Op de valreep bezocht ik zondag in Domani de expositie Rob Scholte, Kracht naar Kruis. Verrassend, zéér verrassend was het werk van Rob Scholte. Eigenlijk was ik verbijsterd! Als ik de naam Rob Scholte hoor of lees, denk ik beslist niet aan borduurwerk. Zou hij zelf naald en draad ter hand hebben genomen óf heeft hij dames ingehuurd om deze klus te klaren?
Het Laatste Avondmaal is op een ondergrond van een soort stramien met verschillende soorten garens geborduurd. De aan- en afhechtingen zijn duidelijk zichtbaar.
Een mevrouw die naast me stond gaf de volgende reactie: ‘Je zou denken dat dit de achterkant van het borduurwerk zou zijn.’
De tentoonstelling Rob Scholte, Kracht naar Kruis liep van 28 mei tot en met 6 september 2009. De eerst volgende gelegenheid dat je werk van Rob Scholte kunt zien is aan het eind van dit jaar in het Stedelijk Museum Schiedam.
Rob Scholte een bekende naam en onmiddelijk wist ik dat is de man die zijn benen verloor .
Er was meerdere keren hierover veel te lezen te zien op TV .
Het huwelijk en toen hij alleen verder ging .
Dat gekeerde borduurwerk dat heb ik wel eens eerder gehoord dat iemand zoiets kocht en dan de keerzijde toonde ingelijst .
De uitvergroting die je hier laat zien is toch een achterkant ?
Er zijn zo te zien drie keer verschillende borduurwerken .
Al is dit het beroemde werk , “Het laatste avondmaal” , er zijn duidelijk verschillen .
Dit is gekocht en gekeerd getoond .
Het lijkt zo simpel , maar zeker heeft het iets .
Misschien in opdracht laten maken met de bedoeling juist de achterkant te tonen . Of toch zelf al de steekjes gemaakt ?
Ik kijk vaak op zaterdag naar een kunstrubriek en daar kwam dit ook een keer voor in een onderdeel kunst in huis als ik me goed herinner .
Ja en zo verwonderlijk dat ik nog maar wat dagen geleden hoorde over iemand die een been moest missen .
Zaterdag na veel jaren een oud familielid gesproken , een verre achterneef .
Er was zoveel gebeurd in zijn leven en toen ik vroeg naar een nicht en neef van hem uit Amsterdam , ook mijn verre familie , waar we vroeger veel contact mee hadden .
Het antwoord was die zijn allemaal overleden .
De tante uit Amsterdam kwam bij ons logeren helemaal met de trein naar Overijssel met haar 2 kinderen , zelf zat ze in een rolstoel die ze zelf bestuurde , ze had beide benen verloren .
Woonde op een etage waar ze met veel moeite de trap op kwam en de rolstoel bleef beneden .
Op een koninginnedag werd ze overreden door een dronken chauffeur .
Hoe ze vertelde mijn benen waren een hoopje soepbotten .
Het wandelwagentje met haar dochterje heeft ze heel snel weg kunnen duwen en haar zoontje liep zelf heel hard weg toen plots die auto op hen af kwam .
Tante had een kast met reservebenen . Ze heeft de echtgenoot van de dader thuis opgezocht om te tonen wat haar was aangedaan , de man had inmiddels gevangenisstraf gekregen .
Wat was tante flink en ze had een enorm doorzettingsvermogen .
Zij was de laatste dagen erg in mijn gedachten .
Van haar kreeg ik een DMC boekje dat me erg dierbaar is gebleven .
Soms kom ik bekende patroontjes tegen uit dat boekje en dan zijn mijn gedachten weer helemaal bij haar .
Onlangs liet Marian’ne m een gehaakt vlinder kleedje zien als een antimakassar .
ik zou reageren en het verhaal vertellen over die tante . Zij maakte hetzelfde kleedje , dat kreeg mijn moeder van haar , het lag netjes bij ons thuis op een rugleuning zoals het bedoeld was .
Ik reageerde niet en ging verder . Jammer dat het kleedje er niet meer is .
Ik meen , dat ik onlangs vertelde over een pop , prachtig kopje met haar en iets open mondje met tandjes en beweegbare ledematen van wit leer .
Tante had speciaal voor mij de pop aangekleed als bruidje en zo noemde ik de pop ook .
Wat komt er weer veel boven wat mij de laatste dagen zo bezig houdt .
Dit is wel de hoofdzaak , altijd proberen het vol te houden en niet omzien , doorgaan net als Rob Scholte , al is het met een gekeerd borduurwerk .
De achterkant is ook belangrijk , dat heeft ook z,n charmes . Vele aan en afhechtingen komen dagelijks in ons leven voor .
Het lijkt me inderdaad de achterkant van een kruissteekwerk. Als ik nou heel eerlijk ben dan moet ik toegeven dat ik nageborduurde schilderijen verafschuw. Deze achterkant is goed genoeg. Zou Scholte werkelijk drie dezelfde borduurschilderijen op de vlooienmarkt gekocht hebben en ze omgekeerd als “echte” kunst presenteren? Dan zijn ze tenminste ergens goed voor!
Met excuses aan alle mensen die dol zijn op geborduurde nachtwachten, melkmeisjes en nog zo het een en ander. Wees er gelukkig mee. “__”
Vaak lees ik in kunstrecensies dat het de taak van Kunst (met grote K)is reacties bij de toeschouwer op te roepen. Daar is Rob Scholte dan volledig in geslaagd. Wat is dit lelijk!!!!! Ik vind het gemakzuchtig en goedkoop. Categorie zigeunerjongetje met traan. Ben ik nou een beetje mal of oud maar waarom moeten veel dingen tegenwoordig vooral lelijk zijn??? De reacties die ik vaak krijg als ik uren heb zitten prutsen aan iets, (geen kunst maar huisvlijt dat weet ik ook wel)varieren van “Dat je daar geduld voor hebt” tot “Je lijkt wel gek om daar zo veel tijd aan te besteden”. Ik trek me er maar niet veel van aan. Ik verbaas me er wel over. Zijn lelijkheid,gemakzucht en snelheid dan de maatstaf van nu geworden????
Anneke Schoonenberg Kegel
wonderlijk effecten heeft hij op deze manier bereikt- Jammer dat het zo moeilijk is te onderscheiden wat nu de reprentatieve kant vam het werk is.Of is ook hier alles mogelijk?
haha de reactie’s!!
Ik was al bezig met een spelletje zoek de verschillen.
Mieke S ik heb één zo’n nageborduurd schilderij…….nl van Nicolaes Maes enne….daar keken we gisteren ook naar ;-)Het is hetzelfde schilderij wat de voorkant van “over merklappen gesproken” siert.
Dat was dan ook de reden om dat pakket te kopen. Alleen was met wol borduren een verschrikking dus ik ben opnieuw begonnen met DMC.
HUH !!
Ik raak in de war !!;-))
Eerste gedachte: “Hé hij borduren”!!?
Vind het een beetje een bullebak, maatschappij schoppend averecht persoon.
Al voor het het ongeluk.
Door de reacties ging ik anders kijken en zie 3 verschillende achterkanten.
Weet van het fragment op TV, maar dacht dat een andere kunstenaar was.
Die ook de achterkant ingelijst liet zien als kunst.
Nieuwe kunst van oud, zoals de tassen .
Misschien heeft hij 3 dezelfde doeken gevonden op marktjes en zich verbaasd over hetzelfde onderwerp en het als kunst heeft aangeboden.
Ja origineel idee.
De achterkanten van mijn merklappen zijn netter !!;-))
Stramien is heel lastig borduren.
Zie toch liever de voorkanten al is dit werk niet echt mijn smaak.
Nou ja zo blijven we deken.
Heb het eerder gegoogled en nu weer maar wordt niet wijzer.
♥ Gerrie, mooi verhaal van tante (sterke vrouw) !!
@Gerrie, wat een verhaal! Sterke vrouw is je tante zoals Marian’ne M al zegt, maar zei niet alleen, ook jij! Het zit in de genen!
Nu nog iets over de borduurwerken. Afgelopen zondag was ik in Domani voor de muziek en tevens om de ‘kunstwerken’ van Rob Scholte te bekijken. Ik zag enkele schilderijen, verder veel borduurwerken van Het Laatste Avondmaal. Van wie zouden die zijn? Ik naar het restaurant om te informeren wie de maker/maakster van deze borduurwerken zou zijn. ‘Die zijn van Rob Scholte, of uit de ‘school’? van hem’, kreeg ik als antwoord. Ik wist niet wat ik hoorde. Perplex was ik!
Toch heeft het een charme om de achterkant van een borduurwerk te laten zien. Of je dit als kunst moet zien, is de vraag.
Ik weet niet of Rob Scholte dit werk zo gekocht heeft, of door ‘ingehuurde’ dames heeft laten maken. Op de foto’s zie je drie verschillende versies van het hetzelfde thema. Er hingen er veel meer. Jammer dat ik ze niet geteld heb. Ik schat dat er tussen 10 en 15 borduurwerken van Het Laatste Avondmaal waren. Allemaal net weer iets anders. Er is o.a. met wol geborduurd. Maar ook met veel dunner (borduur)garen.
Op deze site http://www.kunstbus.nl/kunst/rob+scholte.html
lees je: ‘Ik ben zo commercieel als de pest. Ik wens een zo aantrekkelijk mogelijk leven te leiden. Eerlijker kan ik niet zijn.’ Dit zijn de woorden van Rob Scholte.
Hij heeft vast in de gaten dat handwerk/textiel in de ‘kunstwereld’ meer aandacht krijgt en heeft dit hema opgepakt en bovenstaande versie ervan gemaakt.
Weet je dat ik in mijn nieuwe boek de achterkant van een Burgerweeshuislap wil laten zien! Maar dit uit een heel ander oogpunt gezien.
Er is veel over hem te vinden en te zien , maar eigenlijk geen beschrijving hoe en waarom . Ook bewerkte foto,s heel geraffineerd in combinatie met schilderwerk . Dat hij als een rauwdauer leeft dat doen meer kunstenaars .
Ik heb ook even zitten denken hoe zouden wij het vinden , wanneer onze borduurlappen nog eens ergens terecht komen en achterwaarts tentoongesteld worden in een frame .
Dergelijke werken komen nu van kringloopwinkels , er zijn veel mensen die er iets moois van kunnen maken .
Ik zal ook niet aan een Rembrandt in een borduurpakket beginnen .
Dat deed de kunstenaar al beter met z,n penselen .
Je kunt je wel laten inspireren door een kunstenaar .
En wie zullen wij tegen houden om wel met veel steekjes een Renbrandt op stramien te beginnen ? Gelukkig zijn we zo vrij als een vogeltje om zelf onze “wil ik maken” ideeen te kiezen .
@Gerrie, heerlijk hoe jij dit weer verteld.
De kunstenaars maken mooi, lelijk, schokkerend, uitdagend werk met het doel dat er over gepraat wordt.
Gelukkig mogen wij hier onze eigen mening over gegeven. Wel of niet mooi. De kunstenaar heeft zijn doel bereikt als het tentoongesteld wordt, en er over gesproken wordt. Hij/zij staat in de belangstelling!
Binnenkort laat ik kunst met een vraagteken zien. In ieder geval lokt het veel reacties uit, wat ik zoal gehoord heb!
Bllllll! Vies akelig!
Marlies
tja, wat moet je er nu van denken – ik weet het nog niet …
Berhti, je vraagt je af of Rob Scholte zelf heeft geborduurd.
Enige tijd geleden was ik in de kringloopwinkel van Heemskerk om te zoeken naar borduurwerken.
Daar zag ik een imposante man in een rolstoel – een bekend gezicht: Rob Scholten.
@Nel Tip, dat meen je niet!!!!!!!!
Nu is het zo duidelijk als het maar zijn kan! Goedkope borduurwerken wordt dure ‘kunst’.
Bij mijn collectie borduurpakketten zit nog “Het laatste avondmaal” Daar zitten de afgebeelde personen precies aan de andere kant. Dus de voorkant zit aan de achterkant.
Ik had graag van Rob Scholten gehoord wat hij hiermee bedoelde.
Elma
@Elma, zou hij hier een bedoeling mee hebben?
Ik ben eerder geneigd om te zeggen dat hij om zich heen ziet dat textiel/handwerk ‘in’ is bij kunstenaars en het zelfs goed doet, dus hij wil niet achterblijven en gaat met de stroom mee.
prachtig!!
Rob Scholten kan dan wel beroemd zijn en zo, maar hij maakt ons niks wijs.
Wij kijken er wel door heen.
De voorgedrukte stramiens met de draden wol er bij geleverd, vaak net niet genoeg. Heel vaak werd mijn hulp in geroepen of ik nog een restje bijpassende kleur borduurwol had om het schilderij wat er nog lag af te maken. Het lukte mestal wel om bij alle resten nog een bijpassende kleur te vinden en het gaf de borduurster een voldaan gevoel dat het werk dan afgemaakt kon worden.
Elma
@elma, daar sta ik dan weer niet bij stil omdat ik nooit zo’n pakket in huis heb gehad, maar jij hebt de nodige ervaring achter de rug.
Zelf hoef ik nooit op pad. Lieve cursisten die erg graag naar rommelmarkten gaan en altijd op zoek zijn naar handwerkboeken en
materiaal, wat ze dan elke week met veel plezier meebrengen. Zo groeit mijn collectie nog steeds.
Elma
Alweer een bekende kunstenaar, die het borduren ontdekt!
Trouwens die ‘grap’ met de achterkant is wel vaker vertoond. Ik kan er helaas niet zo gauw een naam bij verzinnen.
groetjes,
Tilleke