Accessoires Femmes, Paris 1940-1944

Foto: Rue de Rivoli, 1944. Mémorial Leclerc-Musée Jean Moulin, coll. Gandner. Was gisteren het onderwerp de Duitse vlag met hakenkruis, vandaag tref je deze vlag aan op bovenstaande foto. We blijven dus nog een dag bij de Tweede Wereldoorlog en komen aan bij Musée Jean Moulin in Parijs. In dit museum loopt tot en met 15 november 2009 de expositie Accessoires et object, témoignages de vies de femmes à Paris 1940-1944.

De vitrines in het Musée Jean Moulin, een klein museum ter nagedachtenis aan de oorlogsjaren in de Franse hoofdstad, zijn voornamelijk gevuld met hoeden, schoenen, sjaals en tassen. Meer dan 300 objecten zijn bijeengebracht door het Parijse modemuseum Galliéra.

De Parijse dames die in 1940 te maken kregen met rantsoeneringen en de avondklok, waren echter wat kleding betreft al behoorlijk verwend, lees ik in de Volkskrant. Hun gevoel voor stijl was het laatste dat ze wilden laten varen toen het dagelijks leven moeilijker werd. Is er weinig materiaal voorhanden dan wordt men creatief. Geen leer voor schoenen? Dan schoenen van raffia met sleehakken van hout. Geen echte textiel? Dan viscose. Zo waren er tassen van geperst krantenpapier of oude autobanden.

Foto: Duvelleroy,tas van kasjmier en leer, 1942. S. Piera / Galliera / Roger-Viollet.

De expositie kan niet beschuldigd worden van oppervlakkigheid, lees ik in de Volkskrant. Elke vitrine is voorzien van informatie over de Duitse bezetting en de algemene voortgang van de oorlog. En het gaat ook over de Jodenvervolging. Een film en documentaire laat het leven van de succesvolle ‘modiste’ Fanny Berger zien. Zij moest haar zaak sluiten, haar oude naam weer aannemen, alvorens ze uiteindelijk als Odette Bernstein in Auschwitz werd vermoord.
Een expositie die de moeite waard is om te bezoeken als je deze zomer of herfst in Parijs komt. Je hebt de tijd tot en met 15 november.

Bron: de Volkskrant

Dunand, paarse sandalen met houten zolen, 1941. E. Emo et S. Piera / Galliera / Roger-Viollet.

Jeanne Lanvin, tulband van stro genaaid op organza, 1942-1943.

18 gedachten over “Accessoires Femmes, Paris 1940-1944

  1. Als ik het goed begrijp is een gedeelte van de collectie van het Musée de la mode et du costume tijdelijk ondergebracht in een oorlogsmuseum. Palais Galliera heeft een schitterende collectie textiel.
    In 1983 bracht ik een bezoek aan dit museum. Het was de tentoonstelling Modes en dentelles 1590-1983.
    Daar raak je niet uitgekeken zo veel moois te zien en nog in een prima staat.
    In tijden van schaarste kom je tot de mooiste oplossingen. Toen ik in 1944 geboren moest worden heeft mijn moeder van haar fluwelen verlovingsjurk een positiejurk gemaakt. Door banen bewerkte stof er tussen te zetten.
    Jammer dat het mooie motief de naam hakenkruis heeft gekregen, ik zie overal patroontjes in om in div. technieken te gebruiken.
    Elma

  2. Jammer dat het prachtige gehaakte kruis door de nazi’s zo misbruikt is! Daardoor is er voor ons een motief minder om te gebruiken. Het lijkt me een interessante tentoonstelling.
    Berthi, ik sla tegenwoordig hele stukken volkskrant over. Ik weet dat als het echt interessant is, jij het oppakt!

  3. dat hakenkruis is bi allen die door de periode 40-45 zijn geweest een bittere herinnering, maar het symbool is ook al zo oud. Draait het niet eigelijk de tegengestelde kant op??Ik meen zoiets gelzen te hebben,weet niet meer waar . Had in de oorlog houten zolen, de klompenmaker kon dan meer mensen van loopwerk voorzien, Ik had deze “versierd ” door eem bovenblad te maken , te borduren (deed ik dat toen ook al?) en vast te zetten aan de zool met koperen deknagels, geplukt van een oude stoel waar toen de bekleding mee was vastgezet, Je werd wel handig op die manier.

  4. Je ziet wel, mode is van alle tijden. Dacht dat plateauzolen pas in de jaren 70 waren “uitgevonden” maar deze voorbeelden bewijzen het tegendeel. Die witte lijken veel op een paar wat ik nog gedragen heb.

  5. Wel grappig trouwens. Heb me tegenwoordig weer met woordenboeken omring. Een frans om témoinages op te zoeken (getuigenis) en een engels omdat ik Jane Eyre aan ’t lezen ben.

  6. Het hakenkruis is door de Nazi’s misbruikt. In India en Nepal kom je het overal tegen op huizen en tempels als teken van voorspoed en geluk. Ook in vroeg-christenlijke tombes in Rome kom je ze tegen. Hitler heeft het teken wel een beetje veranderd, hij heeft het een achtste slag gedraaid om te laten zien dat hij het allemaal anders zou gaan doen. Nou dat heeft de wereld geweten. In oorsprong is het dus een heel mooi teken en vandaar dat het tot midden jaren 30 overal gebruikt wordt.
    Anneke SK

  7. Mijn moeder was hoedenmaakster in de oorlogsjaren. Ook zij heeft veel moeten improviseren met materiaal.
    Wat zijn we tegenwoordig toch verwend.

  8. Basje, het hakenkruis draait rechtsom! Ik onthou dat met het ezelsbruggetje van “links en rechts in de politiek”. Het fascisme geldt als “rechts” dus vandaar!

  9. Misschien is het duidelijker als ik zeg: de punten wijzen naar rechts.

  10. Liever zie ik geen hakenkruis .
    Dat was gisteren wel erg aanwezig en toen ik weer eens in de wat late uurtjes nog even ging kijken , dacht ik getv . . . .
    Nog niet zolang geleden zag ik op de Duitse TV hoe militairen opgesteld stonden ter gelegenheid van een of andere plechtigheid .
    Nu ben ik niet zo voor dat militaire gedoe , maar ja als ze op goede missies gaan is dat alleen maar goed .
    De mannen zagen er perfect uit in hun uniformen . En steeds wanneer ik Duitse militairen zie , is mijn gedachten , oh gelukkig is dat uniform van toen helemaal veranderd . Want in de eerste jaren na de bevrijding zag je toch in Duitsland teveel het oude beeld . Natuurlijk ontdaan van alle nazie onderschijdingen .
    Het beeld van onze bevrijders dat kan alleen maar een mooie herinnering oproepen .
    Het model Duitse helm is ook weer te zien , wel misschien ietsje anders . Daar heb ik lange tijd ook moeite mee gehad , van waarom moet dat nou . Het zal zo uitgekozen zijn dat dit model met een laag nekstukje wat meer veiligheid zal geven .
    De Japanners met hun nekflapje zie ik ook liever niet .
    En over de mode in de oorlogsjaren , die was er zeker wel
    Ik zie het straatbeeld nog zo voor me .
    Voor vrouwen de bandeau of een soort tulband .
    Een lange shawl boven op je hoofd knopen en de eindflappen aan weerskanten er onderschuiven . Het stond wel en het was weer eens een heel ander beeld
    In de kou een hoofddoekje omknopen , dat was al meer een wat treuriger beeld .
    Toen enkele jaren geleden de Japanse keizer hier kwam , droeg zijn vrouw een soort plat pannekoekje wat schuin naar voren op haar voorhoofd .
    Dat was ook erg in de mode in de oorlog . Ik zie onze buurvrouw ook heel koket met zo,n plat gevalletje op haar hoofd
    Dergelijke hoedjes werden wat opgemaakt met een bloemetje of mooie band en strik .
    Schoenen met plateauzolen , sleehakken
    Er waren voornamelijk in het oosten van ons land Duitse vrouwen met hun kinderen .
    Ze wandelden met hun kinderen baby,s in een kinderwagen erg laag model en kleine wielen en de wagen van een soort riet gevlochten .
    Meestal wit of erg licht van kleur .
    Deze dames , ze zullen wel van goede komaf geweest zijn .
    Misschien vrouwen van hoge militairen .
    Zij brachten ook een soort modebeeld op straat . Schoolkinderen liepen altijd gediciplineerd met de leiding over straat . Op een landgoed en erg zichtbaar voor iedereen laten zien hoe ze een sportieve opvoeding kregen .
    Zingende Duitsers door de straten .
    De oude Duitse volksliedjes zijn al vaak echte marsliederen .
    Duitsers mogen graag marcheren en achter de fanfare aan .
    Het Duitse volk heeft ook erg geleden onder de oorlog . Velen waren het echt niet eens met het Nazi regime .
    Nog steeds zijn er mensen die hier moeite mee hebben .
    De oorlog blijft ons achtervolgen , het gaat voor ons nooit over .

  11. @elma, jammer dat vorig jaar rond deze tijd Musée Galliéra dicht was. Reden om nog een keertje terug te gaan. Parijs blijft een fascinerende stad.
    @mieke s, ik zie echt niet alles!:-)
    Daarom ben ik ook altijd erg blij met tips die in mijn mailbox komen.
    @basje, Anneke Schoonenberg geeft antwoord op je vraag. Hitler heeft het teken een achtste slag gedraaid, wat ik niet wist.
    In deze log http://berthi.web-log.nl/berthi/2006/09/swastika.html zie je lotusschoentjes met het swastika teken, geluksteken.
    Basje, heb je die schoenen nog?
    @ine, mode herhaalt zich. Je kunt toch niet telkens iets nieuws bedenken?
    Frans… een mooie, maar moeilijke taal, voor mij!:-)
    @Anneke Schoonenberg, jammer dat dit mooie teken zo negatief is geworden.
    Ik wist niet dat Hilter het teken een achtste slag had gedraaid.
    @Saskia, je moeder heeft haar creativiteit aan haar dochter doorgegeven!

  12. @Gerrie, een indrukwekkend verhaal van je. Je zult vast onlangs op tv burgemeester Mazare van de Roemeense badplaats Constanta gezien hebben. Hij liep in een modeshow mee en droeg een nazi-uniform. Zijn zoon van 13 marcheerde in uniform naast hem mee. Vreselijk beeld.
    http://historiek.net/index.php/200907212166/actueel/Rel-rond-Roemeense-burgemeester-in-nazi-uniform.html
    http://www.parool.nl/parool/nl/225/BUITENLAND/article/detail/254617/2009/07/21/Rel-rond-burgemeester-in-Duits-uniform.dhtml
    http://www.nu.nl/opmerkelijk/2045785/roemeense-burgemeester-verkleed-als-nazi.html

  13. Toch bijzonder dat ook in oorlogs tijd de mode gewoon door probeert te gaan!Al is het materiaal niet aanwezig, er wordt dan toch vanalles geimproviseerd.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *