Jet Meijers, ontwerpster van schoenen, tassen, sieraden en accessoires, twijfelde geen moment om de onlangs vrijgekomen galerieruimte aan de Antoniestraat 5a in Haarlem te betrekken en er een salon te beginnen. ‘Op deze historische plek is sinds 1437 altijd sociale zorg geweest voor mensen. Met deze eerste expositie wil ik daar aan refereren’, vertelt Jet Meijers in een interview in het Haarlems Dagblad.
Na samenwerkingsprojecten met kinderen en jongeren wilde Laurien Mulder een project met bejaarden. Het werd een samenwerking met Corry Lodders (85) en Leni Nelissen-Roozen (82). Er werd gezocht naar een geschikte vorm om samen te werken. Deze vorm ontstond vanuit het vouwen van theezakjes waar Corry zich mee bezighield. Laurien vroeg haar hier een woord mee te maken. Dat woord werd alleen.
Er ontstond een interessante wisselwerking tussen de vrouwen waarbij ze de overstap naar handwerken maakten. Er werden grote dekens samengesteld met daarop woorden en zinnen die aspecten van het bejaard zijn uitdrukken. Deze aspecten blijken in essentie universeel te zijn; het gaat om contact, vertrouwen en vriendschap. Op de foto zie je Corry gehuld in haar deken. Het geeft het werk nog een extra lading: naast de warmte en koestering van de deken die ze zelf liefdevol en geduldig in elkaar heeft gezet, laat ze met haar geborduurde woorden zien waarvan niet ieder mens in staat is het uit te spreken.
‘Het leven. En zo zal het altijd doorgaan’, expositie Laurien Mulder is te bezichtigen op afspraak: 06 18201336.
Foto: Laurien Mulder
Ontroerend, dat dmv textiel dit bereikt wordt!!
Dank je wel Berthi, dat je ons hierin deelgenoot maakt. Hartverwarmend.
wat een ontroerende foto en wat een ontroerend verhaal!
Helaas zie je nog maar weinig oudere dames (heren)aan het handwerken. Wanneer je ze treft maakt opeens het leeftijd verschil niets meer uit. Je hebt zoveel aan elkaar te vertellen. Het geeft je altijd een warm gevoel van binnen als je dit ziet.
Wat ontzettend mooi en zo lief.
Groetjes
Ines
Wat een prachtig initiatief. Dit zouden ze moeten laten zien op plaatsen waar veel ouderen komen. Je hoort daar zo vaak: daar ben ik te oud voor, dat kan ik niet meer; en meer van dat soort opmerkingen.
Ik moet hier denken aan een oud-leerling van mij die 82 was en 2 jaar weduwe toen ze begon met quilten. Ze deed wat ze aankon (en kon zien) en ontdekte het werken op een ondergrond. Ze heeft prachtige dingen gemaakt en vertelde me eens: u heeft me het plezier in het leven teruggegeven…….
Een heel mooi initiatief. Jammer dat niet alle ouderen dit meer kunnen. Ik heb een moeder van 78 en een schoonmoeder van 82 die lang en veel hebben gehandwerkt, maar waarbij het door oogklachten of artrose niet meer lukt.
Mijn man werkt als sociaal cultureel werker in een verpleeghuis, en in die hoedanigheid heeft hij een bewoonster van 95 jaar breiles laten geven aan een klas VMBO-ers. Het was voor beide partijen een geweldige bijeenkomst, waarbij ook de plaatselijke pers aanwezig was. Die dame breit en borduurt er nog steeds vrolijk op los, dus je bent nooit te oud om…
Ik heb de tentoonstelling gezien en ik was er echt door aangedaan, de deken met woorden als: eenzaamheid, verdriet, afscheid, woorden die bij het einde van het leven horen en die dan zijn geborduurd of gebreid door oude dames die deze technieken als kind al hebben geleerd. Buiten dat het als samenwerkingsproject heel geslaagd is, is de deken op zich een soort monument van de ouderdom.
@mieke s, ook heel ontroerend. De meeste oudere mensen kunnen meer dan ze zelf vermoeden. Of… hebben veel oudere mensen geen zin om aan een uitdaging te beginnen?
@Annelies, mijn moeder (79) kan niet meer zo goed borduren, ook door het slecht zien, maar breien doet ze altijd nog.
Mijn schoonmoeder (88) heeft nooit zoveel gehad met handwerken. Kan het door artrose ook niet, wel probeert ze altijd nog te schilderen.
@Marijke, prachtig!
@Lidia, jammer dat het voor mij zo ver is, want anders was ik beslist naar Salon Hippie Deluxe gegaan.
Heel erg leuk,het maakt de mensen die er aan werken ook zo blij. Met veel plezier patch en quilt ik met ver in de tachtig bewoners.
Sorry, niet met tachtig mensen , maar met mensen die ver in de tachtig zijn.
Weer een mooi en ontroerend onderwerp .
Prachtig hoe dit is ontstaan en hoe het resultaat nu is . Dekens met een groot verhaal . En alweer komen we met letters op stof in aanraking , geborduurd of ingebreid . Er zijn vele mogelijkheden .
Jaren geleden werkte ik met erg grof stramien . Het was toen erg in , maar ik vond het eigenlijk te grof .
Ik besloot het veilig te bewaren voor later mocht ik niet zoveel meer kunnen , dan is er nog het grove materiaal .
Een boekje over stokjes weven , echt een makkelijke techniek dat besloot ik ook in dezelfde categorie te plaatsen .
Gelukkig ligt dit nog geduldig te wachten op de tijd van je weet maar nooit .
Kijk nog eens even bij haar ,
http://heuvelrug.web-log.nl/
Wat ze maakte , ze heeft kennelijk nog heel veel plannen .
Er is aan alles gedacht .
Wat zullen deze mensen met elkaar genieten. Via het handwerken krijgen ze aandacht, wat een gezellige foto deze dames met de dekens over hun benen ook nog lekker warm. Een prachtig idee.
elma
Mooi ontroerend deze dames.
Verbazend dat er veel verdrietige woorden staan, waarvan eenzaamheid naar boven komt.
Triest dat veel ouderen dit ervaren.
DD werkt ook in een verpleegtehuis waar een dame de hele dag vierkante blokken breidt om er dekens van te maken voor een goed doel.
Ze weet niet veel meer van de wereld om haar heen maar de steken en het opzetten nog wel.
En ze vind het heerlijk.
Iedereen die in contact met haar komt stuurt ze om wol.
Oud worden willen we allemaal. Maar oud zijn? Je partner, broers, (schoon-)zussen, zwagers, vriend(inn)en, gaan een voor een dood. Je lijf wordt stram door de artrose, je ogen willen niet meer zo goed door staar of MD, incontinentie maakt je wereld kleiner, en andere ouderdomskwaaltjes maken het er ook niet makkelijker op.
Om in zo’n situatie nog nieuwe technieken te leren en positief en creatief bezig te zijn, is een grote stap, waar velen de kracht niet meer voor kunnen vinden. Er wordt veel in stilte geleden.
Dus hulde aan deze twee dames, die niet alleen deze dekens hebben gemaakt, maar ook hun zielepijn aan ons hebben durven tonen.
@marian’ne m, de basisbegrippen die je in je jeugd leert, vergeet je niet zo snel.
Mooi dat deze vrouw zo geniet van het breien. De herhalingen zorgen voor rust.
@Saskia, oud worden, gaat gepaart met gebreken. Je moet ermee leren leven, hoor ik vaak om me heen. Gemakkelijker gezegd, dan gedaan. Daarom zeker hulde aan deze dames die een nieuwe uitdaging niet uit de weg gaan.
Mooie foto en het verhaal is ook mooi.
Fijn dat je dit op hoge leeftijd nog kan doen.
Wat een leuk project is dit! Wat de bejaarde Lenie zegt is waar. als je ouder wordt zeg je te snel dat je iets niet meer wilt. Uiteindelijk lees je dan dat ze het toch erg leuk heeft gevonden.Zo’n project is erg goed voor de eigenwaarde van een mens. Soms kunnen (jongeren/semi jongeren) erg negatief doen tegenover ouderen. Het zou fijn zijn als jong en oud meer aandacht voorelkaar zouden hebben. Soms gaat het alleen maar om LUISTEREN Naar elkaar.Zelf kan ik erg genieten van wat ouderen te vertellen hebben. Zij goeiden op in een tijd die wij niet kennen.