer in zat, mijn moeder kon heel snel draaien en wilde niet dat de draad stagneerde. Wat een mooie film, is er ook een boek van?
groetjes Anje.
@Anje, een boek kan ik niet vinden, zie wel dat de dvd al uit is.
http://www.bol.com/nl/p/dvd/winterstilte/1002004007108286/index.html
@Anje, deze maand komt de dvd uit!
@mieke s, zo’n belevenis vergeet je nooit meer. Voor de eerste keer carnaval vieren en dan ook nog voor de eerste keer liften. Heftig hoor! Het zou je zomaar slapeloze nachten kunnen bezorgen.
Maar goed dat er tegenwoordig zoveel machines bestaan, want we hebben allemaal te weinig tijd!:-)
Dat ik zo goed het jaartal weet van de sneeuwstorm is te danken aan het fotoboek dat toen uitgegeven is. Een boekenkast is een heel groot archief waar je heel veel kunt vinden, wat we nu op internet doen.
Elma