Woodstock 1969-2009

Vandaag is het precies veertig jaar geleden dat het driedaagse popfestival Woodstock plaats vond. Het feest trok ruim 500.000 bezoekers, wat niemand had verwacht. Er was een tekort aan voedsel, drinkwater en toiletten.

Het festival gaat de geschiedenis in als het driedaagse festijn dat gericht was op muziek en vrede. Het was een tijd van vrijheid-blijheid. Alles kon en mocht. De kleding sprong eruit door de veelal fleurige patronen en kleuren. De haarbanden zijn kenmerkend, de gehaakte kleding, de grote brillen, de wijdvallende ‘Indiase’ kleding, en de strakke spijkerbroek.

In augustus 1969 was ik een jong meisje van 12 jaar. Ik heb niets van dit festival meegekregen, stond aan de zijlijn. Misschien heb jij wel een mooie herinnering aan Woodstock?

Deze foto is genomen door David Sygall.

19 gedachten over “Woodstock 1969-2009

  1. het is mij volkomen ontgaan, Weeet van de muziek van die tyd echt niets- dom dommer domst.

  2. totaal niet !!
    herken enkele liedjes die toen op de radio kwamen en misschien een journaal beeld.
    Wel uiteindelijk een LP via via hier in huis gehad en pas een DvD van gekocht en dat is nostalgie.
    Maar de muziek is niet helemaal mijn stijl.
    Het heerlijk ‘vrije’ mis ik in deze tijd wel.
    Toen was ik een zéér braaf meisje van 15.

  3. Toen was ik net 11 1/2.
    Maar de muziek vond ik toch wel leuk, later.

  4. Ik was een heel braaf meisje van 14. Vond het toen waanzinnig interessant en had er ondanks mijn braafheid stiekem best wel bij willen zijn. Daar gebeurde iets moois.

  5. Mijn DH was er helemaal weg van heeft al de CD’s
    Leuk dit te lezen,ik riep gelijk Woodstock 40 jaar lees ik hier jaaaaaa
    roept hij. Ha ha Berthi !!

  6. 1969. Ik was 22 jaar, kreeg m’n eerste baby en Woodstock was iets als van een andere planeet. Ik denk dat dat voor de meesten van ons gold. Hippies en alles wat erbij hoorde was een fenomeen van ver, iets waar ik in m’n hart misschien best wel bij wilde horen maar wat, met een gedegen vijftiger jaren opvoeding een onmogelijke zaak was. Ja ik droeg India jurken, mijn dochter heeft 25 jaar later dezelfde jurken ook nog gedragen. Maar verder. Er was in die tijd ook een Franse zanger, Michel Fugain met z’n Big Bazar; ook die straalde in kleding, dansstijl en liedjes een vrijheid uit waar ik naar hunkerde. Toen ik die show voor de eerste keer op tv zag, heb ik, ondanks alles, ondanks de vreugde van het hebben van een fijn gezin, tranen met tuiten zitten huilen. Waarom? Misschien had ik ook wel zo jong, blij en vrij willen zijn. Die elpee heb ik m’n hele leven meegesjouwd en gekoesterd. Overigens, ben ik heel gelukkig hoor. Maar die zestiger jaren waren bijzonder. Een week of twee geleden is de met een Oscar bekroonde documentaire over Woodstock op Belgie 1 uitgezonden. Die hebben we natuurlijk opgenomen.
    Anneke SK

  7. Iedereen komt op z,n tijd wel bijzondere momenten en gebeurtenissen tegen .
    Wij hadden het druk met ons werk en de TV was nog niet zoveel uren in beeld .
    Dit sprak ons minder aan en misschien was het wel onbegrijpelijk voor ons .

  8. 19 was ik en geschokt: blote borsten, hevige aanstellerij en overmatig drugsgebruik zag ik toen. Nu herinner ik me vooral de opkomst van Crosby, Stills and Nash (toen nog zonder Neil Young) en soms hoor je op de radio fantastische muziek, waarbij dan gezegd wordt: dat was Woodstock. Gister nog “God Save the Queeen” op elektrische gitaar (Jimmy Hendrix?) Interessant…maar mooi???

  9. 1969, 25 jaar oud en in verwchting van de tweede dochter. Met muziek hield ik mij absoluut niet bezig, wel met haken en Indiakatoen. Er werden jurkjes genaaid van Indiakatoen met een gehaakt bovenstukje, die later nog weer verlengd werden met er een extra stukje aan te zetten verbonden met een gehaakte entre-deux. Toen ze volwaasen waren kreeg ik nog wel te horen, wij moesten altijd die jurken aan als we met je naar een handwerktentoonstelling gingen. De laatste jurk heb ik nog altijd bewaard.
    Elma

  10. Ik was toen net getrouwd, 22 jaar jong en heb er veel van meegekregen, droeg toen ook veel batik, felgekleurde bloempatronen en heerlijke lange jurken ;-D
    Groetjes
    Ines

  11. Ik was toen 9 jaar. Voor mij dus geen wilde feesten. Mijn jongste oom vond het prachtig. deed dan ook enthousiast mee. Schande was dat voor het dorp. Hij provoceerde het nog meer door strakke spijkerbroeken te dragen en zijn opoefiets wit te verven. Mijn jongste tante was helemaal weg van Elvis, de Beatles, Buddy Holly en Clif Richard. Dit werd oogluikend toegestaan in het achterkamertje. Op de muren hingen allemaal ansichtkaarten van deze artiesten. En boven in de kast achter het klapdeurje, je kon er net bij als je boven op het achterschot van het bed ging staan, stond de koektrommel met langevingers. Mmmm.

  12. Enig om jullie reacties te lezen. Sommigen waren net als ik iets te jong voor dit festival en Anneke, Mieke S, Elma en Ines maakten het muziekfestival van ‘dichtbij’ mee. Een ding is zeker, dit popfestival bracht veel in beweging en tot op de dag van vandaag weet praktisch iedereen waar je het over hebt als je de naam Woodstock laat vallen.

  13. Jaaa, ook ik was op mijn manier hip, liep op blote voeten in zigeunerrokken door de stad, samen verzamelden we ons eerste meubilair met een bakfiets, waar Eddy op fietste en ik me bevallig in drapeerde langs het grofvuil laverend smorgens vroeg om 6 uur, had provovrienden die allemaal altijd boterhammen met gebakken eieren kwamen eten, maar Woodstock was te ver om heen te gaan, in een 12 jaar oude eend naar Turkije, Macedonië, dat was in die tijd al heel ver en heel hip, baarden en lange haren maakten grensovergangen lastige dingen….ach, het was een mooie tijd!

  14. @frouke, ik zie jullie saampjes heel gezellig mooi meubilair verzamelen. Wat een tijd toch!
    Baarden zijn weer helemaal hip hoorde ik vorige week op de tv. En het lange haar zal zeker volgen.

  15. 1969… ik was net verloofd! Ja, dat was toe ook nog. Hoorde wel van Woodstock, maar hield me daar echt niet mee bezig. Tuurlijk die provo tijd, daar wist je wel van. Maar dat speelde zich meer in Amsterdam af. In Rotterdam, waar ik toen woonde was er in de binnenstad wel het een en ander aan opstootjes bij het beeldje Fikkie! Maar verder…nee. ?en kleding in india stijl heb ik zeker ook gehad. Maar toch…ik was meer met mijn uitzet bezig voor mijn trouwen dat ik een jaar erna ging doen. Later toen ik getrouwd en al kinderen had, werd ik ineens actief bij de Rooie Vrouwen!!! Poehhh heftig hoor zo af en toe.Misschiewn een verlaatte jeugd ofzo??? Maar wel veel van geleerd.

  16. Vanavond keek ik naar een taptoe .
    Dan zijn het net tinnen-soldaatjes in kleurrijke uniformen .
    En toen dacht ik opeens dat ik met een collega een avondje naar Leiden ging om een feestavond van de MARINE mee te maken .
    Collega,s broer was een Marine man en vond dat we toch veel meer op stap moesten samen .
    Giechelende meiden als we waren gingen we op een avond laat , even langs het Marine kamp in Voorschoten om te informeren waar we kaarten voor het feest konden kopen .
    Nou de jonge man die er op wacht stond kon ons niet veel verder brengen . En wij hadden nog de tegenwoordiheid van geest om hem een goede wacht toe te wensen .
    In elk geval gingen we op de bewuste feestavond naar de tramhalte . En toen reed nog de blauwe tram tussen den haag en Leiden en ook naar Amsterdam kon je verder met de blauwe tram .
    Eenmaal in de tram , waren al een eind op weg hoorde ik zullen we maar weer uitstappen en terug gaan ?
    Ik zeg helemaal niet , jij moet nog je broer gaan vertellen hoe we het gehad hebben . Wij gaan naar het feest . En gezellig dat het was een prachtige avond , ik had het niet willen missen .
    Lou Bandy trad nog op zolang is het al geleden .
    Het waren nog wat bezadigde tijden , zelfs bij de Marine.

  17. Dat was een geweldige tijd voor mij, ik was en ben nog steeds dol op de muziek van die tijd. We waren net getrouwd en woonden in een zomerhuisje. Als onze vrienden in de weekends bij ons kwamen en we opgehoopt in het kleine huiskamertje zaten, genoten we gezamelijk van onze LP’s en hadden een prachtige tijd. Mijn liefde voor de muziek uit die tijd is groter dan ooit en vele teksten van mijn grote muziekliefde Bob Dylan zijn nog altijd up-to-date. Ik voel me zeer bevoorrecht dat ik die tijd zo bewust heb meegemaakt.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *