Bert Naus Nederlands Kampioen Wolspinnen

‘Bert spint de beste wol’, luidt de kop van het artikel in Dagblad De Limburger. Dit nodigt uit om verder te kijken. Al lezende kom ik er achter dat het afgelopen weekeinde in Aalten het Nederlands Kampioenschap Wolspinnen plaats vond, op de jaarlijkse Country Fair. Zo’n zestig spinners in de leeftijd van 12 tot 80 jaar uit Nederland, Duitsland, Luxemburg, België en Engeland streden om de titel. In de eerste ronde diende men een zo dun en egaal mogelijk redelijke hoeveelheid garen uit een vacht te spinnen. In de tweede ronde ging het om een dik en zo egaal mogelijke draad. En dat is volgens Bert Naus de moeilijkheid voor veel vrouwen. ‘De meeste vrouwen op die wedstrijd kunnen echt heel goed spinnen. Maar dikke draden dat valt ze niet mee. Ze zijn dunne gewend, waar je in de praktijk het meeste mee kunt doen. Ik hoorde het van de vrouw die naast me zat. Twee weken had ze getraind op dik, maar ze brouwde er niks van’, vertelt Bert Naus die met de titel naar huis ging. ‘Ik heb al 13 keer meegedaan. Ik ben bijna 80. Volgende week word ik 79. Moet je dan nog meedoen? Ach, ik kom er niet onderuit. Die beker moet terug naar Aalten.’ In 2002 won Bert Naus, afkomstig uit Steyl, ook en vorig jaar werd hij derde. In opdracht heeft Bert Naus ook wel eens gesponnen. ‘Voor een vrouw die speciaal van die dikke draden nodig had. Zij breide sokken voor kelners. Daar kunnen ze een hele dag op lopen zonder pijn aan de voeten, vertelde ze. Ik ben ook ooit gevraagd wol te spinnen van een samojeed, een langharig hondenras. Maar daar begin ik niet aan. Het leven is veel te kort. Ik waarschuw je: als je ophoudt met werken, krijg je het nog veel drukker.’ Bert kan het spinnen iedereen aanraden. ‘Je hebt er die het van de dokter moeten. Het is net zo rustgevend als vissen.’ Maar zijn hobby is het niet. Bert gaat liever fietsen!

35 gedachten over “Bert Naus Nederlands Kampioen Wolspinnen

  1. LEUK !!!
    Vraag mij af hoe/waarom hij spinnen heeft geleerd.
    Grappig dat de dames tegenwoordig moeite hebben met juist de dikke draden.
    Ik heb in de jaren 70 gesponnen op een door een kennis zelfgemaakt spinnen wiel.
    Later kreeg je die mooie Nieuw Zeelandse(?) wielen, voor mij onbetaalbaar.
    Maar ik kreeg geen mooie dunne draden, wél dikke !!;-))
    Van mijn marokkaanse buurman, die zelf slachtte, kreeg ik de zeer vuile vachten.
    Eerst wassen en kaarden, ik rook als een schaap !!;-))
    En dat drie hoog op een balkonnetje, maar zóó knus en ongedwongen.

  2. @marian’ne m, in het artikel staat te lezen dat hij zijn eerste spinnenwiel van een oude trapnaaimachine maakte. Het was in de oorlog. Ze hadden een schaap dat jaarlijks werd geschoren en zijn werk was het spinnen. Daarna heeft hij het nooit meer gedaan. Tot 15 jaar geleden toen hij op een demonstratie achter het spinnewiel werd gezet. Een vrouw zei dat hij naar het Nederlands Kampioenschap Wolspinnen moest gaan. En nu spint Bert Naus alleen voor het kampioenschap.
    Schapen ruiken toch heerlijk!:-)))

  3. Leuk verhaal over die Bert!! En het klopt hoor, als je stopt met werken krijg je het heel druk! Haha…

  4. Berthi..die kampioenschappen worden ieder jaar gehouden.
    Het is een prachtige locatie…heel uigebreid landgoed.
    Mijn vriendin Hannelore Hemmingway doet ook ieder jaar mee ik ben wel eens wezen kijken. In een grote tent zitten de spinsters(sommige in klederdracht) en vaak ook een enkele spinner.
    De schapen staan tentoongesteld met uitgebreide beschrijving. Ook hangen er monsters bij van de wol…hoe het is aan de vacht..hoe het is na het spinnen maar ook hoe het er uitziet als het verwerkt is.
    de bijbehorende Fair is ook heel apart met veel streekproducten.
    Bijzondere demonstraties in de Buitenlucht…soms met Paarden-tractoren enz. enz. echt een aanrader..je moet er wel een dag voor uittrekken hoor want er is veel te beleven. groetjes Lies

  5. Berthi..die kampioenschappen worden ieder jaar gehouden.
    Het is een prachtige locatie…heel uigebreid landgoed.
    Mijn vriendin Hannelore Hemingway doet ook ieder jaar mee ik ben wel eens wezen kijken. In een grote tent zitten de spinsters(sommige in klederdracht) en vaak ook een enkele spinner.
    De schapen staan tentoongesteld met uitgebreide beschrijving. Ook hangen er monsters bij van de wol…hoe het is aan de vacht..hoe het is na het spinnen maar ook hoe het er uitziet als het verwerkt is.
    de bijbehorende Fair is ook heel apart met veel streekproducten.
    Bijzondere demonstraties in de Buitenlucht…soms met Paarden-tractoren enz. enz. echt een aanrader..je moet er wel een dag voor uittrekken hoor want er is veel te beleven. groetjes Lies

  6. Leuk de extra info !!
    Knap hoor.
    De eerste keer dat ik een schaap knuffelde schrok ik mij een hoedje, van de stank én al de beestjes die meereisden in zijn vacht, voornamelijk teken, brrrr.

  7. Het eerste wat er bij mij boven komt bij dit verhaal , zijn de oorlogsjaren .
    En gezien de leeftijd van deze spinner dacht ik onmiddelijk dat zijn nog ervaringen uit die tijd .
    Toen is er zoveel gesponnen , vooral op het platteland . En daarna zag je de dikgebreide vesten , gewoon in naturel .
    Ik kan me niet herinneren dat er moeite is gedaan om de wol te verven .
    Maar de vesten waren prachtig vaak in mooie patronen en/of kabels gebreid .
    Ook mooi was om er later met resten wol in frisse kleuren bloempatronen op te borduren .

  8. Een paar jaar geleden kregen we een spinnewiel cadeau bij nieuwe meubels. Dan moet je er ook iets mee doen nietwaar? In zeeuw-vlaanderen lessen gevolgd en oefenen – oefenen – en nog eens oefenen. Ik krijg het niet onder de knie! Dus koop ik mijn garens. Dan krijg ik ook meer gebreid! Spinnen is voor mij de moeilijkste techniek die er bestaat, of het nou dik of dun is! Zelfs een onregelmatige draad kreeg ik niet voor elkaar.

  9. Mieke heb je er wel eens aan gedacht dat het spinnenwiel dat je cadeau kreeg bij je meubels voor de sier is en niet om goed mee te kunnen spinnen. Met al je vaardigheden moet het op een goed spinnenwiel echt lukken. Maar je kunt de wol net zo goed kopen.
    Jaren geleden zijn de bedsteden in het Rembrandthuis voorzien van nieuwe linnen lakens ( Kingston van Zweigart ) met daaraan handgekloste kant naar een patroon uit die tijd. Ook moesten er maar nieuwe dekens komen. Alle wol voor deze dekens is gesponnen door een man ( Henk van Schagen uit Haarlem) zijn vrouw Christa was één van de klosters. Nadat alle wol gesponnen was en geverfd is het geweven. Prachtig als je voor een dergelijk doel kunt spinnen. Als je het Rembrandthuis in Amsterdam bezoekt moet je maar goed in de bedsteden kijken.
    Met veel plezier denk ik nog terug aan de mooie spinavonden op de borg Verhildersum, niet te veel licht en een heel spannend verhaal werd er voorgelezen. Nu staat de verzameling spinnenwielen te pronken.
    Elma

  10. Wat heerlijk dat er dit soort kampioenschappen zijn, ik heb echt genoten van het verhaal!

  11. Elma nu je over bedsteden begint , komt er natuurlijk weer zoveel boven drijven .
    Enkele weken geleden was ik een dagje in Overijssel .
    Er was door m,n familie veel georganiseerd , we gingen naar een museum boerderij . Daar stonden we voor een bedstee , we vonden dat de mensen vroeger toch maar weinig ruimte hadden samen in de bedstee .
    Toen maakte ik de opmerking en dan ook zo af en toe nog eens een polonaise .
    Dus het was weer lachen . Maar er volgden nog meer herinneringen .
    Want vroeger gingen de vrouwen op spinvisite ergens in de wintermaanden om en nabij de jaarwisseling meen ik dan was er geen werk op het land . De uitdrukking was uit de tijd dat ze nog samen gingen spinnen . Natuurlijk veel kwebbelen met veel koffie en later een borreltje , daar hielden de vrouwen ook van !
    De visite is lang gebleven en de naam spinvisite bleef ook lange tijd in gebruik
    In deze tijd is het plattelandsleven ook gemoderniseerd .
    Nog iets over de bedstee . Er was een klein raampje keurig met een gordijntje .
    Door het raampje had de boer zicht op de deel mocht er soms een koe moeten kalven in de nacht . Een boer had toch maar weinig rust en altijd vroeg op s,morgens , wel een leven in de vrije natuur .

  12. Leuk verhaal en leuke man, komt er eelijk voor uit dat hij de beker terug moet brengen en dan maar weer meedoet.

  13. Dat het dan toch zijn hobby niet is, is bijna niet te geloven, maar dat hij fietsen leuker vindt snap ik wel weer ;- ))
    Het mooiste is dat hij beide doet en allebei erg goed voor de gezondheid, voor geest en lichaam.

  14. Ik heb leren spinnen maar ik laat het nu liever aan anderen over. Je hebt mensen die kunnen zo mooi en egaal spinnen dat is vakwerk. Ik heb ook nog eens op een blauwe maandag schapevachten van een boer gekocht om zelf dekbedden ervan te maken. Wat een stank en wat een ongedierte. Dagen aan het wassen geweest en laten drogen op lakens. Daarna gekamt. Weken heb ik nog last van ogen gehad. Dit heb ik wel gedaan toen DH van huis was. Hij had het anders rechtstreeks in de vuilnisemmer gekiept.
    Over bedsteden gesproken die zaten bij mijn grootouders ook nog in de boerderij. Je mocht trouwens ook niet plat liggen want dan kreeg je de duivel in je hoofd. Daarom waren de bedsteden ook zo klein. Dat is wat ons altijd werd verteld.
    Het wordt nu hier wel erg donker ik sluit gauw de computer af. Prettig weekend.

  15. @Hilda, halfzittend sliep men in de bedsteden. Lijkt me niet echt prettig!
    Ik hoop dat jullie geen overlast hebben gehad van de fikse regenbuien.
    Ook ik heb een blauwe maandag geprobeerd te spinnen. Het was geen succes!:-)

  16. De blauwe maandag van Berthi is bij het spinnen wel erg toepasselijk. Er zijn van de blauwe maandag div. theorieën in omloop.
    Wij kiezen voor de ‘wol-verfhypothese’. Om wol blauw te verven, werd deze eerst in een gele kleurstof geweekt. Vervolgens ging de wol in een bad met (menselijke) urine om de verf kleurecht te maken. Zo hechte de verfstof zich goed aan de wol, die daarna te drogen werd gehangen. Tijdens het drogen kwam de gele kleurstof in aanraking met zuurstof uit de lucht, waardoor de kleur veranderde in indigo, een blauwe kleur die niet meer uit de wol gewassen kon worden. De wol werd traditiegetrouw op zaterdag in de week gezet en op maandagochtend opgehangen om te drogen en blauw te worden. Op een blauwe maandag konden de wolververs dus niet werken.
    Dit was een artikel uit: Onze taal.
    Elma

  17. @elma, nu hebben wij het blad Onze taal ook in huis, maar dit verhaal is mij ontgaan. Nu moet ik ook eerlijk bekennen dat het mij niet altijd lukt om alles bij te houden!:-)
    Maar… dan zijn er andere mensen, zoals jij Elma, die het wel hebben gelezen en het weer met de lezers willen delen! Heel fijn!
    Vanaf nu denk ik voortaan aan dit verhaal als ik de uitdrukking een blauwe maandag gebruik.

  18. He, Elma wat een leuk verhaal over blauwe maandag. Ik dacht dat van blauw, alcohol comsumtie van het weekend betekende wat maandag nog in het bloed zit.

  19. @Hilda, Blauwe maandag wordt op verschillende manieren uitgelegd en jij denkt dan meteen aan een blauwe neus, dat kan ook.
    Elma

  20. Om nog even bij het blauw te blijven. De Tilburgers hebben als bijnaam “kruikezeikers” de arbeiders kregen een kruik mee naar huis waar ze hun urine in verzamelden en dan mee naar de fabriek namen om de wol in te wassen. Dat was al een goed voorbeeld van hergebruik, jammer dat je alles nu wegspoeld.
    Elma

  21. @marian’ne m, de naam kruikezeiker is in het zuiden ingeburgerd, en wordt dus moeiteloos te pas en onpas genoemd!:-)

  22. @Marianne, je ziet maar weer, we plassen allemaal in het zelfde potje. Ook ik had het gevonden bij wikipedia.
    Elma

  23. Nog even om aan te vullen. Urine werd ook gebruikt om huiden tot leer te verwerken.
    Wil je zelf nog iets met urine doen. In de medische wereld word je eigen urine soms ook gebruikt. Vroeger werd ook eczeem en wintervoeten met urine behandeld.

  24. Het is maandag dus kan het !!
    Mijn grootmoeder zei vroeger dat je met ochtendurine wratjes kon behandelen.
    Gelukkig heb ik nooit wratjes gehad !!!

  25. @marian’ne m en Hilda, urine heeft toch veel verborgen kwaliteiten!:-)
    Op zondag mag je het van mij ook vertellen, marian’ne m!:-)

  26. Als je weleens in Fez in Marokko geweest bent, dan weet je pas goed hoe de grote vaten gevuld met urine eruit zien, ruiken en gebruikt worden om leer te looien. De mannen staan tot hun liezen in de smurrie bestaande uit urine en verfstoffen, in zeer kwalijke dampen. Middeleeuws om te zien en op een vreemde manier ook heel indrukwekkend. Maar voor de mannen die het moeten doen voor hun dagelijks brood heel ongezond.
    Anneke SK

  27. @Anneke Schoonenberg Kegel, alleen al om er naar te kijken en de geur op te snuiven, lijkt me niet om te harden. Ik zou spontaan braakneigingen krijgen.
    Maar als je in Fez bent, kan ik heel goed begrijpen dat je deze werkzaamheden met eigen ogen wilt zien.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *